Wszystko w Niepamięć // TOM I // [Zakończona]

3. Smutne lecz prawdziwe

- Ale dlaczego mi tego wcześniej nie powiedziałaś!?

- Ponieważ byś mi nie uwierzyła.

Zamurowało mnie, że Zuza miała piekło w swoim własnym domu, nawet ja tak nie mam. Zazwyczaj rodzice się tym zbytnio nie interesują, czasem mama coś powie, ale wtedy kiedy wraca z wywiadówki, bo ma dużo pracy, a tata jest w Niemczech i rzadko do Polski przyjeżdża.

- Zuza co ty kombinujesz!? gdzie zamierzasz pójść?

- Po prostu przed siebie, może przy okazji uda mi się przyjechać do mojego chłopaka.

- Do mojego chłopaka!? to ty masz chłopaka?!

- Tak, znaleźliśmy się na Facebooku i od roku z nim piszę.

- A skąd wiesz, że cię kocha?! może to robić dla beki? to on cię namówił na ucieczkę z domu?

- Nie, nawet nie wie, że zamierzam do niego przyjść.

- A gdzie mieszka?

- Dość daleko, bo w Milczanach niedaleko Sandomierza.

- Aż tam?! To na nogach nie zajdziesz.

- Wiem, chociaż są autokary, żeby tam dojechać, ale mnie nie stać, a poza tym by się na to nie zgodził, lecz i tak tam pojedziemy.

- Przepraszam bardzo ,,pojedziemy''!? ja nie mogę jechać z tobą, a ty tym bardziej nie powinnaś tego robić.

- Dlaczego? uciekniemy razem, będziemy mieli spokój od tego wszystkiego.

- Jesteśmy niepełnoletnie, rodzice będą się martwić, będzie nas szukać policja, chcesz tego?!

Zuza oderwała wzrok i na chwilę się zamyśliła, ja stałam nieruchomo, zaczynam marznąć ze zimna:

- Masz racje to nic nie da-odpowiedziała ze spokojem.

Byłam ucieszona z tej decyzji, i nawet wpadłam na pomysł, jak poprawić jej humor:

- Może chciałabyś u mnie nocować? mamy przecież weekend?

- No byłoby fajnie, tylko czy moja mama się zgodzi?

- Na pewno, że się zgodzi, powiem jej, że będziesz mi dawała korepetycje z matmy.

- No powinna wtedy pozwolić.

Zuza wyjęła telefon i zadzwoniła, a ja napisałam sms z prośbą o to, żeby kuzynka mogła u mnie nocować.

- Nie martw się ,postaram się jakoś pomóc, dziękuję, że powiedziałaś o swoim problemie.