Ula Nolayi Nolayi?

13.bölüm

Melike

Mesaiden sonra böyle bi darlanma gelmişti, bu yüzden şimdi ceketlerimizi giyinip dışarı çıkacaktık. Öncesinde Kübra'nın elinde ki sargıyı çıkarmıştık daha iyiydi. "Hadi Küboşum, çıkalım."

Saçını dolayıp mandal tokasını takınca kapıyı açtım, Karşı daireden de Berat kapının önünde ki ayakkabılarını topluyordu. "Iyi akşamlar." Dedi, hafifçe gülümsedim ve ayakkabımı giyindim. Arkamdan Kübra geldi. Ben asansörün önüne gittim ve tuşa bastım.

"Seninle sonra görüşeceğiz zaten Berat unuttum sanma." Kübra da gelince asansöre bindik. "Ney?"

"Sana anlattığım olay ya, beni içeri çekmişti ya." Başımı salladım.

Bizim siteye yakın bir park vardı, bu saatte sadece işte bir kaç kaykay süren genç ya da sohbet etmeye çekirdeğini kolasını almış gelmiş kişiler vardı. Hava ne kadar soğuk olsa da işte bu aktiviteler gerçekten her zaman yapılırdı.

"Yani kanka gerçekten anlayamıyorum ben Kerem'i. Yanlış anlama ona olan sevgim hâlâ bitmedi ama neden böyle davrandı bir anda? Acaba gerçekten mi yanlış bir şey söyledim?" Gözlerim dolmuştu. Dün Kübra geç geldiği için konuşamamıştık.

Normalde hemen yorum yapardı ama şimdi bir süre susmuştu, "bir şey mi öğrendin? Berat mı bir şey dedi?"

"Yo yo, öyle değil. Sadece bende ne diyeceğimi bilemedim bir an." Derin bir nefes alıp havaya üfledim.

Arkamızdan ayak sesleri ve konuşmalar duyunca arkamı dönüp baktım. "Kerem? Berat? Siz--" tam o sırada bir çığlık sesi duyduk.

"Abi!" Korkuyla etrafa baktığımda yerde yatan bir adam ve başında sa bir genç vardı. Yerde yatan adamı ağlayarak sarsıyordu.

Kübra'yla göz göze geldik bir saniyelik ve hemen ikimizde oraya koştuk. "Canım, geç kenara ben ilk yardımcıyım bu abla da hemşire tamam mı? Abine yardım edeceğiz. Ne oldu anlat bana." Kübra çocuktan bir şeyler öğrenmeye çalışırken bende adamla ilgileniyordum.

Ellerimi omuzlarına koyup sarstım önce ve seslendim "Beyefendi? Beyefendi beni duyuyor musunuz?" Bir tepki vermeyince nabzını kontrol ettim, yoktu. Hemen bir elimi göğsüne diğerini de alnına koyup kulağıma burnu ve ağzına yaklaştırdım. Kalbi durmuştu.

"Kalbi durmuş, kalp masajına başlıyorum." Iki elimi birleştirip göğsüne bası yapmaya başladım. 30 bası, 2 suni teneffüs şeklinde yapılıyordu.

"Berat 112 yi arayın, biriniz çocukla ilgilenin." 30 bası olduktan sonra hemen Kübra baş geri çene yukarı pozisyonu verip burnunu kapattı ve elinde ki peçeteyi ince bir katman halinde adamın ağzına koyarak nefesini üfledi.

Elimi geri nabzına attım,"Döndü. Şükürler olsun." Rahatlamıştık, koma pozisyonu verdiğimiz sırada ambulans ekibi gelmişti zaten. Onlara gerekli bilgileri verdikten sonra Kübra'yla birbirimize baktık ve güldük.

"Yine hayat kurtarmalara duymuyorsunuz Melike hanım."

"Yine her seferinde yanımda olmadan duramıyorsunuz Kübra hanım."

Bizim bu halimize garip garip bakan ikiliye döndük. Tabi normaldir hayatlarında kaç kere nabzı durupta geri dönen insan gördüler?

"Kendinize gelin de, siz niye buradasınız?"

