မိုးသောက်ချိန်၏ အလင်းတန်းတို့က ပြတင်းတံခါးကို ဖြတ်ကျော်ကာ ဝင်ရောက်လာသည်။
အခန်းထဲတွင် ပန်းကန်ခွက်ယောက်များ ရှုပ်ပွနေပြီး နှစ်ကူးအကြိုည၏ထမင်းစားပွဲကို ယခုတိုင်မသိမ်းဆည်းရသေးပေ။ သေရည်အိုးကိုလည်း တစ်စုံတစ်ယောက်က တိုက်ချမိခဲ့ပုံရပြီး သေရည်တို့က ကြမ်းပေါ်သို့ တစ်စက်ချင်းကျကာ စူးရှသည့်အနံ့က အခန်းကိုလွှမ်းခြုံနေသည်။ ပြတင်းဘောင်များပေါ်တွင်တော့ နီစွေးစွေးပန်းပွင့်များကိုကပ်ထားပြီး နှစ်သစ်၏ရွှင်မြူးဖွယ်အငွေ့အသက်ကို ပေးစွမ်းနေ၏။
ချောမောကြည့်ကောင်းသော လူငယ်လေးတစ်ဦးက စားပွဲနံဘေးတွင်ထိုင်လျက် ရင်ခွင်ထဲမှလူကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ပွေ့ဖက်ထားသည်။
တစ်ညလုံးမအိပ်စက်ထားသဖြင့် သူ့မျက်လုံးများက ရဲရဲနီနေပြီး အလင်းရောင်ကိုကျင့်သားမရစွာ မှေးကျဥ်းလိုက်မိ၏။ သို့သော် မျက်နှာထက်တွင် ပျော်ရွှင်မြူးတူးသည့်အရိပ်အယောင်တို့ ရုတ်ချည်းပေါ်ထွက်လာပြီး ရင်ခွင်ထဲမှလူ၏ဆံပင်ကိုအသာသပ်ကာ နားနားကပ်၍တိုးတိုးပြောလိုက်သည်။
"မိုးလင်းပြီ"
ထိုလူက နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်နေပုံရပြီး မျက်လုံးများကို စေ့ပိတ်ထားလျက် တုံ့ပြန်ခြင်းအလျဥ်းမရှိပေ။
လူငယ်လေး၏လက်က ထိုသူ၏ ဖြူဖျော့ကာသွေးရောင်ကင်းမဲ့နေသော မျက်နှာကို ပွတ်သပ်ပေးလိုက်ပြီး နောက်တစ်ကြိမ်ပြောပြန်၏။
"မိုးလင်းရင် ခင်ဗျားကိုနှိုးဖို့ ပြောထားတယ်မဟုတ်လား။ အခုမိုးလင်းနေပြီလေ။"
သူကပြောလိုက်ရင်း လက်ကိုဆန့်ထုတ်ပြီး ပြတင်းတံခါးကို တွန်းဖွင့်လိုက်သည်။
ခပ်ဖျော့ဖျော့နေရောင်ခြည်က ထိုသူ၏မျက်နှာပေါ်သို့ ကျရောက်လာပြီး ဖြူဆွတ်လွန်း၍ ထွင်းဖောက်မြင်နိုင်တော့မ
ည့်အလား ထင်မှတ်ရသည်။
"လုရှိုးဝမ်..."
"မိုးလင်းနေပြီလေ။ ဘာလို့နိုးမလာသေးတာလဲ။"
"ခင်ဗျားပဲ ကျွန်တော့်ကို နှစ်ကူးမုန့်ဖိုးပေးမယ်ဆို။ မသိသလို ဟန်ဆောင်နေမလို့လား။"
YOU ARE READING
ကျိုးပဲ့သစ်ကိုင်းငယ်
Historical Fictionဆယ်နှစ်အကြာမှာ ရန်သူဟောင်းဟာ သွမ့်လင်ရဲ့ လက်ထဲကို ကျရောက်လာခဲ့တယ်။ သို့ပေမဲ့လည်း ....... ဆယ္ႏွစ္အၾကာမွာ ရန္သူေဟာင္းဟာ သြမ့္လင္ရဲ႕ လက္ထဲကို က်ေရာက္လာခဲ့တယ္။ သို႔ေပမဲ့လည္း ....... 𝑪𝒉𝒂𝒑𝒕𝒆𝒓𝒔 : 𝟐𝟎 + 𝟒 𝑬𝒙𝒕𝒓𝒂𝒔 𝑮𝒆𝒏𝒓𝒆 : 𝑩𝑳, 𝑨𝒏𝒈𝒔𝒕...
