Queen Of Darkness

Κεφάλαιο 18 (Ε)

  Γεια! Συγνώμη που δεν ανέβασα το Σαββατοκύριακο, αλλά....αλλά μην με σκοτώσετε ακόμα, είχα λόγο. Έφτιαξα την τούρτα των γενεθλίων μου και είχα τόοοοσο δουλεία που δεν προλάβαινα ούτε να κάτσω!Οπότε ορίστε το καινούριο κεφάλαιο.

                         ~______________________________________________________~

      

Λένε πως όλοι γεννιούνται με έναν δαίμονα δίπλα τους.Εγώ σίγουρα δεν είχα κανένα δαίμονα κοντά μου. Λένε πως ότι κακό ή λάθος έχεις προσπαθήσει ή και έχεις κάνει, οφείλεται από τον δαίμονα σου, που δεν έχει φύγει από δίπλα σου ούτε για ένα λεπτό.Περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να σε ξεγελάσει με τα σατανικά παιχνίδια του και αφήνει το κακό να σε οδηγεί.  Εγώ και πάλι δεν βίωσα ποτέ κάτι αντίστοιχο και ποίος είναι ο λόγος;  Πολύ απλά γιατί  στην περίπτωση μου εγώ είμαι αυτός ο 'δαίμονας'.  

Όταν μπήκα μέσα στην αίθουσα του θρόνου παρατήρησα ακόμα μια φορά κάθε λεπτομέρεια. Τίποτα δεν έχει αλλάξει εδώ και τόσο καιρό. Ήξερα που βρισκόταν κάθε ρωγμή στον καμένο τοίχο, κάθε κομμάτι ξύλου που είχε φύγει από το πάτωμα. Ακόμα και με κλειστά μάτια θα ήξερα μέχρι που να περπατήσω για να φτάσω στον θρόνο. Που αυτή την στιγμή καθόταν ο άνθρωπος που αν του πω τι συνέβει σήμερα, δεν ξέρω τι θα μου κάνει αυτή την φορά.

 Πως θα με βασανίσει. Το μόνο καλό ήταν πως δεν είχα κανένα που να αγαπώ για να τον πληγώσει.Ήταν όλοι νεκροί εξαιτίας του. Επειδή είχα αποτύχει τόσες φορές και σήμερα ήταν μια από αυτές. Μα δεν τον φοβάμαι πια. Δεν ξέρω τι σημαίνει πια φόβος, ή βασικά κάποιο άλλο συναίσθημα, γιατί βασικά δεν έχω. Είναι ένα από το τίμημα που πλήρωνες όταν χρησιμοποιείς σκοτεινή μαγεία.  

Μετά από εξήντα πέντε βήματα είχα φτάσει κοντά στον θρόνο και έσκυψα το κεφάλι μου. "Άρχοντα μου." είπα και  μπορούσα να διακρίνω αυτά τα μαύρα μάτια, που είχαμε όλοι είχαν χαθεί στο σκοτάδι, να γυαλίζουν μέσα στον ελάχιστο φωτισμό του χώρου. "Τα κατάφερες ;" 

 Ξεροκατάπια τι θα μπορούσα να του πω; Πως απέτυχα πάλι στο μόνο πράγμα που μου έχει ζητήσει να κάνω εδώ και χρόνια;  "Δεν τα κατάφερα κύριε.Δεν με εμπιστεύεται το κορίτσι."  

Ένιωθα τον θυμό του να γίνεται όλο και πιο μεγάλος με κάθε λεπτό που πέρναγε. "Ηλίθιε! Πως μπόρεσες να αποτύχεις πάλι!" φώναξε και η φωνή του ακούστηκε σε όλο το δωμάτιο. Μπορεί και σε όλο το κάστρο να ακούστηκε, δεν είναι η πρώτη φορά που την έχω ακούσει. "Ξέρεις τι συνέβει τις άλλες φορές που απέτυχες;" φυσικά και ήξερα.

Έχει συμβεί άλλωστε ήδη πέντε φορές και κάθε φορά ένιωθα λιγότερο τύψεις. Ήθελα να ελευθερωθώ από αυτή την κατάρα.

 "Ναι" τον είδα να παίρνει μια βαθιά ανάσα και πρόσθεσα γρήγορα, "Ναι, άρχοντα μου". Με ξανακοίταξε και είδα η στάση του σώματός του να χαλαρώνει. "Πες μου. Πες μου τι συνέβει;" μπορούσα να καταλάβω από την νευρικότητά του πως ήταν πολύ ανυπόμονος. 

Ήθελε να μπορέσει να ξαναβγεί έξω και να μην είναι πια παγιδευμένος σε αυτό το καταραμένο κάστρο με τους καμένους τοίχους και οι αλήθεια είναι πως όλοι το θέλαμε αυτό. Από την μέρα που οι γηραιοί μας προσπάθησαν να μας σκοτώσουν ο Άσπεν μπόρεσε να βρει μια λύση για να νομίζουν ότι πεθάναμε αλλά να μην έχουμε πεθάνει στην πραγματικότητα. Μόνο που θέλαμε κάποιον με δυνατή μαγεία, τόση ώστε να σπάσει αυτό που μας έδενε στο κάστρο και μας έκανε να φαινόμαστε νεκροί, μα να είμαστε στην πραγματικότητα. Μόνο που κανείς δεν μπορούσε, λόγω των επιπτώσεων. Μα δεν έχουμε παρατήσει την μάχη και ποτέ δεν πρόκειται.  

 "Πέθαναν, κύριε".

Αυτή είναι όμως η αλήθεια. Οι μόνοι που μπορούσαν να διατάξουν τους νεκρούς, είχαν επιλεχθεί από τον θάνατο. Μα κανείς δεν ήταν τόσο δυνατός, ώστε να μπορέσει να καταστρέψει την κατάρα που είχαμε ρίξει πάνω μας. Η δύναμη του πνεύματος τους κατάστρεφε. Κανείς δεν μπόρεσε να ακουμπήσει πραγματικά στο σκότος και να αντέξει τις συνέπειες. Είχαν παραισθήσεις, γινόντουσαν επιθετικοί και εκδικητικοί.  Έτσι όσοι προσπάθησαν τρελάθηκαν και αυτοκτονούσαν. 

Μα μπορούσα από την πρώτη στιγμή είδα την Έμμα να καταλάβω πως αυτή θα το κατάφερνε. Χωρίς καν να την οδηγήσω εγώ, είχε ακουμπήσει το  σκότος μέσα της. Κάτι που την έκανε ακόμα πιο δυνατή. Πιο επικίνδυνη. Αν κατάφερνα μόνο να την κάνω να με εμπιστευτεί, θα μπορούσε να γίνει η πιο δυνατή. Μα αυτή την φορά δεν θα αφήσω τον Στέφαν να με εμποδίσει.  

                  ~___________________________________________________________~

Ποιος να είναι άραγε ο μυστήριος άντρας; 

Ωπ και μια φωτογραφία του Τσάρλς. Άργησα αλλά την έβαλα!                                                                           Μοιάζουν τρελά με τον Χέντρυ Κάβιλ ή είμαι εγώ τρελή.