ငါကလူသားတစ်ယောက်မဟုတ်ဘူး(ကုဟွိုက်)

Chapter 64

သားပေါက်လေးက ပုလင်းထဲမှနို့ကိုသောက်နေခဲ့သည်။ ဇက်တို့၏ဒေါင်လိုက်မျက်ဆံတို့မှာ ကျုံ့ဝင်ကာတောက်ပနေကြပေ၏။ တလက်လက်အရောင်တောက်နေသော ခရစ်စတယ်လေးများသဖွယ်။ လူသားနှစ်ယောက်မှ သူတို့အားသင်ကြားပေးခဲ့သမျှသည် အလွန်တရာအသုံးဝင်ခဲ့သည်။ ပုလင်းကိုလည်းလူသားများကသာ တီထွင်ခဲ့သည်လေ..

ထိုအချိန်တွင် ဇက်တို့သည် ခေတ်ဟောင်းတွင်လွန်ခဲ့ပြီးသော ရန်သူများထံမှအကျိုးအမြတ်တို့ကိုရနိုင်မှန်း သိမြင်လိုက်ကြသည်။ ကလေးများကိုပြုစုပျိုးထောင်ပေးရာတွင် လူသားတို့က များစွာကျိုးကြောင်းသိမြင်နိုင်ကြ၏။

ပုလင်းထဲမှ ဦးဆုံးနို့တစ်ငုံကိုသောက်လိုက်ပြီးနောက် ကုဟွိုက်မှာလူသားတစ်ယောက်အနေဖြင့် ကန့်သတ်မျဉ်းမရှိတော့ဟုသာခံစားလိုက်ရသည်၊ သူသည်လည်း ယခုလူတစ်ယောက်မဟုတ်တော့ချေ။ နို့တစ်ငုံစာဖြင့်အရှက်ခွဲခံလိုက်ရပြီး မထူးတော့၍ အကုန်လုံးကိုသောက်ချလိုက်သည်။ မဟုတ်ပါက အဆိုပါ အရှက်ခွဲခံရမှုက အဓိပ္ပါယ်မရှိဖြစ်သွားရပေလိမ့်မည်။

ကုဟွိုက်မှာ သူ့ကိုယ်သူစိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ နှစ်သိမ့်မှုပေးနေရသည်။ ထိုအချိန်အတွင်း သားပေါက်လေး၏ ပါးစပ်က နို့ပုလင်းလေးတဝိုက်တွင်ရှိနေ၏။ ၎င်း၏ရွှေရောင်မျက်လုံးအိမ်မှာ ပုလင်းကိုကြည့်နေပြီး နို့ကိုခက်ခဲပင်ပန်းစွာဖြင့် အမြန်ကုန်သွားစေချင်သလို ကြိုးစားသောက်နေရရှာသည်။

သားပေါက်လေးက နို့ကိုစုပ်သောက်လိုက်တိုင်း တပြွတ်ပြွတ်အသံထွက်လာတတ်သည်။ အသံကတိုးနေသော်ငြား ဇက်တို့၏ အံမခန်းအကြားစွမ်းရည်ကြောင့် ၎င်းအသံကိုပြတ်ပြတ်သားသားကြားရပေ၏။ ထိုအသံလေးအားကြားရသည်တွင် ခက်ခက်ခဲခဲအသက်ရှူနေသောဇက်တို့မှာ အနောက်သို့မသိမသာယိုင်သွားလင့်ကစား မည်သည့်ဇက်ကမျှလဲကျမသွားပါချေ။

သက်ရောက်မှုအားက မကြီးမားသေး၍သာတော်သေးသည်။ ဘုရင်၏နို့သောက်နေသောပုံစံလေးကို လုံးဝလွတ်သွား၍မဖြစ်သောကြောင့် ၎င်းတို့ခမျာ ကြံ့ကြံခံထားရရှာ၏။