CHAPTER 70

2 1 0
                                    

CHAPTER 70

ELISHA'S POV

"Your dad is ill. Here's the address." That was what written there.

Si Aydan na ang nagmaneho papunta sa hospital dahil even though i hate daddy, i need to accept the fact that I'm afraid to lose him too.

Nang makapasok kami sa Vip Room ay nakita ko si Dad na nakahiga roon. Nakaupo naman lahat ng family sa side at tinignan lang ako. I choose to stay calm.

"What happened?" I ask seriously.

"Coronary heart disease, i just found out lately." Tita Alexia said.

"W-we thought that Dad is cheating to Mom with his new personal assistant pero nagkamali kami. The personal assistant was his doctor." Umiiyak na sabi ni Alexandra.

"We didn't know anything Ate, hindi namin alam na malala na ito. I'm so scared." Knowing he hates his father i know na mahal niya ito at kagaya ko na natatakot din mawala ito.

"He doesn't want a treatment. Gusto niya na raw mamatay." Alexander said and i look at him.

"Can it be cured?" Tanong ko kay Troye na alam ang sakit ni dad.

"Coronary heart disease cannot be cured pero madadala ito sa gamot, treatment can help manage the symptoms and reduce the chances of problems such as heart attacks." He answered.

"Heart attack? How serious is coronary heart disease?" Tanong ko at iniintindi ang nangyayari ngayon, lahat naman kami ay nakikinig. Maski sila Grandpa and grandma ay nandito ngayon.

"Narrowed arteries can cause chest pain because they can block blood flow to your heart muscle and the rest of your body. Over time, CAD can weaken the heart muscle. This may lead to heart failure which is a serious condition where the heart can't pump blood the way it should." He said at umiiyak naman si Tita Alexia.

"Coronary Artery Disease is treatable, but there is no cure. This means that once diagnosed with CAD, you have to learn to live with it for the rest of your life. By lowering your risk factors and losing your fears, you can live a full life despite CAD." He added.

"How about the survival rate?" Tanong ni Alexander.

"The survival rate for CAD depends on a variety of factors, including how severe the condition is and how it's treated. However, with timely diagnosis and proper treatment, the majority of people with CAD can live long and productive lives." Paliwanag nito.

"Eat a heart-healthy diet. Maintain a healthy weight. Get plenty of exercise. Quit smoking." He added.

Hindi ko alam ang magiging reaction ko pero nagagalit ako. Knowing na itinago niya ito saamin dahil lang gusto niya na rin mamatay. What kind of father would do that.

Lumapit ako dito at tinignan siya, napasandal ako doon sa gild at tinignan lang siya habang dumidilat ito at ako agad ang nakita niya.

"What kind of father are you? You're sick and you don't want to get treated. Iiwan mona lang ba kami basta basta dito ha." Saad ko dito.

"Getting sick is my karma and dying was my choice to pay all what i did." He said at dahan dahang naupo.

"Wow... Just wow. Karma? Pay? Wow naman dad. Did getting sick change your life?" Hindi makapaniwalang sabi ko.

"Aalis kana lang ng ganon knowing na may pamilyang nagaalala at magdudusa pag umalis ka, knowing na may apo ka na gusto kang makita, knowing na may magulang ka pa and knowing na may mga anak ka na naghihintay na humingi ka ng tawad." Panunumbat ko dito, hindi naman na ako napigilan nila Alexander.

"Think that, akala koba mayaman ka? Gamitin mo naman yun para diyan sa sakit mo. Okay na saamin yung magpakasasa ka sa pera mo despite sa mga pagkukulang mo kaysa sa nakahiga kajan."

"My money is nothing now. Wala na akong pakealam doon." He answered.

"So?"

"Just let me die." He said those words coldy.

"You can't die!" Sigaw ko at nagulat naman sila.

"You still have to apologize Dad, you still have to apologize to them, you need to beg for their apology lalong lalo na sa akin!" Sigaw ko at naluluha na.

"What kind of father are you na even knowing na may pamilya ka dito na nag aalala sayo ay ganyan parin ang nasa utak mo. Why are you so heartless knowing na may mga anak at asawa kang nasaktan ng sobra dahil sa pananakit mo."

"Na kahit labag sa batas ang ginawa mo ay nanahimik lang sila. Nanahimik kami dahil pamilya ka namin. Dahil ama ka parin namin, isa ka parin sa nagpalaki saamin."

"Sa kabila ng pagkukulang mo, wala naman kaminh hiniling kundi ang patawad mo, saying sorry sa mga bagay na pinangako mo saakin nung bata ako! Pangako na kahit kailan ay alam kong hindi na matutupad."

"Pangako kayo ng pangako ni Mommy, pero ang ending ay iiwan niyo pa rin ako. Iiwan niyo parin kami. Alam niyo ba kung gaano kasakit saakin yun?" Umiiyak na sabi ko.

"Dad wake up! You're getting old na. Mag isip ka naman. Think dad, Mommy wants to live... But you wanted to die. I never thought na sana ikaw nalang ang nawala kaysa kay Mommy."

"Kahit kailan hindi ko naisip yun. Hindi ko pinangarap na sana ikaw nalang ang nawala at hindi si Mom. Hindi!" Sigaw ko.

"Dad, i was just waiting for your apology. We are just waiting for your apology..."

"You said was your princess... Nangako Dad. Nangako ka, you wanted me to grow up and be a good girl right? I'm sorry i couldn't do that but i grow up dad, i grow up because you said i need to love you until the day you die, i know that you will hurt me sometimes but you said you will never hurt me physically but you did. And lastly you said you love me so much and I'm always your number one. What happened to you para magkaganito ka? Anong nangyari sayo at nagbago ka!? Anong kasalanan ba ang ginawa mo para parusahan ka ng ganito!" Sigaw ko sa kanya.

"I promise myself na hindi na kita ituturing na ama ko simula ng umalis ako dito but i can't. I still love you knowing you've changed. Knowing na ikaw ang driver that day." Hagulgol ko at dahan dahang napaupo.

"Ikaw ang driver that day nang mangyari ang aksidente, gusto kong itanong bakit wala kang nagawa that time dad, you could have save both mommy and that little baby in her tummy..."

"You have no right to leave Dad! Marami kapang kailangan gawin, kailangan mopang bumawi! Kailangan mopang humingi ngbtawad! Isang sorry lang!" Sigaw ko at napahawak na sa dibdin ko.

"Ang sakit sakit pero knowing na nasabi kona rin sayo ay natutuwa ako." Saad ko habang pinapalo ang dibdib.

"I'm sorry..." When he said that ay nanlumo ako.

×××

Thank you for reading! Have a nice day!

Kindly vote for my stories and follow me <'3

×××

𝐓𝐰𝐢𝐭𝐭𝐞𝐫: @𝐠𝐡𝐨𝐬𝐭𝐢𝐟𝐢𝐞𝐝_𝐦𝐞
𝐈𝐧𝐬𝐭𝐚𝐠𝐫𝐚𝐦: @𝐠𝐡𝐨𝐬𝐭𝐢𝐟𝐢𝐞𝐝_𝐦𝐞

Elisha Aphrodite Callisto Gryffon | ON-GOINGWhere stories live. Discover now