Sokak Kedisi

17.Bölüm

"Babama söyleyelim. Bilmek zorunda. Beni dinler, anlatayım ona her şeyi. De- o adamdan da bunun hesabını soracağım! Beni annesiz bırakan, seviyormuş gibi yapan o adama hesap soracağım." Dediğimde annem benden ayrılıp telaşla bakmıştı yüzüme.

"Hayır, şimdi değil kızım. Lütfen, beni onunla buluştur, yeter. Ben anlatmak istiyorum. Dinlemezse sen anlatırsın, olur mu? Dedenle de şimdilik konuşmasan daha iyi olur. Önce babanla aramı düzeltebiliyor muyum, ona bakmam lazım. Yeni tuzaklar kurmasından korkuyorum." Dediğinde derin bir nefes alıp onaylamıştım onu.

"Bana inanmıyorsan dedenle yüzleştirebilirsin, babanla konuştuktan sonra." Dediğinde ona bakıp gözyaşlarıyla ıslanmış yüzümle ona gülümsemiştim.

"İnanıyorum ki." Dediğimde üzerimde hissettiğim bakışla Alperen'e bakmıştım. Annem de gülümseyerek ona baktığında Alperen ciddi ve saygılı bir şekilde başını eğmişti.

"Arkadaşın da yakışıklıymış. Sevgilin mi yoksa?" Diye gülen yüzüyle imalı bir şekilde sorunca hemen telaşlanmıştım gereksiz bir şekilde.

"Yok, arkadaşım. Ama benim için çok değerli bir arkadaşım. Diğerleri gibi değil, en yakınım ve ev arkadaşım." Dediğimde gülmüştü yine. Ona istediği zaman evime gelebileceğini de söylemiştim. Biraz daha konuşup bana iyi gelecek iğne de yaptıktan sonra salmıştı bizi.

Eve gittiğimizde kapıdaki çardakta uyuyan Onur'u görünce derin bir nefes almıştım. Sakinim, sakinim.

"Onur! Kalk git şuradan!" Diye biraz yüksek sesle söylediğimde hemen sıçrayarak bana yaklaşmıştı. Alperen araya girmesin diye onun eve girmesini, konuşacağımı söyleyerek zor da olsa yollamıştım.

"Bak, son kez söylüyorum. Bir daha sapık gibi evime gelirsen, yolumu kesersen veya benzeri şeyler yaparsan polisle görüşmek zorunda kalırsın. Bu sana son uyarım Onur." Dediğimde başını yüzüme eğerek derin bir nefes almıştı.

"Ben hatamın farkına vardım. O gün, sana öyle iğrenç davrandığımda kafam güzeldi. Hatırlarsın, alkol kokuyordum. Sonra kendimi açıklamak için geldiğimde o- Alperen beni kovduğunda da çok sinirlendim ve dövdüm. En başta seni kıskandım çünkü senden hoşlanıyorum." Demiş ve yutkunarak devam etmişti.

"Almila, ben senin arkadaşlığını kaybedince fark ettim gerçeği. Senden hoşlanıyorum ve mutlu olmanı istiyorum. Bu o çocukla olacaksa bile sen mutluysan kabulüm. Ama beni arkadaşlığından mahrum bırakma. Seni gerçekten çok özledim. Yalvarıyorum, ben ilk tanıdığın o kişiyim. Sapık değilim. O an gerçekten sarhoştum, kendime gelince kafayı yedim." Kaşlarımı çatarak bir süre düşündüm.

"Ben, bilmiyorum Onur. Bi- biraz zaman ver. Gerçekten o gün çok korktum, beni taciz ettin ve bu çok iğrenç hissettirdi. Sana tekrar güvenebilmem için zaman gerekiyor." Dediğimde rahatlayarak sevinçle bana sarılmak için hamle yapıp ben geri çekilmeden kendini durdurup yumruklarını sıkmıştı.

"Tamam. Tamam, istediğin kadar zamanın var. Yeter ki seni kaybetmeyeyim. Almila, çok teşekkür ederim. Eskisinden bile iyi olacağız ben inanıyorum." Dediğinde sessiz kalıp kapıdan gizlice bizi izleyen Alperen'e göz ucuyla bakmıştım.

"Umarım Onur." Dediğimde yavaşça gitmeye hazırlanıyordu. Alperen'e gözüm tekrar kayarken yanak içimi dişlerim arasına aldım. O koca bedeniyle görünmediğini sanıyordu. Gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırıp başımı yere eğdim. Onur'a veda edip içeriye girerken Alperen'in de kaçtığını görmüştüm.

Eve girip kapıyı kapattığımda salonda hiçbir şey olmamış gibi koltuğa oturmuş olan Alperen'in yanına giderken gülüyordum artık. Tamam tatlıydı ama merak ediyordum düşüncelerini, dinlemişti o kadar. Yorum yaparsa iyi olurdu.

"Görünmediğini zannetmedin değil mi?" Dediğimde kaşlarını çatıp anlamamazlıktan gelmişti. Ama onu her an yeme isteğimi getiriyordu.

"Tamam, özür dilerim. Seni koruyabilmek içindi bir de bilmiyorum işte ondan hazetmiyorum ve yanına yaklaşmasını da istemedim. Korumak dışında senin yanında olması içimde çok kötü hisler meydana getiriyor. Ne denir bilmem." Dediğinde şaşkın bir şekilde ona bakmıştım. Beni kıskanıyor muydu yoksa? Ne demekti bu anlattığı hisler?