ភរិយារាត្រី

ភាគ២

«ចុះបើយើងឆ្លើយថា មនុស្សដែលយើងចាប់អារម្មណ៍នោះគឺជា...»និយាយបានត្រឹមហ្នឹង ដៃកំហូចក៏លូនទៅដល់ត្រគាកមូលក្លំ គេអង្អែលតិចៗ ថែមទាំងច្របាច់លេងថ្នមៗរួចនិយាយបន្ត៖
«គឺជាក្មេងប្រុសដែលមានរាងតូចច្រឡឹងគួរឲ្យថ្នាក់ថ្នមបែបនេះ?!» សម្តីចេញបបូរមាត់ប្រុសកំហូច ធ្វើឲ្យ នាយតូច ព្រឺឆ្អឹងខ្នងខ្ញាកៗ អារម្មណ៍ពេលនេះបរិយាយបែបណាទើបសមទៅ? បើម្ចាស់តូច ម្នាក់នេះនៅតែបន្តលូកលាន់រាងកាយ នាយតូច នឹងតាំងចិត្តរត់ចេញមិនខានទេ តែឲ្យរត់ទៅណាកើតទៅ បើដៃគេជាប់ស្អិតជាងកាវទៅទៀតនោះ។
«ម៉េចក៏ធ្វើមុខចឹង?មិនស្រួលខ្លួនមែនទេ?»ឃើញនាយតូចបាត់សំឡេងឈឹង បង្ហាញទឹកមុខមិនសប្បាយរីករាយ គេក៏សួរនាំក្នុងន័យព្រួយបារម្ភ ព្រោះឃើញមុខស្លេកតាំងពីនៅក្នុងពិធីម្លេះ ហើយខណៈនោះ នាយតូច ស្រាប់តែខឹងឆេវឆាវ យារដៃឡើងប្រុងទះកំផ្លៀង តែត្រូវដៃមាំចាប់ឃាត់បានមុន៖
«កុំផ្តេសផ្តាស»គេចាប់កដៃតូចជាប់ តែមិនបានច្របាច់ខ្លាំងទេ ពេលថេយ៉ុងរវល់តែភ្លឹកសម្លឹងមុខ គេក៏ទាញប្រអប់ដៃតូចៗនោះមកថើបមួយខ្សឺត ស្រូបក្លិនប្រហើរចូលពោះ ទង្វើរបែបនេះ ធ្វើឲ្យនាយតូចកាន់តែទ្រាំលែងបាន និងប្រមូលកម្លាំងស្ទុះក្រោកចេញ តែមិនអាចដូចចិត្ត...
«ចង់ទៅណា?» ជុងហ្គុក រុញស្មាតូច ផ្តួលខ្លួននាយតូច ទៅលើសាឡុង តាមដោយរាងកាយមាំ រហ័សគ្រប់គ្រងពីលើ ដៃទាំងគូច្រត់ឃាំងមិនឲ្យគេជាដាច់ខាត។
«ម្ចាស់តូចសូមដោះលែងខ្ញុំទៅ ខ្ញុំអង្វរលោក អ្ហឹក៎ៗ
សូមអង្វរ...» ថេយ៉ុង យកម្រាមដៃតូចៗដែលគ្មានកម្លាំងកំហែង លើកច្រានទ្រូងគេ ទាំងគ្មានសង្ឃឹមបន្តិច តែក៏ព្យាយាមអង្វរ រីឯអ្នកម្ខាងទៀត បែរជាបញ្ចេញស្នាមញញឹមគួរឲ្យស្អប់ ឃើញហើយចង់ទះឲ្យបាត់ខិល មនុស្សស្អីនិយាយមិនស្តាប់គ្នាសោះអញ្ចឹង។
«ដោះលែងទៅណា?គិតរត់ចេញពីទីនេះឬ?ហ្ហឹម៎?»និយាយបណ្តើរ ម្រាមដៃស្រឡូនស្អាត ផាត់អង្អែលថ្ពាល់ក្រហមព្រឿងៗរបស់ នាយតូច បណ្តើរ តាមពិតស្នាមញញឹមនោះ គឺគេកំពុងតែសប្បាយចិត្ត ហាក់មានក្តីសុខយ៉ាងខ្លាំង ពេលបានសម្លឹងមុខរបស់ក្មេងច្រម៉ក់នេះ ត្បិតទើបតែបានជួបថ្ងៃដំបូង តែអារម្មណ៍មួយប្រាប់ថា ថែមទាំងស្រមៃថាបានរាងកាយតូចច្រឡឹងមួយនេះមកថ្នាក់ថ្នម ហើយឥឡូវនេះក៏បានដូចចិត្ត មាឌល្អិតដងខ្លួនស្រឡូនល្វត់ល្វន់ ស្បែកទន់រលោង ចង្កេះតូចមួយក្តាប់ កំពុងតែស្ថិតក្នុងរង្វង់ដៃ ដែលធ្វើឲ្យគេមិនចង់ដោះលែងទៅណា ចង់នៅថ្នាក់ថ្នមបែបនេះរហូត។
«បើលោកនាំខ្ញុំមកដើម្បីតែធ្វើរឿងហ្នឹងមែនទេ?»
