Bir Fahişenin Anıları

...

Kadın bana çok iyi davranıyordu. Annem ile babamdan kalan malları satıp, borçlarımız ile cenaze masraflarm ode dikten sonra geri kalan ve bütün servetim olan on yedi gü müş lirayı avucuma koymuştu. Ama hayal edemediğim bu yük bir meblağın sahibesi olmak o kadar hoşuma gitmişti ki onunla beraber verilen nasihatlere hiç kulak asmamıştım.

Esther ile beni Londra'ya götürecek olan trene binerken keder ile neşe arası birkaç damla gözyaşı döktüm. Yolda bana ağzının suyu akarak bakan kondüktör ile ilk fırsatta bana saldırmak için planlar yapan erkek yolculardan Est- her 'in uyanıklığı sayesinde kurtuldum. Bana bir anne dik- katiyle bakmaya başlamış ve bu vazifesinin karşılığı olarak da yol paralarını benim ödememi istemişti. Bu isteğini bü yük bir memnuniyetle yerine getirdim.

Bir yaz akşamının geç saatlerinde rüyalarımın şehri Londra'ya vardık. Alu aun çektiği araba bizi büyük cadde- lerden bir hana doğru götürürken arabaların sesi, yollarda- ki telaş, yayaların kalabalığı, kısaca, evlerin, dükkânların ve insanların meydana getirdiği değişik sahne bir anda beni sevindirmiş ve tarifsiz bir şaşkınlığa sürüklemişti.

Hana vardığımızda eşyalarımız arabadan indirilip taşın- dıktan sonra bana yolda büyük bir şefkatle bakan, beni uğ rayacağım muhtemel felaketlerden koruyan, bu garip yer- de tek dayanağım, tek arkadaşım olarak gördüğüm Esther Davis "in sanki ona fazlalık yapacagımdan korkarmış gibi birdenbire bana karşı takındığı soğuk tavrını ne kadar ga- ripsediğimi tahmin edemezsiniz.

Bana olan yardımının ve tek desteğim olan şefkatinin bada da devam edeceğini söyleyeceğini beklerken öyle vordu ki, kendisini buaya kar sağ salim