Om 04:36 loopt Robbie het huis in na vijf minuten met het slot gekloot te hebben. Uiteindelijk is er van het eten niks gekomen.
Ook heeft Robbie meer op dan het plan was. Maar wie zegt er nou tegen gratis drank dat zijn vrienden hem in de handen schoven?
Niemand, juist.
En dus is Robbie rond 3 uur in de uber gestapt en is hij nu weer in Rhoon.
Nog al onhandig traot hij zijn schoenen uit terwijl die ook zijn jas uit doet en die aan de kapstok hangt.
Hij draait de deur terug opslot voordat ie richting Matthy's kamer loopt. Als hij nu nog boven sliep was hij oprecht op de bank gaan liggen want Robbie weer honderd procent zeker dat hij de trap niet opgekomen was.
Robbie denkt dat hij aardig stil is, maar hij was dat niet door het feit dat hij steeds zijn evenwicht verloor.
Met zijn zaklamp van de telefoon loopt hij de badkamer van Matthy in.
Hij schrikt als hij in de spiegel kijkt, voor zijn gevoel was hij niet eens heel dronken, maar als hij zijn weerspiegeling ziet heeft hij toch echt wel wat te diep in het glaasje gekeken.
Robbie zijn haar is ondertussen ook uit model en valt warrig voor zijn gezicht, hij haalt er een hand door om het uit zijn zicht te halen.
Hij leunt iets dichter naar de spiegel als hij begint met zijn lenzen eruit halen.
Zodra hij dat heeft gedaan gooit die wat water in zijn gezicht en poets zijn tanden voor hij zijn telefoon oppakt waar de zaklamp nog op aan stond.
Het ligt in de badkamer drukt hij uit voor die zijn weg naar het bed maakt, zoals Matt eerder zei staat er een emmer aan zijn kant.
Robbie heeft het gevoel dat hij die wel nodig zou kunnen hebben later met hoeveel alcohol hij naar binnen heeft gewerkt.
Matthy draait zich om als hij het bed naast hen voelt inzakken.
Zodra hij gewend is aan het donker kan hij Robbie zien, en aan zijn ogen te zien is hij toch wel dronken.
"Toch niet nuchter gebleven?" Fluistert Matthy, kijkend hoe Robbie de deken over hem heen trekt.
Robbie kijkt op naar hem. "Ik dacht dat je sliep joh!"
Zachtjes lacht Matthy. "Ik zei toch dat ik hoogstwaarschijnlijk wel wakker zou worden van je?"
Robbie mompelt iets dat hij niet kan verstaan.
"Naar je zin gehad?" Vraagt Matthy nu dus maar.
Robbie haalt zijn schouders op. "Had er in het begin niet echt zin in, maar uiteindelijk was t leuk."
Matthy lacht zachtjes, zijn accent lijkt bij elk glas erger te worden, hij is zelf redelijk verbaasd dat hij hem kan verstaan. Dit is voor hem dan ook het teken dat ze beter kunnen gaan slapen.
"Beter. Zullen we maar gaan slapen?" Vraagt Matthy dan ook.
Robbie knikt meteen. "Ja, ik ben kapot."
"Begrijpelijk, trustem Robbie."
"Truste."
Voor een aantal minuten liggen ze daar on stilte. Matthy op het punt om in slaap te vallen als hij opeens eem gewicht op hem voelt.
Zijn ogen openen en hij kijkt naar Robbie die zichzelf op Matthy's borst heeft gelegt.
Hij glimlacht en leunt een beetje naar beneden om een kus op zijn hoofd te slapen.
Hij weet niet of Robbie nog wakker was maar is er van overtuigd dat Robbie het morgen zoizo wel vergeten is.
"Slaap lekker, Robje."
YOU ARE READING
REFLECTIONS || mabbie✔️
Fanfiction"maybe it's a blessing in disguise, i see my reflection in your eyes." Hij wil niet meer, hij wil gewoon wakker worden zonder zich leeg te voelen, hij wil wakker worden en oké zijn. Maar hij weet dat de kans dat dat gebeurd erg klein is. Soms denkt...
