REFLECTIONS || mabbie✔️

Chapter 29: huild maar hij lacht.

Zijn hele leven is hij al bezig met het zorgen dat andere mensen gelukkig zijn, inplaats van dat hij er voor zorgt dat hij zelf gelukkig is.

Altijd propt hij zijn eigen gevoelens weg, want hij is niet zo belangrijk als andere.

Elke keer als iemand hem vroeg of hij oké was zei hij ja, toverde een glimlach op en maakte een excuus om de kamer te verlaten voordat iemand door had dat hij niet oké was.

Hij verschuilde zich achter een masker, achter een glimlach die niet gemeend is.

Maakte grappen alsof hij niet kapot aan het gaan was van binnen.

Voor iedereen speelde hij een toneel stukje, een stukje waar Robbie van de graaf oké is, waar hij niet dagelijks aan de dood denkt, waar hij niet zichzelf oijn doet, waar hij dezelfde Robbie is zoals ze hem leerde kennen.

Maar zodra hij alleen was brak hij. Door zijn gedachtes, door hoe hij zich voelt, door het feit dat hij de hele dag energie heeft verbruikt om te doen alsof hij gelukkig was.

Tot hij niet meer hoefte te doen alsof hij oké was.

Langzaam werkte Robbie zichzelf toe aan zijn brekingspunt, hij had geen energie meer om de hele tijd iemand anders te spelen.

Hij stopte met de grappen, met de glimlachen, met het uit zijn kamer komen. Hij kon niet meer.

Matthyas het Lam was de eerste persoon die eindelijk merkte dat Robbie niet oké was.

Dat hij de hele tijd alsof has gedaan, dat hij van de buitenkant glimlachte maar huilde van binnen.

Hij herkende zichzelf in die jongen. Die bleker was dan normaal, gigantische wallen had, veel gewicht was verloren.

En hij was de eerste die Robbie zou helpen.

Het duurde een poos totdat Robbie zichzelf eindelijk openstelde, en vanaf dat punt duurde het nog langer tot hij zelf om hulp ging vragen. Tot hij hulp accepteerde.

Robbie dacht dat hij andere mensen lastig viel, dat zijn gevoelens er niet toe doen, dat hij het allemaal zelf moet oplossen.

Maar uiteindelijk liet hij Matthy hem helpen, helpen met eten, helpen met af te kicken van zijn sigaretten, helpen met het in slaap komen, helpen met clean worden.

Maar Matthy had ook moeten inzien dat hij nogsteeds niet alles zou vertellen, dat hij langzaam weer helemaal naar af ging. Hij was nog lang niet bij goed, maar kwam steeds dichterbij en nu is hij weer bij stap één. Weer bij het begin.

Dat hij weer een pakje sigaretten had gehaald, weer een mesje te pakken had gekregen, dat zijn eetgewoontes weer slecht waren, dat zijn wallen terug waren, dat hij de hele dag door truien draagt.

Hij had het moeten weten.

Maar hoe kon hij? Robbie ie zo goed in liegen en dingen te verzwijgen.

Matthy zal nooit hebben kunnen weten dat Robbie gevoelens had voor hem, en dat dat hem opnieuw kapot maakte.

Dat hij elke dag in de spiegel keek en dacht dat hij hem nooit leuk zou vinden als hij er zo uit ziet.

Dat hij zichzelf er van had overtuigd dat hij Matthy niet verdienden.

Dat Matthy hem nooit, maar dan ook echt nooit leuk zou vinden.

En dat bracht hem terug bij af.

Zijn gevoelens voor Matthy maakte hem kapot, zo kapot dat hij niet meer wou.

Maar als Matthy dit had geweten had hij dit misschien kunnen voorkomen.

Misschien hadden ze nu wel een relatie en waren gelukkig.

Misschien was 12-03-2024 dan een gewone dag waar dit nooit was gebeurd.

Misschien had Robbie dat potje niet gepakt.

Misschien had Robbie de pillen niet door geslikt.

Misschien was Koen nooit de badkamer ingelopen op zijn beste vriend buiten bewustzijn aan te treffen op de vloer.

Misschien had Robbie geen zelfmoord poging gedaan.

Misschien lag Robbie dan nu niet in het ziekenhuis.

-

ja uh-

anyways

nog 1 chapter tot boek 2!!

wat zouden jullie r van vinden als ik een tiktok acc aanmaak waar ik edits op upload wat over mn boeken gaan??