ငါကလူသားတစ်ယောက်မဟုတ်ဘူး(ကုဟွိုက်)

Chapter 10

တကယ်တမ်း၌ လူငယ်လေးကို ထိုင်ခုံမှ ပင့်တင်လိုက်ရုံလောက်လေးနှင့် သူ့အမြီးကို အသုံးချရန်မလိုအပ်။ သို့သော်လည်း အမြီးက ဤလူကို အလိုအလျောက်ရစ်ပတ်လိုက်သည်။ အလ်ဗ်က အိပ်စက်နေသည့်လူငယ်လေးကို ကောက်ချီလိုက်ကာ နောက်ဆုံးတွင် သူ့အမြီး၏ ထိန်းချုပ်မှုကို ဖြေလျော့လိုက်သည်။

တိတ်ဆိတ်နေခဲ့သည်။

အလ်ဗ်က သူ့လက်မောင်းထဲ၌ လူငယ်လေးရှိနေသည်ကို အာရုံခံမိနေသရွေ့ သူ့ကိုဆူညံစေသည့်မည်သည့်အသံကိုမှ ကြားနိုင်မည်မဟုတ်ပေ။ ဆူညံသံများက ပျောက်ကွယ်သွားသည့် အဓိပ္ပာယ်ကိုဆိုလိုခြင်းမဟုတ်။ ဤလူငယ်လေး၏တည်ရှိမှုကို သူသိရှိသည်နှင့် သူ့အာရုံစိုက်မှုများအားလုံးက ထိုလူငယ်လေးထံသို့ ကျရောက်သွားခြင်းကြောင့်ဖြစ်သည်။

ထို့ကြောင့် အသံများက သူ့အတွက် အနှောင့်အယှက်မဖြစ်စေတော့သည်မှာထူးဆန်းသည်။ ထိုအချိန်မှာ တိုက်ခိုက်လိုစိတ်လည်းမရှိပေ။ သူက တက်ခ်ဇက်အဖြစ်မွေးဖွားခဲ့ခြင်းမဟုတ်လောက်သော်ငြား အလ်ဗ်က တက်ခ်များလောက် ရန်လိုစိတ်မရှိပေ။ တိုက်ခိုက်မှုက ပိုပြင်းထန်လာလေ အလ်ဗ်ရဲ့အေးစက်စက်ပုံစံကို ပို၍လှုံ့ဆော်ပေးလေဖြစ်သည်။

ဤနေရာတွင်ရှိနေသောကုဟွိုက်က အလ်ဗ်အနားမှာ မမြင်နိုင်သည့်ထိုင်ခုံလိုပင်။ သူ၏ကာကွယ်ပေးချင်သည့်ဆန္ဒက ဤလူ၏ဘေးမှထွက်မသွားနိုင်သည့်အဓိပ္ပာယ်ဖြစ်သည့်အတွက် သူ၏တိုက်ခိုက်လိုစိတ်ကို ဖိနှိပ်ထားရသည်။

နဂါးတစ်ကောင်က သူ့သားရဲတွင်းထဲသို့အဖိုးတန်သည့်ရတနာလေးပြန်ယူလာသလိုနှင့်တူသည်။ ရတနာလေးကို ခိုးယူခံရမည်နှင့် ထိခိုက်သွားမည်ကို ကာကွယ်ပေးရန် နဂါးကြီးက သူ့အတောင်ပံကိုခေါက်ပြီး ရှည်လျားကာ ဒေါင်လိုက်ကျသောမျက်ဆံအိမ်များကို မှေးမှိန်ကာ သူ့သားရဲတွင်းထဲမှာပဲ နေထိုင်ဖို့ရွေးချယ်လိုက်သည်။

သူတစ်ကြိမ်အိပ်စက်ပြီးသည့်အတွက် ကုဟွိုက်ပြန်နိုးလာတဲ့အချိန်က သိပ်မကြာလိုက်။ သူနိုးလာသည်နှင့် အလ်ဗ်က သူမြေပြင်ပေါ် ချပေးရန် ပြောသည်ကိုစောင့်မနေပဲ တိတ်တဆိတ်ချပေးလိုက်သည်။