Verliefd op mijn nieuwe broer.

Hoofdstuk 21

Na een halfuur wachten krijg ik eindelijk een sms terug van Lexi.
Ze ligt in kamer 316, ik ga na school langs.
Als Justin zo gevoelloos doet dan ga ik ook gezellig naar Lexi toe.
Dan heb ik nog niet eens medelijden met hem.
En wat dan nog, Lexi was toch een vriendin van mij?
Ze vertelde mij haar geheim over meneer Razalan.
Ik pak m'n schooltas van boven en stop de benodigde boeken er in.
M'n etui en agenda had ik er al de vorige dag in gedaan.
M'n horloge doe ik om zodat ik altijd weet hoe laat het is.
Nog een halfuur voor school en ik besluit om toch al vast te gaan.
M'n fiets had Tyler al buiten gezet voor me.
Ik ren naar beneden en loop de deur uit en gooi hem dicht.
Ik zet m'n tas op m'n fiets en fiets richting school.
Het was nu al 3 weken dat ik school had gemist.
Mensen missen me toch niet, ik had niet echt vrienden.
Ik fiets lekker langzaam, en het duurt minstens een kwartier voordat ik op school ben.
Het was druk op school, mensen zijn er meestal 10 minuten van te voren.
Ik kijk naar het groepje meisjes uit m'n klas.
Ik zet m'n fiets in de stalling en loop direct naar hun.
Ik ging niet echt met hun om, maar het viel te proberen toch.
Ik kijk eventjes langs de fietsenstalling als ik een vage schim zie die sprekend op Brandon leek.
Ik slik even en sprint de school in, het lokaal wat open staat glip ik in.
Ik houd me adem in, ik geef een kleine gil als de bel gaat.
'Het is de bel maar' hoor ik Brian zeggen die het lokaal in komt lopen.
Ik knik geschrokken en ga op m'n plaats zitten als ik zie dat ik al in het goede lokaal zit.
'Maar de school is eng' zeg ik tegen Brian die naast me zat.
'Daar heb je dan wel weer gelijk in' zegt hij.
Ik had maar 4 uurtjes, de laatste 2 uren vielen uit.
Ik had dan mooi alle tijd om naar Lexi te gaan.
Jammer genoeg zit ik bij Justin in de klas.
Hij zou snel genoeg merken dat ik bij Lexi was.
Het boeit me ook niks, hij was zo lullig tegen mij.
Ik stop na de laatste les m'n spullen haastig in me tas en sprint bijna de klas uit.
Ik haal m'n jas uit m'n kluisje en loop naar buiten om m'n fiets te halen.
Ik zet m'n tas achterop en fiets richting het ziekenhuis.
Het was helemaal uit de richting, als ik naar huis wil zou ik best een eind moeten fietsen.
Als ik na 20 minuten fietsen voor het ziekenhuis sta twijfel ik eventjes, dat was niet voor langs hoor....
Ik zet m'n fiets op slot en loop het ziekenhuis binnen.
Ik kijk op de bordjes voor kamer 316.
Ik zie dat ik een etage naar boven moet.
Als ik aangekomen ben bij kamer 316 klop ik zachtjes aan.
'Binnen' ik hoor Lexi's stem.
'He Lexi' zeg ik zacht als ik binnen kom.
Ik zie een zwakke glimlach op d'r gezicht.
Ze zag er slecht uit, bleken huid, rode ogen en ze keek nogal duf voor d'r uit.
'Hoe gaat het?' Vraag ik d'r, ik was eerlijk gezegd wel benieuwd wat ze zichzelf nou precies aan wilde doen.
'Het gaat goed' zegt ze zacht, ik zag in haar ogen dat er wat dwars zit.
Ik schrik op van geklop ik draai me om en zie Justin daar staan.
Ik slik als ik zie dat hij er niet blij uitziet.
'Het is wel een vriendin van mij hoor' zeg ik pissig.
Z'n boze blik verdwijnt en maakt plaats voor een gebroken.
Ik zie hem vol emotie naar Lexi kijken.
Z'n ogen worden vochtig, ging hij nou huilen?
Ik had nog nooit een jongen om zulke rede zien huilen...
Dan had hij dus nog steeds heel veel gevoelens voor Lexi.
Ik glimlach eventjes naar hem en knik.
Als teken dat hij het goed doet.
Ik loop de kamer uit en laat hem op een kier om te luisteren wat ze zeggen.
'Lexi...' Hoor ik Justin zachtjes uitspreken 'het spijt me zo...' Zegt hij.
'Mij ook' antwoord ze 'dit had ik mezelf niet moeten aandoen...'
Ik besluit om te vertrekken en loop de hal uit naar de uitgang.
Ik pak m'n fiets en hang m'n tas er aan.
Als ik na een half uur snel fietsen thuis kom zie ik dat het eten al klaar staat.
'He Stefanie!' Hoor ik Cecile zeggen als ze me binnen ziet komen.
'Justin is nog bij Lexi in het ziekenhuis' zeg ik 'dus het duurt nog wel even voordat hij komt'
Cecile knikt 'dan zijn we met z'n tweeën' zegt ze.
'Tyler is dus ook later?' Vraag ik.
Ze knikt en wijst naar het bord 'smakelijk'