«ធ្វើអី?យើងមិនទាន់បានធ្វើស្អីបន្តិចផង»ជុងហ្គុកសួរឌឺដងបំណងញ៉ោះក្មេងឲ្យយំ ហើយនាយតូចស្រាប់តែ...
«ឲ្យខ្ញុំត្រឡប់ទៅវិញទៅ ហ្ហឹក៎ៗៗ...»មិនដឹងថាគួរនិយាយបែបណាឲ្យគេព្រមដោះលែង ចុងក្រោយក៏បានត្រឹមតែយំ ទឹកភ្នែកហូរកាត់ផែនថ្ពាល់ ឃើញភ្លាម រាងក្រាស់រហ័សជូតឲ្យ តែក៏វាបន្តហូរមកជាខ្សែឥតឈប់។
ជុងហ្គុក សម្លឹងរង្វង់តូចច្រមិច មួយដង្ហើម ជាមួយនិងទឹកមុខខិល រំពេចក៏ឱនទៅខ្សឹបដាក់ត្រចៀក៖
«ខ្លួនប្រាណមួយនេះ យើងសុំហើយណា៎...» ជុងហ្គុក បន្លឺប្រយោគពិឃាត ច្របាច់បេះដូងអ្នកស្តាប់ឲ្យឈឺខ្ទោកៗមួយរំពេច ពេលនិយាយចប់ គេក៏ចាប់ផ្តើមដោះអាវនៅលើខ្លួនគ្រវាត់ចោល បង្ហាញសាច់ដុំហាប់ណែនច្បាស់ៗពេញភ្នែក ឯនាយតូច ចាប់ភ័យញ័រខ្លួនចាប់អ្វីមិនត្រូវ ពេលគេបន្ទាបកាយចូលមកទ្រោបពីលើយ៉ាងស្និតស្នាល រាងកាយគេក្តៅគគុកដូចជាដុំភ្លើង។
«កុំអី...»ទោះជាយ៉ាងណា នាយតូច នៅតែគ្រវីក្បាលមិនទទួលយករឿងដែលគេកំពុងតែធ្វើ ទោះគេមានគូដណ្តឹង ឬគ្មានក៏ដោយ ក៏មិនសមធ្វើបែបនេះដែរ តែគេហាក់មិនយល់អារម្មណ៍អីបន្តិចសោះ រឹតតែហាម រឹតតែ បំពាន...
