Verliefd op mijn nieuwe broer.

Hoofdstuk 28

Ik staar een aantal minuten in de spiegel en zucht.
M'n steiltang gaf wat warmte af langs m'n hoofd.
Mijn haar was al 10 minuten steil, overbodig steilen vond ik altijd heel ontspannend.
Ik verspreid m'n foundation over m'n gezicht en breng een dun laagje eyeliner aan.
M'n mascara doe ik altijd een aantal laagjes zodat je het beter ziet.
Ik maak het af met wat blush en lipglos.
Klaar voor m'n 1e dag...

ik voel m'n handen trillen en m'n benen shaken.
'hebben jullie een grote school?' vraag ik aan Amelia die langs me zat in de bus.
Ze knikt 'ja een hele grote school, 3 gebouwen zelfs' zegt ze alsof het heel normaal is, ik werd alleen maar meer zenuwachtiger van.
'Heb ik een leuke klas denk je?' Er kwamen steeds meer vragen op in m'n hoofd.
Toen ik met Justin was waren die vragen nog niet eens in m'n gedachten geweest.
'Ja , je hebt een hele leuke klas' zegt ze enthousiast 'hele leuke jongens vooral' ze kijkt me grijnzend aan.
Ik knik en lach zacht 'niet zo veel behoefte aan.'
'Bedoel je dat..' Ze kijkt me vragend aan 'bedoel je dat je op meisjes valt?' Vraagt ze voorzichtig.
Ik kijk haar even serieus aan maar schiet daarna hard in de lach.
'Nee nee, ik val op jongens' zeg ik 'het is alleen dat ik net van een ander gezin kom en alles wat ik heb meegemaakt...'
Amelia knikt begrijpelijk en drukt op een knopje om de bus te laten stoppen bij de volgende halte.
De spanningen kwamen weer terug, ik zou nu bijna op school zijn.

Ik stap uit de bus en bekijk de omgeving.
De school was inderdaad mega groot.
Zeker 3 keer zo groot als m'n oude school.
'Je zit in klas h4d' zegt Amelia tegen mij.
Ik knik en loop met haar mee naar binnen.
Ik krijg van de conciërge een kluissleutel en een blaadje met m'n rooster erop.
Ik voelde me weer een beetje relaxt, maar zelf weet ik dat de zenuwen vanzelf weer naar boven komen als ik naar m'n nieuwe klas moet.
Ik hoor de bel door het gebouw galmen.
Daar zijn de zenuwen weer..
Amelia wenst me succes en wijst me de richting van het lokaal waar ik heen moet.
Ik slik en kijk rond het lokaal waar ik zit.
De lokalen zagen er hetzelfde uit als op m'n oude school.
De kinderen uit m'n klas leken geen aandacht te besteden aan mij en doen alsof het heel normaal is dat er opeens een nieuw meisje in de klas zit.
Iedereen loopt langs me voorbij alsof ik niet besta.
Er komt een klein smal vrouwtje het lokaal in gewandeld.
Ze zet haar bril af en kijkt de klas rond.
Als haar blik op mij valt staart ze me aan.
'Jij moet Stefanie zijn?' ze kijkt me vragend aan.
Ik knik langzaam omdat ik me nu erg bekeken voelde.
De klas leek niet heel erg geïnteresseerd in me te zijn omdat ze direct daarna weer aan het werk gingen.
Ik snapte ook niet dat ze zonder enige aanwijzing al aan het werk gingen.
Het smalle vrouwtje kwam naar me toe.
'Je mag wel vast beginnen aan de eerste opdrachten, misschien kun je een van je klasgenoten vragen om de aantekeningen een keer over te nemen'
Ik knik beleefd en sla m'n boeken open.
De eerste 5 opdrachten gingen heel makkelijk, ik snapte alles.. Tot ik bij vraag 6 kwam.
Er werden woorden gebruikt die ik nog nooit had gehoord.
Ik durfde het niet te vragen, misschien kwam het dom over omdat de rest van de klas wel wist wat alles was.
Ik hoor de deur met een klap dichtvallen en m'n ogen zijn gericht op de deur.
Een jongen met donkerbruin haar en een zwart leren jackje aan stormt binnen en neemt plaats langs mij.
'Je bent te laat meneer Bruijnen' hoor ik het kleine vrouwtje roepen door de klas.
Ik zie de jongen langs me grijnzen 'standaard toch?' hij smijt z'n boeken op tafel en gaat aan het werk, zonder maar een seconde mijn richting in te kijken.
'Brandon' hoor ik zacht aan de andere kant.
De jongen langs me kijkt op, hij heette dus Brandon.
Een meisje met lang blond haar en 20 lagen make-up glimlachte naar hem.
Brandon leek niet onder de indruk en ging verder met z'n opdrachten.