អូមេហ្កាជាទីប្រាថ្នា |ចប់|

ភាគទី១២: ចឹងសោះ បានកូនយើង ងប់ងល់ដល់ម្ល៉ឹង

     ភាគទី១២: ចឹងសោះ បានកូនយើង ងប់ងល់ដល់ម្ល៉ឹង

"អ្ហឹកៗ ជាំសាច់អូនហើយ អ្ហឹកៗ ហឹក"ថេយ៍ស្រែកយំ បែបរំអ៊ួយដាក់ប្រុសចាស់ ដៃតូចៗ លើកមកវាយទ្រូងជុងហ្គុកដឹបៗ ព្រោះខឹងគឺខឹងដែល អនាគតប្តីមិនចេះថ្នាក់ថ្នម ចូលចិត្តតែហិង្សា នរណាដែលទប់ចិត្តបាននោះ?

"អួយ៎ ចង់សម្លាប់ប្តីខ្លួនឯងហ្ន៎បានជាវៃមិនដកដៃ បែបនេះ?"ជុងហ្គុក

"ចុះពូទះគូទអូនហ្ន៎?"

"ទះមិនបាន?"

"អត់!អត់បាន"

"ហេតុអ្វី?"

"ហឹក អ្ហឹក"អាល្អិតមិនតប បែរជាយំផ្កាប់មុខ ទយកំប៉ះគូទឡើងលើ បែបអន់ចិត្ត អន់ថ្លើមព្រោះតែ ខឹងពូហ្គុក វាយគូទកូនកញ្ជ្រោង មិនថ្នមដៃសោះ

"ក្អឹក"ជុងហ្គក តបមិនចេញខណៈដែល ភ្នែកសម្លឹងមើល កំប៉ះគូទដ៏រលោងស្រិល នឹងភ្លឺចែងចាំងគួរឱ្យចង់ ច្របាច់ ចង់វាយ ចង់ទះ នឹងក្តិចជា ពន់ពេក។
ផ្លាច់!!=ទះ

"អ្ហឹកៗ"=យំ
ផ្លាច់!!
"អ្ហឹកៗ ហឹក"

ផ្លាច់!! ថេយ៍កាន់តែយំជុងហ្គុកកាន់តែទះ-ទះហើយទះ ទៀតរហូតរាងតូចស្ងាត់មាត់ឈឹងដោយអែងៗ ដល់ទៅមើលក៏ឃើញថា អាល្អិតគេងទាំងផ្កាប់មុខ ទយត្រគាកឡើងលើ ដៃជញ្ជក់ជីប៎ៗ ដូចក្មេង១ខួប រាងក្រាស់ នឹកសែនហួសចិត្តអស់ ពាក្យថ្លែងនឹងអនាគតប្រពន្ធជាទីប្រាថ្នា ជាខ្លាំង-ខ្លាំងដល់ថ្នាក់ថា ទ្រាំមិនបានចាប់អុក៎ទាំងគេង ឥឡូវហើយ អោយតែយ៉ាងៗនឹងនោះ។

"យីស ក្មេងនេះ"ជុងហ្គុក អង្គុយហួសចិត្ត រួចហើយក៏ប្រញាប់បីត្រកង រាងតូចចូលទៅសម្អាតកាយ ក្នុងទឹកក្តៅអ៊ុនៗ ដោយនាយនៅពីក្រោយ នឹងដាក់ថេយ៍ឱ្យគេងផ្អែកលើទ្រូងដ៏ហាប់ណែនរបស់នាយ ដៃម្ខាងទប់ពោះ អង្អែលពោះ នឹងសាច់ដ៏សរខ្ចីរបស់ថេយ៍ដោយម្ខាងទៀត អង្អែលសក់ក្បាល រួញៗ ពណ៌ទឹកប្រាក់ នោះថ្នមៗ អង្អែលផង ថើបផង ដូចកំពុងតែញៀនញ៉ាមនឹងកាយដ៏ក្រអូបប្រហើរមួយនេះ កាន់តែថើបកាន់តែជក់ចិត្តដិតអារម្មណ៍ មិនអាចហាមឃាត់បាន។ ក្រោយពីសម្អាត ខ្លួននាយនឹងថេយ៍រួចរាល់ហើយជុងហ្គុក ក៏ប្រញាប់បីថេយ៍ដាក់លើ សាឡុងសិន រួចក៏ដើរទៅបើកទូទាញសម្លៀកបំពាក់ មកពាក់ឱ្យថេយ៍ថ្នមៗ កាយវិការយកចិត្តទុកដាក់។ អស់តួនាទី រឿងនេះហើយជុងហ្គុក ក៏ដើរទៅផ្លាស់ប្ដូរ កម្រាលពូកនឹងភួយសារជាថ្មី ម្តងទៀតមុន ទៅយកថេយ៍ឱ្យមកគេងលើពូក។