မိုးေသာက္ခ်ိန္၏ အလင္းတန္းတို႔က ျပတင္းတံခါးကို ျဖတ္ေက်ာ္ကာ ဝင္ေရာက္လာသည္။
အခန္းထဲတြင္ ပန္းကန္ခြက္ေယာက္မ်ား ရႈပ္ပြေနၿပီး ႏွစ္ကူးအႀကိဳည၏ထမင္းစားပြဲကို ယခုတိုင္မသိမ္းဆည္းရေသးေပ။ ေသရည္အိုးကိုလည္း တစ္စုံတစ္ေယာက္က တိုက္ခ်မိခဲ့ပုံရၿပီး ေသရည္တို႔က ၾကမ္းေပၚသို႔ တစ္စက္ခ်င္းက်ကာ စူးရွသည့္အနံ႔က အခန္းကိုလႊမ္းၿခဳံေနသည္။ ျပတင္းေဘာင္မ်ားေပၚတြင္ေတာ့ နီေစြးေစြးပန္းပြင့္မ်ားကိုကပ္ထားၿပီး ႏွစ္သစ္၏႐ႊင္ျမဴးဖြယ္အေငြ႕အသက္ကို ေပးစြမ္းေန၏။
ေခ်ာေမာၾကည့္ေကာင္းေသာ လူငယ္ေလးတစ္ဦးက စားပြဲနံေဘးတြင္ထိုင္လ်က္ ရင္ခြင္ထဲမွလူကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ေပြ႕ဖက္ထားသည္။
တစ္ညလုံးမအိပ္စက္ထားသျဖင့္ သူ႔မ်က္လုံးမ်ားက ရဲရဲနီေနၿပီး အလင္းေရာင္ကိုက်င့္သားမရစြာ ေမွးက်ဥ္းလိုက္မိ၏။ သို႔ေသာ္ မ်က္ႏွာထက္တြင္ ေပ်ာ္႐ႊင္ျမဴးတူးသည့္အရိပ္အေယာင္တို႔ ႐ုတ္ခ်ည္းေပၚထြက္လာၿပီး ရင္ခြင္ထဲမွလူ၏ဆံပင္ကိုအသာသပ္ကာ နားနားကပ္၍တိုးတိုးေျပာလိုက္သည္။
"မိုးလင္းၿပီ"
ထိုလူက ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ေနပုံရၿပီး မ်က္လုံးမ်ားကို ေစ့ပိတ္ထားလ်က္ တုံ႔ျပန္ျခင္းအလ်ဥ္းမရွိေပ။
လူငယ္ေလး၏လက္က ထိုသူ၏ ျဖဴေဖ်ာ့ကာေသြးေရာင္ကင္းမဲ့ေနေသာ မ်က္ႏွာကို ပြတ္သပ္ေပးလိုက္ၿပီး ေနာက္တစ္ႀကိမ္ေျပာျပန္၏။
"မိုးလင္းရင္ ခင္ဗ်ားကိုႏႈိးဖို႔ ေျပာထားတယ္မဟုတ္လား။ အခုမိုးလင္းေနၿပီေလ။"
သူကေျပာလိုက္ရင္း လက္ကိုဆန္႔ထုတ္ၿပီး ျပတင္းတံခါးကို တြန္းဖြင့္လိုက္သည္။
ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေနေရာင္ျခည္က ထိုသူ၏မ်က္ႏွာေပၚသို႔ က်ေရာက္လာၿပီး ျဖဴဆြတ္လြန္း၍ ထြင္းေဖာက္ျမင္ႏိုင္ေတာ့မ
ည့္အလား ထင္မွတ္ရသည္။
"လုရႈိးဝမ္..."
"မိုးလင္းေနၿပီေလ။ ဘာလို႔ႏိုးမလာေသးတာလဲ။"
"ခင္ဗ်ားပဲ ကြၽန္ေတာ့္ကို ႏွစ္ကူးမုန္႔ဖိုးေပးမယ္ဆို။ မသိသလို ဟန္ေဆာင္ေနမလို႔လား။"
YOU ARE READING
ကျိုးပဲ့သစ်ကိုင်းငယ်
Historical Fictionဆယ်နှစ်အကြာမှာ ရန်သူဟောင်းဟာ သွမ့်လင်ရဲ့ လက်ထဲကို ကျရောက်လာခဲ့တယ်။ သို့ပေမဲ့လည်း ....... ဆယ္ႏွစ္အၾကာမွာ ရန္သူေဟာင္းဟာ သြမ့္လင္ရဲ႕ လက္ထဲကို က်ေရာက္လာခဲ့တယ္။ သို႔ေပမဲ့လည္း ....... 𝑪𝒉𝒂𝒑𝒕𝒆𝒓𝒔 : 𝟐𝟎 + 𝟒 𝑬𝒙𝒕𝒓𝒂𝒔 𝑮𝒆𝒏𝒓𝒆 : 𝑩𝑳, 𝑨𝒏𝒈𝒔𝒕...