"Öylesine, yürüyüşe çıkalım dedik." Dedi Kerem, yüzüne bakmadım. Bakamazdım. "Bizi kapıda gördükten sonra mı aklınıza geldi?" Kübra'nın dediğine tam itiraz edeceklerdi ki Kübra sözlerini kesti. "Berat biz seninle Özel konuşalım bi. Sizde arkadan gelirsiniz artık." Dedi be Berat'ı çekiştirip önümüzden hızlı yürüdüler. Ah Kübra ah, yine bıraktın beni.

"Nasılsın?" Diye sordu, etrafa bakarken cevapladım. "İyi, sen?"

"Iyi."

Bir şey demedim, önümüzde Berat ve Kübra atışarak ve birbirine vurarak yürüyordu. Onlara güldüm. Ben gülünce Kerem dönüp gülüşümü izlemişti. Off Kerem off.

Yazar: Kerem evin yanıyor

Kerem: yazar bi git sende yan İnşallah

Yazar: tövbee

"Zaniolo geri dönüyor." Heyecanla ona döndüm. "Ne?! Nasıl?"

"Baya baya, geri aldık bu sezon sonu gelecek." Allahıımmm! Mutlulukla ellerimi çırptım. "Kübra! Zaniolo dönüyormuş!"

"Harbi mi? Oyy hayırlı olsun kuzum! Özlemişiz keratayı Sarı Kırmızı forma içinde." Dediğine güldüm. Sonrasında eve gitmiş ve hemen uyumuştuk.

...

"Sonuçlar geldi, kas yaralanması tespit ettim. Bir süre maça çıkamaz. Bu sürede Fizyoterapistlerimiz ilgilenecek zaten gerek masaj olsun gerek bandajlama. Ağır bir yaralanma olmadığı için en fazla 2 hafta oynamaz. Bu da ağrı kesici, sabah akşam birer tane içecek." Kübra dediklerimi İcardi'ye çevirirken bende ilacı uzattım. Icardi geçen maçın son dakikalarında sakatlanmış ve çıkmak zorunda kalmıştı. Mr çektirip sonuçları beklemiştim.

"Aklıma gelmişken Kerem Nasıl oldu? En son Vitaminsizlik fln vardı. Değerleri nasıl şimdi?"

"Tam 1 ay oldu diyete başlayalı, antrenmandan sonra kanını alacağım. İnşallah değetleri yükselmiştir. Verdiğim plana uyduysa zaten daha iyi olur."

"Kerem pek sevmez öyle planlama ya da diyet. Ama sen verdiysen yapar eminim." Okan hoca imalı bakış atmıştı. Bu adam da varya konu Galata oldu mu bir hırs bir sinir, onun dışında da en eğlenceli, en şakacı, en tatlı insan oluyor.

Revire gittiğimde Kerem yine buradaydı. "Bende seni çağıracaktım. Kan almam lazım, değerlerine bakacağım. Diyeti uyguluyorsun inşallah?" Başını sallamakla yetindi. Garipsesemde sesimi çıkarmadım.

Yine malzemeleri alıp yuvarlak sandalyeye oturdum ve uzattığı koluna baktım. Damarları zaten belirgin olduğu için direkt bulmuştum.

Tüpleri yana koyduktan sonra pamuğu koluna bastım. Ben tam elimi çekecekken elimin üzerine elini koydu. Gözlerine baktım ama utançtan kızarmıştım.

"Melike, sana sert davrandım. Gerçekten üzgünüm sadece... bazı şeyleri dile getiremedim ki hâlâ getiremiyorum ama hareketlerimden anlamanı bekledim. Açıkça belli ediyordum."

"Evet belki ben anlamadım ama bundan dolayı bana bu şekilde davranmamalıydın. Ben çok.. çok kırıldım. Efsane Terim demişti ya 'İnsan sevdiği kişilerden beklemediği hareketleri görürse üzülür' diye. Öyle oldum." Başını önüne eğdi, "Nasıl kendimi affettiririm?"

"Bir şey yapmana gerek yok Kerem, affetmek kolay. Önemli olan; kırdığın kalbi eski haline geri getirebilmek."

Belki de tanıştığımız günden beridir ilk defa by kadar rahat konuşuyordum onunla.

O gülümseyince bende gülümsedim,"Tamam, o zaman yeni hedef; Kırdığım kalbi eskisinden daha iyi bir hale getirmek."