«អា៎...» ថេយ៉ុង ស្រែកចាច ស្រវាឱបខ្លួនឯង ពេលរាងក្រាស់ចាប់សម្រាតខោអាវខោចោលខ្ទេចខ្ទីគ្មានសល់។
ជុងហ្គុក ញោចចុងមាត់ញញឹម មុននឹងឱនទៅថើបឈ្មុសឈ្មុលប្រឡោះកឆ្វេងស្តាំ ឯបាតដៃក្តៅគគុក អង្អែលចង្កេះតូចថ្នមៗ ល្បួងនាយតូច ដោយការថែថើប គេយកអណ្តាតថើបផ្តិត បឺតជញ្ជក់ ដើមទ្រូងសខ្ចី រហូតមានស្នាមជាំដុំៗជាគ្រប់កន្លែងដែលបបូរមាត់គេឆ្លងកាត់ ទើបបន្តទៅប្រលែងលេងជាមួយនិងបបូរទន់ល្មើយយ៉ាងជាប់ចិត្ត ធ្វើឲ្យនាយតូចវង្វេងស្មារតី រហូតភ្លេចស្រែកយំអង្វរហាមឃាត់គេ ហើយទ្រាំលែងបាននិងបន្លឺសំឡេងថ្ងូរចេញមកយ៉ាងអាម៉ាស៖
«អ្ហា៎...អ្ហា៎សស...»អារម្មណ៍ក្នុងខ្លួន នាយតូច ពេលនេះ ទាំងខ្មាស ទាំងស្រៀវស្រើប ពិបាកទ្រាំ កំពុងច្របូកច្របល់ចូលគ្នា ពេលឃើញនាយតូច រវើរវាយធ្មេចភ្នែក ហើបមាត់ម្ហបៗ ស្តាប់មិនយល់ភាសា នាយកំលោះក៏ញញឹមចុងមាត់ កាន់តែផ្តេសផ្តាស់ហើយ នេះគេកំពុងតែឈ្លក់វង្វេងនិងក្មេងម្នាក់នេះច្បាស់ណាស់។
«ឯងធ្វើឲ្យយើងទ្រាំលែងបានហើយ»
«អ្អាសស៎...»ត្រចៀករាងតូចប្រែរជាថ្លង់ ស្តាប់មិនឮគេសួរអីឡើយ ពេលដៃកំហូចរបស់រាងក្រាស់លូនទៅអង្អែលផ្នែកខាងក្រោមផ្ចិត បញ្ឆេះកាយតូចឲ្យកាន់តែក្តៅរោលរាល និងថ្ងួចថ្ងូរយ៉ាងអន្ទះអន្ទែង៖
«អ្អាស អា៎ អាស៎...»សំឡេងថ្ងូរ ហាក់ដូចជាតឿនឲ្យអ្នកម្ខាងទៀតប្រញាប់ចាត់ការ ហើយក៏មិនទុកយូរ ដៃមាំ ចាប់ញែកជើងតូចៗទាំងគូរដែលមិនចង់បែកចេញពីគ្នា ជំនះជ្រែកខ្លួនចូលតាមចន្លោះភ្លៅស្រឡូន ស្របពេលចាប់ហូតដំបងសាច់មកសាប់ឲ្យខឹងណាណី បែកសសៃញឹកស្អេក ស៊កចូលក្នុងខ្លួនរាងតូចភ្លាមៗ រហូតកប់ដល់ទីជម្រៅ
«អាស៎...ឈឺ...ឈឺណាស់...» រាងតូចកន្ត្រាក់ខ្លួន ថ្ងូរទាំងយំអណ្តឺតអណ្តក ព្រោះមិនទាន់សាំនិងទំហំរបស់គេ ដៃតូចច្រានទ្រូងគេចេញ តែគេមានះ មិនខ្ចីដកចេញ ទោះបីភាពតូចចង្អៀតកំពុងតែរឹតកូនពៅរបស់គេខ្លាំងក៏ដោយ។
«ស្ងៀម!!!» ជុងហ្គុក សម្លុតមុខកាច រួចសន្សឹមអុកចង្កេះបោកផ្ទប់និងត្រគាកហាប់ណែនដោយអារម្មណ៍ពុះកញ្ជោល ទាំងឆ្លៀតងើបសម្លឹងមុខតូចច្រមិចដែលយំខ្ទប់មាត់ ព្យាយាមទប់សំឡេងថ្ងូរមិនឲ្យគេឮ។
