Verliefd op mijn nieuwe broer.

Hoofdstuk 37

Ik voelde me ontzettend beroerd de ochtend na dat ik erachter kwam van Justin en Amelia.
Ik wist niet dat ik zoveel gevoelens had voor die jongen.
Ook had ik me nog nooit zo slecht gevoeld, net een kater maar dan 10 keer zo erg.
Ik lig met m'n hoofd in m'n kussen en schrik op van de deur die open vliegt.
"Stef, ik moet je zoveel vertellen!" Amelia stormt m'n kamer in.
"Niet nu!" roep ik hard terug en laat m'n hoofd weer vallen in m'n kussen.
"Oh oke" ik hoor een verdrietige ondertoon in haar stem.
Ik hoor dat ze de deur achter zich dichtgooit en weer naar beneden verdwijnt.
Ik zucht "bitch..." Ik was best boos op d'r, maar ze had natuurlijk geen idee waarom.
Ze had al die tijd gezien dat Jorne en ik het leuk hadden, maar dat veranderde niet mijn gevoelens voor Justin.
Ik hoor geklop op de deur, ik zicht diep en draai me om 'wat?' Zeg ik zacht.
'Whats up sis' hoor ik Aiden zeggen.
Ik spring zowat uit bed en veeg de mascara onder m'n ogen vandaan.
'Helemaal niks' zeg ik, ik probeer m'n trillende stem in controle te houden.
'Ik hoor dat er wat aan de hand is Steef' hij duwt de deur zachtjes open en sluit hem weer als hij in m'n kamer staat.
Hij gaat naast me zitten op bed en kijkt me aan.
'Je kunt het mij wel vertellen' zegt hij op fluister toon.
Ik zucht nogmaals 'ik weet het niet...' M'n stem begint weer te trillen 'ik wil dat niemand het weet' mompel ik zacht.
Hij knikt 'dan vertel je het niet, maar weet wel dat ik er voor je ben' zegt hij en glimlacht naar me.
Ik knik 'dankje Aiden' Aiden was ook altijd een goed hartige jongen.
Hij begreep me niet, maar hij probeerde het wel om me te begrijpen, dat vond ik al lang genoeg.
Ik sta op en doe een dun jasje aan, ik stap in m'n schoenen en zie in de spiegel dat ik best een redelijke trainingsbroek aan heb.
Ik ren de trap af en gooi de voordeur open die ik vrijwel direct weer dichtgooi als ik buiten sta. Justin vergeten was het enige wat ik nu kon doen. En wat helpt er beter dan een stukje lopen.
Ik haal diep adem en bekijk de bomen en de natuur die ik voorbij loop.
Ik zie na een tijdje Jorne's huis in de verte.
Ik voel lichte druppels op m'n huid, ik zucht.
M'n benen lopen met tegenzin richting het huis van Jorne.
Ik bel aan en wacht tot er open gedaan wordt.
'Stefanie?' Hoor ik zijn stem zeggen, ik schrik wakker uit m'n gedachte en kijk op naar de geopende deur met Jorne in de opening.
'Hee' zeg ik zacht 'mag ik binnenkomen?' Vraag ik.
Hij knikt 'tuurlijk' hij opent de deur verder zodat ik naar binnen kan.
Ik zag al dat hij alleen thuis was, de auto was weg en binnen in huis was het een grote bende.
Ruimen jongens ooit op? Waarschijnlijk niet.
'Zo, jij vermaakt je wel of niet?' Vraag ik aan hem.
Hij knikt 'zeker, eten eten en nog eens eten' hij lacht er zelf om 'jij wat eten?' Vraagt hij aan me. Ik schud m'n hoofd 'nee bedankt'
Het liefst ging ik weer naar huis, maar dat zou wel heel lullig zijn.
'Zullen we een film kijken ?' Vraag ik.
Hij knikt 'kunnen we doen' na een halfuurtje staat er een film aan en hebben we beide wat te eten en te drinken voor tijdens de film.