Bora'nın üzerime gelen adımlarıyla birkaç adım daha ondan uzaklaşmak istesem de yatağa çarpan bedenimle durmak zorunda kaldım. Gözlerimin derinine bakan yeşlilleri alev alevdi. Tüm o sinir ve öfkesinin aksine dışarı yansıttığı duruşu fazlasıyla saki...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölümlere böyle görseller eklemeye devam edeyim mi?
Başlamadan önce bir beğeni bırakmayı unutmayın lütfen.
Yeni bölüm için beğeni sınırı=100 Yorum sınırı en az=200 (Harfler bırakmak yerine satır arası yorumlarda bulunursanız çok daha iyi olur. Harf ve tek kelimeler hikaye için spam olarak sayılıyor.)
_______________________________________
Hayatım boyunca yaptığım en büyük hata neydi diye soracak olursanız eğer kesinlikle birine karşılıksız, çıkarsız güvenmek oldu derdim. Bu zamana kadar sevdiğim her insana karşı içimde öyle derin, öyle büyük sarmaşıklar inşa etmişim ki o sarmaşıklar büyüyüp benim boynuma dolandığında bile durumun ciddiyetinin farkına varamamıştım. Hayatıma giren kişilerin sınırlılığını ve onları ne kadar sevdiğimi de göz önünde bulundurursam bu konudan aldığım darbeler beni hiç de az yaraladı sayılmazdı.
Ne kadar yazıktı ama değil mi bana? Bence yazık felan değildi. Yaşadığım her şeyin, en başında sorumlusu ben ve bu kadar aptal olmamken bana yazık felan değildi artık. Hikayenin sonunda tamamen yalnız başıma kaldığım bu anda yeni bir gerçeğin daha farkına vardım. Birinden yardım beklemeden önce benim kendime yardım etmem gerekiyordu. Çünkü iyilik beklediğim herkes sırtıma elinde sakladığı hançeri saplamaktan başka bir şey yapmamıştı.
Göktuğ içeriye girdiği kapıyı arkasından örtüp kilitlerken beynime giden bütün uyarı sinyallerinin ışıklarını teker teker yakmaya başladım. Onunla en son yalnız kaldığımızda başıma gelen şeyler hiç de iç açıcı şeyler olmamıştı. Bu düşüncemle beraber henüz göğsümün üzerinde duran ve tazeliğini koruyan yara izim yeniden kendini hatırlatarak sızladı.
Karşımda her şeye karşı gözü kör olan bir Göktuğ varken bu yaraların bununla sınırlı kalmayacağını da çok iyi biliyordum. En başında tüm bunları göze alarak yanından kaçtığımda bir kere onu karşıma almıştım ve bunun bedellerinin de ne kadar ağır olacağını da çok iyi biliyordum. Göktuğ'un beni ilk bulduğu zaman öldüreceğini düşünürken şimdi karşımda tüm acımasızlığıyla duran bu Göktuğ beni ölmekten beter bir duruma sokma konusunda epey kararlı görünüyordu.