«អ្ហឹមម...ជុប៎»មាត់ក្រាស់ គ្រហឹមក្នុងបំពង់ក ចាប់ដកដៃតូចដែលខ្ទប់មាត់នោះ ប្តូរដោយប្រើមាត់គេថើបបំបិទ ទាំងថើប បឺត ជញ្ជក់ ជីបៗ យ៉ាងឆ្ងាញ់មាត់ជាប់ចិត្ត ឯចង្កេះនៅតែបន្តត្រេះញាប់ស្អេកមិនថបថយ។
«ផ្លាប់~ៗៗៗៗ»
«អ្ហា៎ស~~ៗៗ» ថេយ៉ុង ថ្ងូរផង យំផង ទឹកភ្នែករហេមរហាម ពេលគេក៏ផ្លាស់ពីថើបមាត់ បង្អូសចុងអណ្តាតថើបផ្តិតលើកញ្ចឹងកសខ្ចី និង ឆ្អឹងដងកាំបិតដ៏ទាក់ទាញ ច្រមុះនិងមាត់ ក៏បន្តប្រដេញថើបសព្វពេញខ្លួន ពង្វក់ស្មារតី នាយតូចត្រូវគេថើបរហូតទន់ខ្លួនដូចទានត្រូវកម្តៅ បណ្តោយឲ្យប្រុសកំហូច លូកលាន់តាមអំពើចិត្ត។
«សឺត៎...អ្អឹស៎ៗៗ»រាងក្រាស់ គិតតែងើយមុខថ្ងូរដោយក្តីសុខ ស្រៀវស្រួលគ្រប់ចង្វាក់ ហើយចង្កេះនៅតែធ្វើចលនា បោលសម្រុកចេញចូលឮសូរ លាន់ពេញបន្ទប់ ចង្វាក់កាន់តែញាប់ទៅៗ រាប់មិនឈ្នះ។
«អ្ហាសសស៎» សំឡេងថ្ងូរចុងក្រោយ ពេលទៅដល់គោលដៅ ភាពរឹងមាំចាប់ញ័រកន្រ្តាក់បែកសសៃរំញោចបញ្ចេញសំណើមស្នេហ៍ក្តៅគគុក បាញ់ចូលទៅក្នុងខ្លួន រាងតូច គ្មានសល់មួយតំណក់ សល់តែតំណក់ទឹកភ្នែក ដែលហូរមិនចេះរីងតាំងពីគេចាប់ផ្តើម។
«ហ្ហឹក៎ៗៗ»បន្ទាប់ពីចប់សង្គ្រាមក្តៅសាច់ ថេយ៉ុង បែរជាយំខ្សឺតខ្សកតូចចិត្តតូចថ្លើមឃើញដូច្នេះ ជុងហ្គុក ក៏ទាញកាយតូចមកឱបក្រសោបជាប់ទ្រូងហើយពោលលួងលោមហាក់ដូចប្តីប្រពន្ធដែលទើបនឹងរៀបការថ្មីថ្មោងសន្ទនាគ្នា៖
«បងក្នាញ់អូនពេក ទើបទ្រាំថ្នមមិនបាន» គេថារួច ក៏ទាញដៃ នាយតូច មកថើបខ្សឺតៗ យ៉ាងឆ្ងាញ់ ផ្ទុយពីនាយតូច ដែលនិយាយមិនចង់ចេញ ចេញតែសំឡេងយំស៉ឺតស៊តៗ ខ្លួនញាក់ញ័រដូចកូនសត្វ នៅក្នុងទ្រូងគេ។
«លោកមានគូដណ្តឹងហើយ ហេតុអីក៏ធ្វើបែបនេះ?»
«គូដណ្តឹង មិនមែនប្រពន្ធឯណា?!»គេតបធ្វើហី ថារួចក៏ឱនថើបស្មានាយតូចបន្តិច ថេយ៉ុង ក៏ក្រញែងខ្លួនដូចមិនចង់ឲ្យប៉ះ ធ្វើឲ្យគេខាំមាត់គ្រឺត អត់មិនបាននិងចាប់ច្របាច់ថ្ពាល់នាយតូចឲ្យងើយសម្លឹងមុខគេចំ៖
«មើលមុខបងឲ្យចំ មើលមុខអនាគតប្តីអូនឲ្យហើយទៅ»

To be continued💕