Verliefd op mijn nieuwe broer.

Hoofdstuk 33

De deurbel gaat en ik zie Jorne en Justin voor de deur staan.

'Hee' zeg ik enthousiast.

'Amelia is nog even boven, ze kan elk moment komen.'

Ik keek de jongens een beetje nerveus aan.

Het was best apart, ik vond Justin altijd leuk, maar Jorne was degene met wie ik nu veel omga.

'Ik ben er ik ben er!' hoor ik Amelia roepen terwijl ze van de trap af trippelt.

'I am ready' ze doet haar schoenen aan en pakt haar jack.

We lopen met z'n 4e door het dorp en kijken voor een leuk terrasje.

Jorne gaat langs me lopen en glimlacht naar me.

'Dus vertel, hoe zit dat met jou en Justin?' vraagt hij als de afstand tussen mij en Justin wat groter is zodat ze ons niet kunnen horen.

Waarom zou hij dit vragen?

'hoe bedoel je?' vraag ik hem.

'Hoe ken je hem?' hij kijkt me vragend aan 'ik bedoel maar, hij komt opeens opdagen?'

Ik knik 'dat was de jongen bij wie ik eerst woonde, nouja bij dat gezin dan'

Ik zie Jorne knikken 'er was meer dan vriendschap of niet?' hij kijkt me vragend aan.

Ik kijk hem verschrikt aan.

Hij grijnst kort 'ik zie het aan je ogen'

Ik haal m'n schouders op 'er was nooit wat serieus tussen ons...' Zeg ik.

'Ik snap als je nog niet over hem heen bent' Jorne glimlach naar me 'maar je moet weten dat ik je nu al heel erg leuk vind'

Ik voel mijn wangen warm worden net als de rest van mijn lichaam.

Jorne zei het op zo'n lieve manier, zoals Justin het nog nooit gezegd heeft.

Justin heeft eigenlijk nooit gezegd dat hij me leuk vind, alleen dat hij van me hield.

Ik glimlach naar Jorne en we lopen weer verder.

Ik zie dat Justin en Amelia al ergens op een terrasje zitten.

Ik twijfelde zo veel over mijn gevoelens.

Jorne kende ik pas net, maar het voelde al zo vertrouwd.

Hij was lief en ook nog een knap, ik vond hem op het eerste gezicht al een frisse uitstraling hebben, terwijl ik dat bij Justin nooit had.

Ik en Jorne gaan bij Justin en Amelia aan het tafeltje zitten.

Justin staart een beetje voor zich uit.

'Ik hoorde net het vreselijke nieuws Stef' Amelia kijkt me ernstig aan.

Ik kijk haar vragend aan, ik had geen idee waar ze het over had.

'De scheiding van Justin's ouders' zegt ze.

Ik kijk verbaasd naar Justin 'wat?' Ik voel woede opborrelen.

Hoe kon hij dit niet tegen mij vertellen en wel tegen Amelia.

'Ja ze gaan scheiden' zegt Justin droog.

Ik haal diep adem, sta op en draai me om.

Ik loop met een versnelde pas weg en voel tranen prikken in m'n ogen.

Ik wilde nog zo graag terug naar Tyler en Cecile.

Ik zie een afgelegen huis en daarachter een grote dikke boom.

Ik veeg m'n tranen weg, wat niet bepaald helpt omdat er steeds nieuwe stromen.

Ik voel een arm om me heen, en ik kijk op.

Het was Jorne, hij zal me wel gevolgd hebben.

'shht' hoor ik Jorne sissen 'het komt goed.'

Jorne legt mijn hoofd tegen zijn borst aan en wrijft over m'n haar.

'Justin is een zak' hik ik omdat ik moeilijk lucht krijg.

'Zullen we naar mijn huis gaan?' vraagt hij.

Ik slik een keer en haal diep adem.

Eenmaal bij Jornes huis komen we doorweekt aan.

Het had enorm hard geregend toen we onderweg waren naar zijn huis.

Hij loopt naar boven en komt beneden in droge kleding en een deken.

Hij wikkelt het om mij heen en zegt dat ik op de bank moet gaan zitten.

Hij loopt de keuken in en neemt een kopje thee mee voor me.

'Dankje Jorne' ik pak de dampende kop thee aan.

'Justin voelt zich enorm klote Stef, je kunt hem dit niet kwalijk nemen' hij wrijft over m'n rug om me nog te troosten.

'Hij heeft het gewoon verborgen gehouden' spurt ik tegen.

'Hij trok wit weg, hij voelde zich echt niet goed toen hij jou zo zag' ik voel zijn ogen mij aanstaren en ik kijk in mijn theemok.

'Hoe kan hij..' Piep ik weer en wrijf een keer door m'n ogen.

'We kijken wel hoe het loopt, je hebt nu afleiding nodig' hij glimlach naar me.

We kijken naar buiten waar het nog steeds regent.

'Maak je maar niet druk over alles nu, gewoon chill' Jorne kijkt me aan en drinkt een slokje van z'n drinken.

Ik hoor iemand ik de gang lopen en er komt een mevrouw binnen, ik gok Jornes moeder.

'Hallo' zeg ik en sta op 'ik ben Stefanie' ik schud haar hand en ga weer naast Jorne zitten.

Ik had de moeder van hem nog niet ontmoet de vorige keer.

Ze leek me erg vriendelijk.

'Dit is dus je vriendin?' vraagt ze aan Jorne.

Ik zie z'n wangen lichtelijk rood worden 'nee mam, gewoon een vriendin van school' zegt hij nerveus.

Het was schattig als hij zich in deze positie bevind, zo kwetsbaar.

Z'n moeder glimlacht nog even en verdwijnt dan de keuken in.

Jorne kijkt op de klok, het was ondertussen al 7 uur s'avonds.

We hebben er lang over gedaan om bij Jornes huis te komen, bijna een anderhalf uur.

'Wil je wat eten?' vraagt hij aan mij.

Ik schud m'n hoofd 'ik ga zo denk ik maar naar huis, dan kan ik vroeg gaan slapen' zeg ik.

Hij kijkt naar buiten waar het nog steeds heel hard regent.

'No way dat ik jou naar buiten laat gaan in dit weer' hij loopt de keuken in en ik hoor hem tegen z'n moeder praten.

'Kom' hoor ik Jorne zeggen en hij loopt de gang in.

Hij loopt naar boven en ik loop hem achterna.

'Wat ga je doen?' vraag ik hem, hij loopt door zonder wat te zeggen.

Hij loopt z'n kamer in en gaat op z'n bed zitten.

'Ga lekker slapen' zegt hij 'je ziet er moe uit'

Ik schud m'n hoofd 'ik ga wel naar huis, ik wil jullie niet tot last zijn' mompel ik .

'Nee dat is ook niet zo, jij mag hier slapen' zegt hij 'ik slaap op de bank.'

Ik twijfel even maar knik dan.

'Dan eh, tot morgen' hij wil vertrekken.

'Jorne...' Zeg ik zacht.

Hij draait zich om en ik loop naar hem toe om hem te omhelzen.

'Dankje voor alles, er zo voor me zijn' fluister ik in z'n oor.

Hij laat me los 'graag gedaan' hij sluit de deur en verdwijnt uit de kamer.