The Mistress in Brooklyn

Chapter 46

Café
4 months later...

Everything went well after 4 months.

Still... single pa rin ako.

Having my own family feels impossible.

This is not the life I imagined, yes, but I'm happy. Masaya naman ako kung anong meron ako ngayon. It's just that I still want to achieve my dreams, which became my inspiration why I'm here.

Is it really hard to achieve?

Naputol ang pagmumuni-muni ko nang biglang nag-ring ang phone ko.

Si Ate Tali, tumatawag.

"Yes, ate?" sagot ko.

"Nasaan ka na ba? Paula is about to gave birth, wala ka pa rin."

Singhal sa akin ni Ate Tali sa kabilang linya.

I rolled my eyes as I sipped my coffee.

"Ate, hindi naman ako ang doktor ni Paula. She can give birth without me. At saka, hindi naman ako ang asawa niyan, bakit ako ang hinihintay n'yo?"

"You're getting on my nerves, Palestine!" Nai-imagine ko ang ate na umiiling na lang sa kakulitan ko. "I'll give you ten minutes to be here or else–" I cut her off.

"Or else what?" Asar ko sa kanya, tumatawa.

"Claudette Palestine..."

I chuckled.

"I'm on my way," aniko bago ko patayin ang tawag.

I grabbed my coffee and went downstairs when I suddenly heard the barista.

"One grande of Pike Place Roast..."

Hearing that made me grin. That was my Brooklyn ex-boyfriend's favorite coffee.

Pinagpatuloy ko ang pagbaba sa hagdan at muling uminom sa aking kape. Kailangan kong makabalik sa ospital within ten minutes. Kahit kailan talaga itong si Ate Tali, ginagawa pa rin akong bata.

"for Dior..." Barista added.

Muli akong natigilan nang marinig ko ang pangalan na iyon.

"Dior..." I whispered.

Nagmadali akong bumaba nang hagdan, umaasang maabutan ko pa ang taong kukuha ng kape sa unahan.

I saw a tall man talking to the barista.

"Dior..." I whispered again.

I know what he looks like, mapatalikod man 'yan.

I know it's him.

Dahan-dahan akong naglakad palapit sa kanya nang may biglang bumangga sa aking balikat.

"Miss, ano ba, tumingin ka naman sa dinadaanan mo!" singhal sa akin ng isang babae na halos matapon iyong dala niyang kape sa puti niyang damit.

"I'm really sorry!" Umiling siya at mabilis akong iniwan.

Gusto ko pa sana humingi ng sorry nang bigla kong maalala ang talagang pakay ko. Muli akong lumingon sa counter pero hindi ko na siya makita.

Luminga ako.

Saan siya pumunta?

Mabilis akong lumapit sa barista na kausap niya kanina. I really want to see him once again.

"Excuse me, 'yung guy na kumuha ng Pike Place Roast, is that a take out?"

"Dine in po, ma'am."