Queen Of Darkness

Κεφάλαιο 19 (Ε)

                 *_________________________________________________________*

Το κομμάτι του κάστρου, που μέναμε ήταν αφύσικα ήσυχο. Δεν ακουγόταν τίποτα. Ούτε οι υπηρέτριες, ούτε οι κοπέλες.

Έτσι βρήκα μια παραπάνω ευκαιρία να βγω από το δωμάτιο μου χωρίς τα αδιάκριτα βλέμματα. Βασικά είχε τόσο όμορφο καιρό, παρότι είναι χειμώνας. Με αυτή την σκέψη, περπάτησα μέχρι τις μεγάλες τζαμαρίες στην τραπεζαρία.

Έξω ο ήλιος λάμπει και μέσα από το τζάμι, νιώθω να μου ζεσταίνει το δέρμα μου, ενώ τα πουλιά κελαηδάνε ξέγνοιαστα στα κλαδιά των δέντρων που τώρα έχουν ρίξει τα φύλλα τους.

Κοίταξα την αίθουσα ξανά και αμέσως οι αναμνήσεις από εχθές ήρθαν στο μυαλό μου. Τα μάτια μου γέμισαν με δάκρυα που αμέσως σκούπισα με τα χέρια μου.

Γνωρίζω πως μόνος ο λόγος που είμαστε εδώ, είναι μόνο για να δώσουμε διαδόχους στον βασιλιά. Μα όταν είμαι κοντά του, τα πάντα είναι διαφορετικά. Με κάνει να νιώθω φυσιολογική. Διώχνει το σκοτάδι από μέσα μου.....μα όταν τον είδα χθες, με την Λίλη, ότι προσπαθώ να κρύψω ήρθε πίσω.

Και τώρα είναι χειρότερο. Η ανάγκη να καλέσω τα πνεύματα και χθες ήταν σαν να τα κάλεσα μόνο με μια σκέψη και μπορούσα να τους δω. Τα πρόσωπα τους, την μορφή τους και εκείνος ο άντρας με είχε καλέσει βασίλισσα και δεν τον είχα δει μόνο εγώ, αλλά και ο Τσάρλς.

Οι δυνάμεις μου γινόντουσαν μέρα με την μέρα περισσότερο ανεξέλεγκτες από ποτέ. Μα αντί να με νοιάζει αυτό, ήμουν εδώ και έκλαιγα για κάποιον που δεν θα μπορούσα να έχω ποτέ. Δεν ήμουν σε κάποιο παραμύθι που η φτωχή κοπέλα σε κίνδυνο, παντρεύεται τον όμορφο πρίγκιπα όταν την σώζει από το κακό τέρας.

Άκουσα από πίσω μου βήματα και σκούπισα γρήγορα τα μάτια μου. Δεν ήθελα όποιος και να με δει να νομίζει πως έκλαιγα.

"Έμμα...." άκουσα την φωνή του Λούκ και γύρισα να τον κοιτάξω. Παρότι ήθελα να φανώ δυνατή σαν να μην συνέβαινε τίποτα, δεν τα κατάφερα και όταν τον κοίταξα, τα δάκρυα που είχα προσπαθήσει να κρύψω άρχισαν να ξανά βγαίνουν και μερικοί λυγμοί ακούστηκαν.

Δεν είπε τίποτα και απλά με πήρε αγκαλιά και με έσφιξε στα χέρια του.

Δεν κουνήθηκα από τα χέρια του. Χρειαζόμουν να βγάλω από μέσα μου την θλίψη που είχα. Και ούτε για μια στιγμή δεν με ρώτησε ή είπε κάτι.