Verliefd op mijn nieuwe broer.

Hoofdstuk 32

De ochtend na het feest wordt ik wakker en voel m'n ogen moeilijk open gaan.

De mascara zat overal op m'n gezicht en ik kan me niet herinneren dat ik in m'n bed in slaap gevallen ben.

Ik loop naar de badkamer en was m'n gezicht.

Ik kleed me om en loop daarna naar beneden de woonkamer in.

'Hee sunshine' grapt Aiden als hij me beneden zag komen.

'Je lag wel mooi te slapen op de bank' lacht hij.

'Op de bank?' Ik kijk hem vragend aan.

'Ik heb je in je bed getild' mompelt hij.

'Wat aardig van je' lach ik kort 'm'n bed ligt inderdaad fijner dan de bank'

Ik loop de keuken in en zie de bos bloemen staan die ik van Justin kreeg.

Het kaartje lag er nog bij, ik was het na het feest helemaal vergeten te lezen.

Ik open hem en zie een lange tekst staan.

"Lieve Stefanie, we hebben elkaar lang niet gesproken en ik mis je zo ontzettend erg om me heen, ik zag je eerst elke dag... Maar omdat ik zo'n "probleem kind" ben vind jeugd zorg het beter als mijn ouders zich focussen op een kind.

Ik voel me echt een sukkel dat ik dit voor jou heb verpest.

Ik ga m'n best doen me zelf te veranderen zodat je snel terug mag komen.. Het is stil in huis zonder jou, ik merk het wel aan m'n ouders.

Ik hoop dat je het bij je nieuwe gezin ook naar je zin hebt.

ik hou van je , dat moet je weten.

Liefs Jus."

Ik voel de tranen over m'n wangen rollen.

Justin had nog nooit zoiets gevoeligs gezegd of geschreven.

Hij leek me een ongevoelige jongen maar hij heeft nu wel weer het tegendeel bewezen.

Justin wordt anders als z'n gevoel op prijs wordt gesteld.

Vandaag zou ik hem weer zien, we hebben nog gesmst er over.

We gaan wat drinken bij een terrasje met z'n 4e.