Verliefd op mijn nieuwe broer.

Hoofdstuk 42

Ik voelde m'n hoofd bonzen en m'n maag leek een puinhoop. Ik open m'n ogen en zie dat ik weer met Aiden in bed lig. Ik schrik op en zie ook nog eens dat ik geen kleding aan heb.
Ik spring uit bed met de tranen in m'n ogen.
Ik ren naar de badkamer en zet de douche aan. Als hij warm is ga ik d'r onder staan. Dit was geen goed teken. Ik laat de warmen stralen over m'n lichaam glijden en probeer rustig adem te halen. 'Stefanie?' Ik hoor Aiden's stem en daarna zie ik z'n gezicht in de badkamer. 'Ga weg' ik voel de tranen over m'n wangen rollen. 'Stef, praat met me' hoor ik hem rustig zeggen. Ik schud m'n hoofd en ga zitten in de douche met m'n handen over m'n knieën. Ik voelde me zo slecht. Aiden opent de douche en gaat naast me zitten. Dit maakte het nog meer gênant, eerst samen het bed nu de douche.
'Vind je het zo erg?' Aiden's stem klonk zacht en vriendelijk. Ik haal m'n schouders op 'het is gewoon stom wat we gedaan hebben Aiden.' Aiden knikt 'daar heb je gelijk in' Aiden staat op en zet de douche uit. Hij pakt een handdoek uit de la en slaat die om me heen. 'Het komt goed, niemand komt hier achter' zegt Aiden vastberaden. Ik sta op zonder wat te zeggen. Ik loop de badkamer uit en gooi de deur achter me dicht.
Ik trek m'n kleding aan en doe m'n haren in een staart. Ik moest een frisse neus halen, ik werd helemaal gek van binnen. Ik had geen idee wat ik op dit moment van Aiden moest denken, of wat Aiden nu in godsnaam dacht over mij. Hij was wel erg lief net, maar ik kon het gewoon even niet meer aan. Ik loop de voordeur uit en loop naar buiten om een (lang) rondje te gaan lopen. Ik voel de tranen prikken in m'n ogen. Ik had moeite om niet te huilen, 1 ding weet ik zeker en dat is dat ik niet meer ga drinken. Ik wilde nu alleen nog maar lopen, zo ver weg als ik kon. Ik vond Justin leuk, maar ik ging daten met Jorne en ging naar bed met Aiden. Ik vond Amelia een enorme slet, terwijl ik degene was die zich zo gedroeg. Ik had zulke gedachtes nooit moet hebben over haar. Ze mag nooit weten dat ik wat heb gedaan met d'r broer, maar dan ook echt nooit. Ik zie in de verte een boom, ik slenter er naar toe en ga d'r tegen aan zitten. Ik voelde m'n lichaam trillen, nadenken moest ik zeker even doen. Het was maar een rare avond, ik had veel te veel gedronken natuurlijk en dan krijg je dat.
M'n hoofd klapte echt van alle informatie die weer naar boven kwam. Ik schrik op uit m'n gedachten als ik een toeter hoor. Ik zie Aiden in de auto zitten en hij wenkt naar me. Ik blijf zitten en zucht diep, wat moest ik hier nu mee. Ik kon instappen en vrede sluiten, of ik bleef zitten en wachtte zijn reactie af.
Hij zet z'n auto een aantal meter verderop en ik zie dat hij uitstapt. Dit was heel erg shit, wat moest ik nu doen. Alsof het niet erger kan begon het ook nog eens kei hard te regenen.
'Stef' hoor ik Aiden zeggen, ik leg m'n handen op m'n knieën. Hem aankijken kon ik nog niet, ik schaamde me zo erg.
'Ga mee naar huis' mompelt Aiden en gaat naast me zitten 'wat zit je nou precies dwars' hoor ik hem mompelen.
Ik voelde me koken van binnen 'wat me dwars zit?' Ik sta op en kijk hem woedend 'wat ben je ongelofelijk dom' ik loop verder met m'n armen over elkaar heen. 'Stef kom op, doe niet zo kinderachtig ' ik hoor Aiden achter me aanlopen. Hij pakt me bij m'n arm, ik probeer me los te rukken maar dat lukt niet. 'Stop' hoor ik hem zeggen. Ik negeer het en loop gewoon verder. Nu pakt hij me ook bij m'n andere arm en als we voor z'n auto staan duwt hij me tegen de auto. 'Praat nou eens godverdomme met me, we zijn geen kleuters' hij kijkt me dwingend aan. Ik wist niet wat ik moest zeggen, dit was zo intimiderend. Ik sluit kort m'n ogen en denk na. 'Luister, ik weet dat het stom is wat we gedaan hebben' hoor ik Aiden zeggen 'maar we kunnen d'r niks aan veranderen, en veel spijt heb ik nu ook weer niet' mompelt hij d'r achter na.
Ik kijk hem even aan en knik 'oke' ik wist niet wat ik moest zeggen 'misschien heb je gelijk' ik zucht en duw Aiden zacht van me af. Ik stap in z'n auto en wacht tot hij aan de andere kant in stapt. Ik moest gewoon doen alsof d'r niks was gebeurt. M'n hoofd leeg maken, ik vond het knap dat ik me inhield, dat ik zo'n kalm antwoord kon geven terwijl d'r alleen maar woede door me heen ging.
Het was een pijnlijk en gênant ritje naar huis, zo awkward was het nog nooit geweest tussen ons.
Als we d'r zijn stap ik uit zonder nog wat te zeggen. Aiden loopt achter me aan en hij haalt me in om de deur te openen. Ik loop nu hem achter na en plof op de bank als we binnen zijn.
Ik klik de tv aan en ga in de hoek liggen. Ik zie dat Aiden even later uit de slaapkamer komt.
'Wil je een deken?' Vraagt hij 'een beetje koud voor een t-shirt' mompelt hij. Ik kijk even op en knik 'ja, bedankt' ik richt m'n ogen weer op de tv. Aiden pakt een deken en legt hem over me heen, hij gaat naast me zitten en kijkt naar de tv. 'Stef, ik wilde je echt niet kwetsen, dit was ook zeker niet mijn planning' hoor ik hem zachtjes zeggen 'als ik het kon veranderen had ik het zeker wel gedaan.'
'Shht' zeg ik 'het is al goed' mompel ik en voel een traan over m'n wang. Hij deed zo m'n best, alleen al omdat hij dacht dat ik boos was op hem. Maar dat niet alleen, ik was het meest boos op mezelf, dat ik dit had laten gebeuren.