REFLECTIONS || mabbie✔️

Chapter 15; dopamine

Dopamine.

Je krijgt dopamine van verschillende dingen.

als die moeilijke taak je eindelijk is gelukt.

Als je een wedstrijd hebt gewonnen.

Als een video het goed doet.

Als hun nieuwe nummer weer een hit word.

Voetbal geeft Robbie dopamine.

Hij speeld al sinds jongs af aan, het geeft hem het gevoel van geluk.

Als hij op een veld staat, tegen een bal te trappen voelt hij zich weer even gelukkig. Alsof hij die oude Robbie is.

Het laat hem eventjes zijn problemen vergeten, hij is dan gefocust op de bal en de bal alleen.

Dus toen hij een appje kreeg of hij mee kon doen met Creators FC inverband met een afmelding besloot Robbie ja te zeggen.

Hij heeft het wel weer even nodig, zich gelukkig te voelen. Een wedstrijdje voetballen kan goed voor hem zijn.

En dus loopt Robbie om 10:00 naar beneden, hij heeft gewoon een trui met een trainingsbroek aan gedaan en snel zijn haren in model gebracht.

Een voetbal broek en zijn voetbal schoenen zitten in zijn tas.

"Wat ga jij doen?" Vraagt Koen als de Brabander naar binnen loopt, eventjes is Rob verbaasd dat Koen al beneden is.

Raoul en Matthy kijken op bij Koen zijn woorden, Rob had zijn jas en schoenen al aan.

"Roy appte me, of ik kon mee voetballen om iemand had afgezegd, ik had er wel zin in dus heb ja gezegd."

Matthy kijkt hem aan, hij heeft wel oprecht zijn voetbal tas bij zich, maar wat als hij liegt? Wat als hij weer onder het eten uit wil komen?

Raoul lijkt het zelfde te denken. "Mogen we het appje even lezen, Rob? Gewoon om zeker te zijn dat je niet gewoon het eten wil missen."

Robbie knikt, zijn telefoon ontgrendeld hij voor die richting de drie loopt, zijn telefoon opende meteen op het appje en dus draaid hij meteen zen mobiel.

Matthy knikt, daar staat inderdaad of Robbie vandaag wou komen voetballen. Hij loog niet. "Eet je wel even iets voor je gaat? En niet lunch skippen."

Robbie knikt, de keuken in lopend. "Komt goed. Ik app wel of ik optijd terug ben voor het avond eten, het is in Braband dus wel een stukje rijden."

"Isgoed, Rob. Anders bestellen we vanavond wel, kunnen we alsnog met zen alle eten." Steld Raoul voor.

"Ik vind alles prima, app maar wat we doen. Ik moet wel nu gaan voor ik telaat kom."

-

Omgekleed in het Creators shirt staat Rob op het veld, Roy had hem meteen het veld opgestuurd waar Robbie blij mee is.

Hij wou meteen in zodat hij gelijk zen hoofd ergens anders bij kon houden.

Robbie rent naar voren, achter de bal aan. Ze zijn al ongeveer 20 minuten bezig, en ze staan voor. Robbie heeft zelf ook al één goal gemaakt, dus alles loopt lekker voor Robbie nu.

Hij had dit wel even nodig, god wat miste hij de wedstrijden voetballen, misschien dat Rob na afloop gaat aan geven dat hij wel wat waker mee wou doen.

Misschien kan hij de andere bankzitters ook overhalen, want Creators blijft toch wel het leukst als hij samen met zijn beste vrienden mee doet.

Helaas voor Robbie lijkt dit er niet in te zitten.

Robbie heeft nu de bal, een tegenstander komt op hem af, en Robbie wil snel afstand creëren.

Maar Robbie struikeld op één of andere manier over zijn eigen voeten heen. Al snel rold de bal bij hem weg terwijl Robbie dichterbij het gras komt.

Zijn handen weet die nig net optijd voor zich te plaatsen om zijn val op te vangen en niet met zijn gezicht gras te happen.

Maar de tegenstander had minder geluk, hij zag dit te laat aankomen, en het is dus ook al te laat voor die door heeft wat er gebeurd.

Een steek schiet door Robbie's pols heen waar er zojuist een voet op belandde.

Zijn ogen sluiten, zijn lichaam doet zijn best om te pijn te verwerken die hij momenteel in zijn pols voelt.

Dit kan niet goed zijn.

Wat ben je weer lekker bezig, Rob.

Hij hoort stemmen om zich heen, en merkt dat er mensen om hem heen komen te staan.

Een hand beland op zijn schouder.

Maar Robbie keijgt niks binnen, hij voelt de hand van Roy niet, alles klinkt zo ver weg.

En al snel neemt de pijn Robbie zen lichaam over en beland hij in een zwart gat.