Dylan's POV
-Түүний надад гаргасан занг би огт ойлгохгүй нь ээ. Юу ч ойлгож амжаагүй байхад л...
-Залуу минь, охидуудыг ойлгоход хэцүү гэдгийг угаасаа мэдэж байгаа биздээ? Гэхдээ чи түүнд юу гээд хэлчихсэн юм?
-Би тэрэнд "Хоёуланд нь хугацаа хэрэгтэй. Яараад дэмий байх. Магадгүй бид өөрсдөөсөө өөр хүнтэй харьцаж эхлэх хэрэгтэй" гэж бичээд үлдээсэн.
-Хаана үлдээсэн гэж?
-Хөргөгчин дээрх соронзонд тогтоогоод.
-Dude...
Би өөрийгөө буруутгахгүй ээ. Бас Britt энэ бүхнийг тийм хүндээр хүлээж авсанд гайхаж байна. Бидэнд аль алинд нь хугацаа хэрэгтэйг тэр өөрөө ч мэдэж байгаа. Өөрөө хүртэл анх түр завсарлага авах тухай ярьж надаас салчихаад энэ бүхний дараа шууд л буцаад нийлнэ гэж бодсон юм байх даа. Баасан гариг ч галзуурмаар өдөр байсан шүү.
Би хойш сандлын түшлэгийг налаад John-ыг утсаараа ярьж дуусахыг хүлээх зуураа цонхны дэргэд суух өнөө охины зүг дахин харав. Тэр үргэлж л кофе захиалж, амны цаасан дээр юм бичиж суудаг. Ангид хамгийн урд сууж, тооны хичээл дээр гараа өргөдөг цорын ганц охин. Тэгээд Erica-тай найзалдаг... Энэ охин сонирхлыг минь яагаад ингэж их татаад байгааг мэдэхгүй ч дотроос минь ямар нэг зүйл намайг түүн дээр оч гэж ятгасаар. Гэхдээ нүдэн дээр нь Britt-д алгадуулчихсан байдаг... Бас түүнтэй ярих гэхээр л би сандарч эхэлдэг. Очно гэхээр л хөл минь дэлхийн татах хүчинд хүчтэйгээр захирагдаж, газартайгаа наалдчихдаг. Яагаад ийм хэцүү гэж?
-Чи хагассайнд үдэшлэгт орно биздээ?
John бодлыг минь тасалдуулахад би хурдхан нөгөө охиноос харцаа салгаад түүнрүү ширтлээ.
-Орох байх.
-Сайн байна. Одоо бусад зүйлсийг март, ойлгосон уу? Одоо шууд надтай цуг гараад Scotty-гийнд очицгооё.
-Би чадахгүй ээ. Давтлагатай.
-Юутай гэнээ?
Тэр гайхах дооглохын дундуур инээд алдлаа.
-Хөгшөөн, бид нар энэ жил төгсөнө. Одоо хичээлээ хийх хэрэгтэй.
-За больдоо, Dylan.
Энэ үед өнөө охин босоод хажуугаар минь зөрөхдөө надтай харц тулгарав. Би түүнийг гарч явсны дараа хэсэг хугацаанд юу ч бодож чадсангүй.
-Үнэхээр чадахгүй. Би давтлагандаа суух ёстой.
Тэндээс гарч сургуулийн зүг алхахдаа би орой хамтлагийн залуустай уулзах ёстойгоо санав.
YOU ARE READING
"Намайг дурсаарай" /Remember Me/
FanfictionХаашаа ч юм гэнэт алга болчихдог хүмүүст би дургүй. Дурсаж үлдэх бидэнд л хэцүү шүү дээ. Тиймээс нэг бол дурсамжгүй үлдэх үгүй бол анхнаасаа танихгүй хүмүүс байсан нь дээр. Гэхдээ би түүний төлөө гурав дахь сонголтыг сонгож байна. Би үргэлж дурсан с...