Unicode.......
"အဲ့ကလေးကိုမွေးဖို့အစီစဉ်ရှိနေတာလား....."
အနောက်မှထွက်ပေါ်လာသည့် မေမေစကားကြောင့် ထယ်ယောင်းအသွေးအသားထဲကပင် ဆိမ့်ခနဲဖြစ်သွားရတော့သည်။
မေမေကသူ့ကိုဒီကလေးမမွေးစေချင်တာလား?၊
အတွေးတို့ကြောင့်ရစ်ဝိုင်းလာသည့်မျက်ရည်တို့ကိုထွက်မလာအောင် မျက်တောင်တို့တစ်ဖျတ်ဖျတ်ဖြင့်ခတ်၍ ရုတ်သိမ်းလိုက်ကာ မေမေကိုသူအထွန့်မတက်မိပဲ အနောက်သို့လှည့်မိတော့ သူ့ကိုအေးအေးဆေးဆေးပဲစိုက်ကြည့်လို့နေသည့်မေမေကိုကြည့်ရင်း ထယ်ယောင်းရဲ့နှလုံးခုန်သံတို့ဟာလဲတစ်ဖြေးဖြေးတည်ငြိမ်လို့လာတော့၏။
"သားမေမေနဲ့စကားခဏပြောရအောင်"
ဧည့်ခန်းကခုံတွင်ဝင်ထိုင်လို့နေသည့် မေမေနောက်ကထယ်ယောင်းအသာဝင်ထိုင်မိတာနဲ့။
"ကလေးအဖေကဘယ်သူလဲ"
ဒေါသတကြီးပြောဆိုနေတာမဟုတ်ပဲ မေမေကသူထင်ထားတာထက်ပို၍သွေးအေးလွန်းနေတာမို့ ထယ်ယောင်းလန့်နေမိသလို ပေါင်ပေါ်တင်ထားသည့်လက်နှစ်ဖက်ဟာလဲ တစ်ဖက်နဲ့တစ်ဖက်ကုတ်ဖဲ့လို့နေမိတော့သည်။
"ဟို~~မေမေမှတ်မိမလားတော့မသိဘူး~ဟို~ဟိုတစ်ခါကမေမေကိုလိုက်ပို့ပေးတဲ့~တစ်ယောက်ပါ"
"ဘယ်တစ်ယောက်လဲ......ဘာလဲမေမေကားတိုက်ခံမလို့ဖြစ်တုန်းကလိုက်ပို့ပေးတဲ့တစ်ယောက်ကိုပြောနေတာလား"
"ဟုတ်"
ဦးခေါင်းအားပေါင်ပေါ်တင်ထား၍ကုတ်ဖဲ့နေသည့် လက်နှစ်ဖက်ကိုသာကြည့်ရင်း အောက်နူတ်ခမ်းကိုလဲကိုက်ထားမိပြန်သည်။
"သူကရောသားကိုတာဝန်ယူမှာမလို့လား"
ထိုစကားတွင်တော့ ထယ်ယောင်းရဲ့မျက်ဝန်းတစ်စုံဟာ မေမေ့ကိုလှမ်းကြည့်မိရင်း။
"ဟိုဒီကိစ္စကမတော်တစ်ဆဖြစ်သွားခဲ့တာပါမေမေ သူလဲမရီရွယ်~ပဲ~~"
ပြောနေရင်းပင် အသံတိုးဝင်သွားသည့်သားဖြစ်သူကြည့်ရင်း ရှင်းဟယ်ခေါင်းခါမိတော့၏၊
သားကိုကြည့်နေရင်းသာ။
YOU ARE READING
𝚂𝙴𝚅𝙴𝙽 {𝙲𝚘𝚖𝚙𝚕𝚎𝚝𝚎𝚍}
Fanfictionမင်း!မရမ်းကားနဲ့နော် ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ ဂျွန်ဂျောင်ကု! Warning!!!!
