COULD YOU LOVE ME • TAEKOOK ✓

5

Haiii ben geldiim!

Yazım yanlışlarım varsa affoluna. Keyifli okumalar dilerim lokumlarım! Xx

+++++

Ben ne Taehyung'u ne de Robin'i uğraştırmamak için tekliflerini reddedip kendim gitmeyi seçerek okuldan çıkmıştım.

Feci şekilde dağılmış hissettiğim için biraz yalnız kalmaya ihtiyaç duymuştum. Ayakta kalmaya mecalim olmadığı halde usul ve uyuşuk adımlarla kalbimi tuta tuta kaldırımda ilerlerken biri aniden koluma girince irkildim.

Başımı çevirdiğimde Robin ile karşılaştım. "Bakma bana öyle, seni bu durumdayken yalnız bırakamazdım." dediğinde buruk bir şekilde gülümseyip duraksadım ve kolumdan çıkmasını sağladım. 

"Lütfen... Sadece biraz yalnız kalmak istiyorum Robin. Benim yüzümden yok yazılma, okula geri dön."

"Kötüşelebilirsin, bak lütfen yanında olayım. Arkandan geleyim en azından? Yokmuşum gibi düşün sen, olmaz mı?" diye sorduğunda kuruyan dudaklarımı birbirine bastırmaya son verip araladım. "Üzgünüm..." dediğimde başını olumlu anlamda salladı. "Biliyorum, sorun yok. Ağlamak istiyorsan ağla, ama kendini yıpratman kalbini daha çok yoracak."

"Ama ağlayarak rahatlıyorum..." diye fısıldadım. "Tamam, ağla. Madem öyle ağla Jungkook." dediğinde sanki bunu duymaya ihtiyacım varmış gibi sesli bir şekilde hıçkırdım.

"Hemen birkaç adım arkanda olacağım, ben yokmuşum gibi ilerleyebilirsin, seni rahatsız etmem merak etme. Sadece iyi olduğuna emin olmadan bırakamam seni. Bir şey olursa..."

"Kalbim yenik düşerse-" diye fısıldadığımda, "Hayır hayır, böyle söyleme. Sen çok güçlüsün ve bu da geçecek. Çektiğin bu aşk acısı zamanla geçecek." 

Geçmeyeceğine o kadar emindim ki. Keşke kelimelerle geçirebiliyor ve zaman gerçek anlamda bu acıyı dindirebilecek kadar güçlü bir etkiye sahip olabilseydi. 

"Peşimden gelmek zorunda değilsin, yine de teşekkür ederim Robin." diye mırıldanırken montumun kenarıyla yanaklarımdaki gözyaşlarımı sildim.

"Peşinden gelmek ve güvende olduğunu görmek istiyorum. Bir şeye ihtiyacın olursa sadece birkaç adım gerinde olacağım." dediğinde başımı sallayıp ellerimi montumun ceplerine tıkıştırarak ilerlemeye kaldığım yerden devam ederken yanından geçip gittim.

Birkaç adım ilerledikten sonra başımı hafifçe çevirip omzumun üstünden arkama baktığımda, Robin'in söylediği gibi birkaç adım öteden tıpkı benim gibi yavaş ve sakin adımlarla peşimden geldiğini gördüm.

Tam o sırada yanımdan geçen araç durarak kornaya bastığında Taehyung'un aracı olduğunu fark edince başımı önüme çevirip onu hiç görmemiş gibi davrandım.

"Jungkook!" Taehyung aracı yol kenarında bırakıp koşa koşa yanıma gelip bana yetişti. "Yürüme böyle, bak gerçekten bayılacaksın. Korkuyorum." 

"Korkma." diye fısıldadığımda, "Endişeleniyorum senin için, lütfen gel hadi araca geçelim. Hastaneye-"

"Hastaneye gitmek istemiyorum." dediğimde kollarımı iki yandan kavrayan avuçlarını yukarıya doğru kaydırarak omuzlarıma tırmandırdı. "Sahile gidelim o zaman, nereye gitmek istersen oraya gidelim ama yürüme. Yorulma." dedi boğuk sesi.

"Daniel'i bıraktın..."

"Evet sınıfa geçmesini söyledim ve peşinden yetişmek için otoparka koşup aracı alıp hemen geldim." diye homurdandı. "Yok yazılacaksın."

"Mühim olan yok yazılmak mı şu an? Bu haldeyken seni yalnız bırakamam Jungkook." dediğinde başımı çevirdim ve iki üç adım gerimizde ben durduğum için duraksayan Robin'i işaret ettim. "Robin geliyor, yalnız değilim."