SAVE ME

7-

İçimde çok kötü bir his var ya. Nasıl yazıcağımı bilmiyorum. Offf

(Bu bölümde taciz vb. vardır. Rahatsız olan okumasın)

Felix

Sabah sızlayan yaralarım ile uyanmıştım. Bu hayattan artık kurtulmak istiyorum. 18 olmama 1 hafta kaldı. Dayanmalıyım. Sonra kaçıcaktım bu evden. Hem jimin var. Onun yanına gidebilirim.

Kapı yavaşça açıldığında yorganı daha çok çekmiştim üstüme. Kapıdan o gözüktüğünde ellerim titremeye başladı. Yorganı sıkıp derin nefesler almaya başladım. Kapıyı kitleyip bana doğru yürümeye başladı. Yüzünde her zaman ki sırıtış vardı. Lütfen. Lütfen yine aynı şeyleri yaşamayım. Gelip yorganı çekmeye başladığında daha çok sıktım elimi ve yorganı bırakmadım. Ama o çok güçlüydü. Yorganı yere fırlatıp yatağa oturdu. Yatağın en son köşesine gidip ondan uzaklaştım ama o bana daha çok yaklaştı. Elini bacağıma götürüp okşamaya başladı. Ben titrerken o bacağımdan yukarı doğru çıkmaya başlamıştı.

"D-dur." Sesim titriyordu. Korkudan şuan ölücekmişim gibi hissediyordum.

"Ama ben senin bu güzel vücudundan değerlenmek istiyorum." bu. Bu söylediği şey cidden kanımı dondurmuştu. Gözyaşlarım firar etmeye başladı benden izinsiz. Onun karşısında ağlamak istemiyordum. Beni yatağa yatırmış ve üstüme çıkmıştı. Gözlerim kapalı ağlıyordum. Başka yapıcak başka bir şeyim var mıydı ki?

"Ahh ağlama küçüğüm. Yapıcağım şeyden sende zevk alıcaksın." Söylediği şey ile daha çok ağlamaya başlamıştım.

Bir eli ile iki elimi de tutmuş, diğer eli ile de elbisemi sıyırmıştı. Dudakları boynuma değdiğinde titremiştim. Boynumu emerken aynı zamanda bir eli ile de elbisemin içinden göğsümü okşuyordu. Ağlamam bitmezken ağzımdan hıçkırıklar kopmaya başlamıştı. Çok sesli ağlıyordum. Boynumdan ayrılmış ve yüzüme bakarken alayla güldü.

"Tch tch ama ses yapmamalısın. Babanlar yanlış anlar yoksa bizi öyle değil mi?" cümlesini bitirir bitirmez dudaklarıma yapıştı. Göz yaşlarım hâlâ akmaya devam ediyordu. Kendimden iğreniyorum. Bitti. Her şey bitti. Hayatım bitti.

Dudaklarımdan ayrılıp yataktan kalktı. Ayakta dikilirken onu göz yaşlarım yüzünden bulanık görüyordum. Gülüyordu. Benim hayatım mahvoldu ama o sadece sırıtıyordu.

"Tadın da pek güzelmiş bee yeğnim" Kahkaha atıp odadan çıktı ve kapıyı çarptı. Kıpırdamıyordum. Bedenimi hissedemiyordum.

Zorla kalkıp banyoya girdim. Duş jelini bolca sıkmıştım lifin üstüne. Lifi sert ve hızlı şekilde vücudumda gezdiriyordum. Kaç kere öyle yıkandım saymadım. Ama kabuk bağlayan yaralarım tekrar kanamaya başlamıştı. Sanki temizlenicekmiş gibi kendimi sert bir şekilde yıkıyordum. Onun dokunuşları geliyordu aklıma. Annem ve babamın haberinin olmaması lazım. Eğer kimse duymamışsa ben söylemeyeceğim. O da söylemez. Tekrar dayak yemezdim dimi? Banyodan çıkıp üstümü giymiştim. Yatağımın örtüsünü değiştirmiş uzandım. Tavanı izliyordum. Ama o tavanda çok senaryo dönüyor. Sadece siz göremiyorsunuz.

Babam kapıyı sertçe açıp içeri girdi. Yerimde sıçrayıp oturur pozisyona girdim.

"Sen nasıl erkeksin ya? İĞRENİYORUM LAN SENDEN!! APTAL ŞEY. BAŞIMIZA SÜRTÜK MÜ OLDUN LAN SEN? YEDİĞİN DAYAKLAR YETMEDİ Mİ HEEE!!!" Boynumdan tutup dışarı sürüklemişti. Bu tavırlarına göre öğrenmişti. Beni yere fırlatıp kemerini çıkarmaya başladı. Annem kapının yanında durmuş bana iğrenir bir şekilde bakmıştı. -gerçi zaten benden iğreniyor.-

***

Odamda yüz üstü uzanmış ağlıyordum. Yaralarım daha iyileşmezken yenileri de eklenmişti. Neden hâlâ yaşıyorum. Sebebim yokken hemde? Çok yoruldum artık. Aklıma jimin geldiğinde telefonumu alıp ona yazdım. En azından o beni biraz güldürüyordu.