Na 6 jaar een relatie te hebben met Jamie en haar al langer te kennen weet Robbie ondertussen echt wel hoe zijn vriendin in elkaar zit.
Hij weet hoe ze zich gedraagd, wat haar routines zijn, en hij weet dus ook dat er echt wel iets speeld momenteel.
Ze heeft geen werk vandaag, dinsdag is haar vrije dag. Dus waarom zegt ze tegen hem dat ze werk heeft?
Ze deed zoizo die afgelopen weken al raar, steeds op het laatste moment af zeggen, en als ze wel afspreken is ze heel afstandelijk, de hele tijd bezig op der mobiel, en hij mag absoluut niet zien waar ze mee bezig is.
Hij is er wel klaar mee ondertussen. Hij wil gewoon dat alles weer wordt zoals het was. Hij houdt van haar, en wil weten waarom ze zo afstandelijk doet.
Voor die er te lang over na kan denken staar Robbie op van zijn bed en trekt schone kleren aan.
Met zijn telefoon en autosleutels in zijn hand loopt hij de woonkamer in. "Ik ga naar Jamie."
Zonder op een antwoord te wachten loopt hij al door naar buiten, in de auto zet hij zijn spotify aan en rijdt anderhalf uur richting Eindhoven waar ze woont.
-
Hij stopt voor haar huis en het eerste wat hem opvalt is de auto op haar oprit waar normaal zijn auto zal staan.
Hij herkent die auto niet.
Een slecht gevoel ontstaat als hij langzaam richting de voordeur loopt, haar sleutel die ze hem had gegeven na een aantal maanden in hun relatie al in zijn hand.
Hij wil terug draaien, in zijn auto stappen en ver weg rijden van af hier, hij heeft ren slecht gevoel hierover.
Maar toch steekt hij de sleutel in het slot. Heel langzaam draait hij de sleutel om. Hij weet niet wat hij gaat aantreffen, maar iets vertelt hem dat het niet goed zal zijn.
En toch gaat hij door, hij moet weten wat er aan de hand is. Waarom ze zo doet.
Hij hoort een klik, een teken dat de deur van het slot is, hij haalt de sleutel er uit en loopt het huis in.
Voor één of andere reden loopt hij alsof hij op het ijs staat, alsof een verkeerde, te harde stap alles op zou fucken.
Zachtjes plaats hij de sleutel op het kastje in de gang voor die door loopt naar de woonkamer.
Niemand.
Hij kijkt de keuken in die vast zit aan de woonkamer maar daar is ze ook niet.
Hij loopt stilletjes de trap op, wat waarscheinelijk ook voor het eerst in zijn leven is.
Hoe dichter hij bij de slaap kamer komt, hoe duidelijker hij de geluiden kan horen. Gegiechel?
Wie is met haar in die kamer?
Zijn hand plaats ie op de deurklink, gij neemt diep adem voor die de deur open drukt.
Hij staat daar voor een aantal seconden, met grote ogen te kijken naar het beeld voor hem.
Jamie met een andere jongen, zoenend.
"Rob," Zegt Jamie geschrokken.
Robbie schud zijn hoofd, dit kan niet waar zijn. Maar aan de blik in haar ogen is dit precies wat het lijkt.
Voor ze nog wat kan zeggen heeft hij zich omgedraaid en stormt de trap af richting zijn auto.
Het is gevaarlijk wat hij nu doet, rijden terwijl zijn tranen zijn zicht wazig maakt, hij rijdt terug richting Rhoon terwijl die vol aan het janken is.
Jamie, de vrouw met wie hij al ruim zes jaar een relatie mee had is vreemd gegaan.
Was Robbie een zo slechte vriend?
-
Dat laatste vraagt hij zich 3 maanden later nog steeds af. Dat is de enige reden die hij zich kan bedenken. Waarom zal ze anders vreemd zijn gegaan.
Dit moet wel aan hem liggen.
Robbie knippert, in de hoop van zijn betraande ogen af te komen, dit is één van de dingen waar die aan denkt als hij snachts in bed ligt, één van de dingen wat hem wakker houdt.
Hij wil antwoorden. Maar om Jamie weer te zien, hij weet dat hij dat niet aan kan. En dus blijft hij door gaan met zen leven, of nou ja, probeert dat met deze gedachtes in zijn achter hoofd.
Robbie zucht. 01:13. Dat is hoelaat het momenteel is, hij hoort de andere jongens beneden, zelfs Milo is er. Maar Robbie kon het mentaal niet aan om nu bij hun te zijn.
Hij wil gewoon alleen zijn voor nu. Alleen met zijn gedachtes.
De jongen staat op, pakt snel een schone boxer uit zijn kast en loopt richting de douche, hij zet hem aan en wacht tot het water de juiste tempratuur staat.
Hij hoopte dat onder de douche al zijn gedachtes samen met het water weg zouden glijden, dat ze verdwijnen in het putje.
Maar dat is niet zo. Nee het lijkt alleen maar erger te worden.
En dan valt zijn oog op een scheermesje. Hij doet dit veel vaker de laatste tijd, te vaak.
Maar het kan hem niks schelen. Alles om even die pijn te vergeten. Het te vervangen voor andere pijn.
En zonder twijfel haalt hij het mesje van het scheermes af en begint een lijn om hoog te trekken vanaf zijn pols.
En nog één.
En er volgen er nog 4.
Zes lijnen op zijn pols.
één voor elk jaar dat hij met haar was.
Meende die zes jaar dan nike voor haar? Was het allemaal bullshit? Hoelang zag hij die vent al? Was hij de eerste of waren er meer?
En nog een streep op zijn pols.
Het bloed wast van zijn pols af en spoeld weg met het water van de douche.
Tranen glijden over zijn wangen terwijl het water op zijn recent gemaakte wonden brand.
Waarom deed ze dit?
-
Woorden 956
YOU ARE READING
REFLECTIONS || mabbie✔️
Fanfiction"maybe it's a blessing in disguise, i see my reflection in your eyes." Hij wil niet meer, hij wil gewoon wakker worden zonder zich leeg te voelen, hij wil wakker worden en oké zijn. Maar hij weet dat de kans dat dat gebeurd erg klein is. Soms denkt...
