Verliefd op mijn nieuwe broer.

Hoofdstuk 19

Ik bleef een aantal dagen thuis omdat ik me nog niet echt op m'n gemak voelde na die ontvoering, of hoe je het ook wil noemen.

Ik hoor de deurbel gaan, aangezien ik alleen thuis ben moet ik de deur wel openen.

Ik zucht en sta op ik loop naar de gang en open de deur.

M'n humeur klaart op als ik Sammy voor me zie staan.

'Sam!' Roep ik blij en omhels hem.

'Hoe weet je waar ik woon?' Vraag ik hem.

'Justin heeft me voordat ik verdween jullie adres gegeven' grijnst hij.

Dat vond ik wel erg lief van Justin.

'Kom binnen, wil je wat drinken?' Vraag ik.

'Doe maar cola' Sammy neemt plaats op de bank en ik haal uit de keuken 2 glazen cola.

'Ik ben blij dat ik je nog eens zie' zeg ik gemeend.

Ik zet de glazen cola op tafel.

'Bedankt' hij pakt het glas en drinkt er wat van.

'Hoe gaat het?' Vraagt Sammy uit het niets.

'Oke, Justin wilde al naar school... Ik wilde nog even thuis blijven.'

Sammy knikt 'dat snap ik helemaal, ik zou ook thuis willen blijven'

Ik glimlach 'Woon je hier ver vandaan?' Vraag ik hem, ik was wel benieuwd hoelang hij er over had gedaan om hier te komen.

'Ik heb er een kwartier over gedaan' zegt hij 'met de auto, het valt wel mee.'

Ik knik 'en heb je ondertussen al een vriendin?' Ik kijk hem grijnzend aan.

'Al 5 maanden' zegt hij 'Amelia' zegt hij.

Ik kijk hem verbaasd aan 'bedoel je Amelia als in Amelia?' Vraag ik.

Hij knikt 'die Amelia' lacht hij.

Ik kon me nog goed herinneren dat Amelia bij ons in de klas zat, toen we naar de hogere school gingen ging Sammy naar een andere school en ik en Amelia naar dezelfde.

Ik kwam weer bij haar in de klas, ze had lang blond haar en een perfect gezicht.

Ze was altijd de populairste van de klas en iedereen keek tegen haar op.

Ze was wel altijd vriendelijk, je had genoeg populaire mensen die lullig zijn tegen iedereen.

'En is ze veel verandert?' Vraag ik nieuwsgierig.

Hij schud z'n hoofd 'Nee nog steeds lang blond haar en d'r gezicht is niks verandert.'

Ik lach even 'wel grappig dat jullie elkaar weer tegen zijn gekomen' zeg ik oprecht.

Hij knikt en staar op 'Heb Stef, sorry maar ik moet er weer vandoor, Amelia wacht op mij thuis' zegt hij 'ik zou haar wegbrengen.'

Ik knik en sta op 'nou gezellig dat je even langs geweest bent' zeg ik en glimlach.

'Zie je later' Sammy geeft me een knuffel 'ik heb je nummer van Justin, ik sms je wel' zegt Sammy nog en stapt in z'n auto en rijd weg.

Ik plof weer op de bank en een tijdje later hoor ik de deur open vliegen.

Ik zit meteen recht en schrik op.

Justin stormt binnen 'Jezus Jus' zeg ik ' je liet me schrikken'

'Pff ik word verdacht' zegt hij pissig.

Ik kijk hem vragend aan 'waarvoor?' Ik was best verbaasd.

'Nou ik had een keer wat gejat, dat hebben ze gemerkt en ze hebben mij omschreven'

Ik knik 'en nu?' Ik hoopte voor hem op niks ergs.

'Niks, of ik heb dan waarschijnlijk taakstraf' zegt hij.

Hij loopt zonder nog wat te zeggen naar boven.

'Justin!?' Roep ik 'weten je ouders dat al?' Vraag ik.

'Nee, en je houd je mond!' Schreeuwt hij.

Hij was weer de 'chagrijnige' Justin.

Die had ik al vaal genoeg ontmoet, vooral toen ik hier niet woonde.

Ik loop naar boven, er zat hem nog wat dwars.

Hij kan nooit zo gestrest zijn om alleen een diefstal, hij ging daar nooit zo mee om.

'Justin wat is er nog meer aan de hand?' Vraag ik hem.

Ik klop ondertussen op z'n kamer deur.

'Niks' hoor ik hem mompelen.

Ik open z'n deur en sluit hem meteen als ik binnen ben.

'Je kunt het me vertellen, we zijn nu zo goed als broer en zus' zeg ik hem.

'Ja nou, broer en zus vertellen elkaar ook niet alles hoor' zegt hij chagrijnig.

'Justin ik wil je alleen maar help...' Ik voel z'n handen tegen m'n schouders aan die me tegen de deur aanduwen.

'Je hoeft me niet altijd te helpen Stefanie' zegt Justin nu opeens rustig.

Mijn ademhaling ging wat sneller, waarom wil hij het niet gewoon vertellen.

'Lexi...' Mompelt hij opeens 'ze ligt in het ziekenhuis, ik voel me schuldig ja!' Ik die de paniek in z'n ogen.

'Waarom ligt ze in het ziekenhuis?' Vraag ik geschrokken.

'Ze wilde zelfmoord plegen Stef!?' Ik zie de tranen in z'n ogen.

'Shht, maar ze heeft het overleefd?' Ik kijk hem aan.

Hij knikt en ik zie dat hij knippert met z'n ogen.

Ik weet niet wat ik moest zeggen nu.

Ik probeer zwak te glimlachen naar hem wat niet echt lukt, met nog steeds zijn handen tegen m'n schouders voel ik opeens zijn lippen op de mijne.

Ik schrik op ik duw hem van me af en kijk hem geschrokken aan 'deed... deed je dat nou echt?'

Ik zie ook een lichtelijke schrik in zijn ogen, maar hij had er geen spijt van.

'Dat deed ik echt ja, nu m'n kamer uit!' Hij veegt z'n tranen af die tijdens de kus weer terug waren gekomen.

Ik loop nog steeds in trans zijn kamer uit en loop naar m'n eigen kamer.

Ik laat me vallen op bed, na een halfuurtje lig ik al weer te slapen.

**