REFLECTIONS || mabbie✔️

Chapter 24: kus.

Het is niet alsof Robbie nooit samen met Matthy in een bed heeft gelegen. Als ze in een hotel sliepen, voor een video.

Of toen het minder ging met Matthy was het dagelijks dat Robbie een appje kreeg tegen middernacht of hij langs kon komen.

Of hij ging alleen naar bed maar werd wakker met borst tegen zijn rug aan als Matthy besloot bij Robbie te gaan liggen.

Of de afgelopen weken, Matthy merkt vrijwel meteen als er iets mis is met Robbie, als hij niet lekker in zijn vel zit en al snel heeft Matthy hem samen met hem in zijn bed laten slapen.

Dus nu ligt hij ook met Matthy in bed, voor een keer zijn ze niet aan het knuffelen, wel liggen ze beide op hun zij met gezichten naar elkaar toe.

Matthy zijn vingers gaan over Robbie's heup, ze zeggen niks. Liggen daar in stilte nu dat Robbie een beetje is bij gekomen van zijn gehuil dat hij twintig minuten geleden deed.

"Gaat ie weer een beetje?" Fluistert Matthy, de stilte verbrekend.

Robbie haalt zijn schouders op, want dat is de waarheid, hij weet niet of hij zich nu beter voelt. Tuurlijk, hij is eindelijk gestopt met huilen, maar dat gevoel dat hij te dik is, en niet die 4 stukken pizza had moeten eten komt toch weer naar boven.

"Niet echt." Geeft hij dan ook eerlijk toe.

Matthy's hand beweegt van zijn heup omhoog, over zijn arm, over zijn schouder en nek, en eindigt op zijn wang.

"Misschien dat dit je beter laat voelen." Matthy is ondertussen zachtjes met zijn duim over Robbie's wang aan het wrijven.

Langzaam wordt dat schuldgevoel overgenomen door een warmte in zijn borst door Matthyas zijn aanraking.

Robbie kijkt hem verward aan, wat bedoeld hij nu weer?

Die vraag wordt al snel beantwoord als Matthy voorover leunt en de keline ruimte tussen hun gezichten compleet verbreekt.

Zijn lippen raken de zijne en Robbie zijn ogen sluiten meteen. God, dit is alles waar hij de afgelopen weken naar verlangde, een zoen van Matthy.

En nu gebeurd het.

Het is niet dat Robbie nooit eerder met een man had gezoend, maar nooit voelde het zo goed.

Nooit was het alsof al zijn problemen verdwenen puur door een kus.

Het voelt vertrouwd met Matthy.

Matthy rolt op zijn rug, Robbie met hem mee trekkend waardoor de kleinere jongen boven op Matthy beland.

Robbie leunt zijn elebogen op zijn borst zodat hij hem niet helemaal plet.

Matt houdt zijn handen om Robbie's rug heen gevouwen.

En dan-

-

Robbie zijn ogen openen en hij schiet overeind in zijn bed. Met grote ogen en een zware ademhaling zit hij daar.

Wat is er zojuist gebeurd?

Had hij nou echt een droom waar hij met zijn beste vriend zoende?

Het voelde zo echt. Alsof hij oprecht met Matthy aan het zoenen was, maar hij weet dat dat onmogelijk is.

Tuurlijk, Matthy is nu bijna een jaar geleden uit de kast gekomen tegen hem en de andere jongens als gay. Maar dat betekent niet dat hij op Robbie valt.

Wie kan er nou op Robbie vallen?

Robbie brengt zijn hand richting zijn gezicht, zijn lippen tintelen nog van de droom, alsof er echt net een paar lippen op hebben gestaan.

De jongen schud zijn hoofd, nee. Hij kan niet zulke dromen hebben. Hoe gaat hij hem ooit nog normaal aan kunnen kijken?

Robbie zoekt naar zijn bril die naast zijn bed op het nachtkastje ligt. Zodra hij hem te pakken heeft zet hij hem op zijn neus en pakt dan zen mobiel.

02:23.

Hij zucht en haalt een hand door zijn haar.

Wat de fuck.

Robbie heeft nu nicotine nodig.

En dus staat hij op, stapt in zijn slippers en trekt zijn winterjas aan waar zijn sigaretten nog in zitten en loopt meteen zijn kaner uit.

Dit keer loopt hij zo stil als hij kan, hij kan Matthy nu echt niet onder ogen komen.

Zodra hij in de tuin zit en zeker is dat hij niemand wakker heeft gemaakt steekt hij een sigaret aan en leunt naar achter in de stoel.

Hij laat zijn gedachtes terug gaan naar de droom die hij had.

En het enige wat hij kan doen is hopen dat die op één of andere manier toch werkelijkheid wordt.