ေနာက္ဆံုးေသာ ရိုမီယို (နောက်ဆုံးသော ရိုမီယို)

ၿငိတြယ္မူ

(Za)
" ခရီးသြားတာ ေပ်ာ္ခဲ့ရဲ့လား.."

၅ ရက္ျကာမ်ွ မေတြ႔ရသည့္ သူနွင့္ ျပန္လည္ေတြ႔ေတာ့ ပထမဆံုး သူ႔ ဆီက ၾကားရသည့္ စကားသံက က်ြန္ေတာ္ တစ္မနက္လံုး စိုးရိမ္ေနမိသည့္ အေျခအေနမ်ိဳး မဟုတ္ခဲ့ေခ် ... သူ႔ စကားသံက တည္ျငိမ္စြာပင္ ... သူ႔ မ်က္ဝန္းရဲ့ အၾကည့္ကလည္း ေအးေဆးစြာပင္... ဒါေပမဲ့ အနည္းငယ္မ်ွ မို႔အစ္ေနသည့္ သူ႔ မ်က္လံုးေတြရဲ့ အေနအထားေျကာင့္ သူ႔ရင္ထဲက စိုးရိမ္ ဝမ္းနည္းမူကိုေတာ့ အတိုင္းသား ျမင္ေနရသည္... ဟုတ္ပါတယ္ ...ဒီလို အခ်ိန္.. ဒီလို အေနအထား မ်ိဳးမွာ သူ ရီေမာေနသည္ဆိုရငိမ်ွ အံ့ဖြယ္ရာတစ္ခု ျဖစ္ေပလိမ့္မည္... ဒါေပမဲ့ ပထမဆံုး ကြၽန္ေတာ့္ကို ေမးလာသည့္ သူ႔ ေမးခြန္းက ေပ်ာ္ရဲ့လားဆိုတာကေတာ့ သူ႔ ေရွ႕မွာ ရပ္ေနသည့္ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အနည္းငယ္ေတာ့ စိတ္ဖိစီးစရာတစ္ခုပင္ ျဖစ္သည္... အနည္းဆံုး သူ ကြၽန္ေတာ့္ကို တစ္ခုခု ေပါက္ကြဲလိုက္သည္ကမွ အခုခ်ိန္ ကြၽန္ေတာ့္ အသက္ရႈမူက ဒီမၽႇေလာက္ ပင္ပန္းလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ....

" ေတာင္းပန္ပါတယ္ ... ငါ မင္း မိဘ သတင္းကို အခုမွ ၾကားလို႔ပါ..."

ကြၽန္ေတာ့္ စကားလံုးမ်ားအဆံုး သူ႔ဆီက က်ြန္ေတာ္ မေမၽႇာ္လင့္ထားသည့္ မဲ့ျပံဳးတစ္ခုက သူ႔ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေပၚ ပံုရိပ္ထင္ဟပ္လာေတာ့ ... ကြၽန္ေတာ္ အနည္းငယ္မ်ွ စိတ္ရႈပ္လာကာ သက္ျပင္းရွည္တစ္ခုကို အသံတိတ္ ခိုးခ်လိုက္မိသည္... chanyeol ကြၽန္ေတာ့္ကို စိတ္ဆိုးေနတာပဲ...

ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ဆိုးေနသည့္ သူ႔ေဘးတြင္ ျငိမ္သက္စြာ ထိုင္ေနမိသည္... ထို႔ျပင္ ကြၽန္ေတာ္မွာလည္း သူ႔အတြက္ နွစ္သိမ့္ေပးစရာ စကားလံုးမရွိပါ.... လူ႔ေလာကက မထင္မွတ္ဘဲ ထြက္ခြာသြားသည့္ မိဘႏွစ္ပါးအတြက္ သားတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ ပူေဆြးေသာကေရာက္ေနသည္ ဆိုတာ မလြဲဧကန္ပင္.... ထိုေသာကကို ေျဖသိမ့္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ့္မွာ အေကာင္းဆံုး စကားလံုးေတြ မရွိဘူးေလ ...

လြန္ခဲ့သည့္ ၅ရက္က သူနွင့္ က်ြန္ေတာ္ ခရီးတစ္ခု အတူတူထြက္ရန္ စီစဥ္ထားခဲ့ေသာ္လည္း ... တကယ့္ တကယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ Chanyeol နွင့္ အတူ ခရီးမထြက္ခဲ့ပါ... သူနွင့္အတူ ခရီးထြက္မည့္ ေန႔မနက္မွာပင္ kai ရဲ့ အဘြားျဖစ္သူထံ သြားလည္ရေအာင္ ဆိုသည့္ kai ေတာင္းဆိုစကားဆန္ဆန္ စကားလံုးမွာ က်ြန္ေတာ္ ေခါင္းျငိမ့္ကာ လက္ခံခဲ့မိသည္... ထိုေၾကာင့္ သူနွင့္ ခရီးစဉ္ကို မလိုက္ေတာ့သည့္ အေၾကာင္း ဖုန္းျဖင့္ massage ပို႔ကာ က်ြန္ေတာ္ ထိုမနက္မွာပင္ kai နွင့္အတူ kai အဘြားရွိရာ ဘူဆန္သို႔ လိုက္သြားခဲ့သည္... ဒါေၾကာင့္ အခုလို ကြၽန္ေတာ္ ခရီးသြားသည့္ေန႔မွာပင္ အေမရိကားမွ အလည္ေရာက္လာသည့္ chanyeol မိဘႏွစ္ပါးစလံုး ေလဆိပ္မွ အလာ ကားမေတာ္တဆျဖစ္ကာ ဆံုးပါးသြားသည့္ အျဖစ္ကို အခုလို ခရီးမွ အျပန္ အိမ္ေရာက္မွ ကြၽန္ေတာ္ေရာ kai ေရာ သိခဲ့ရသည္... ခ်က္ခ်င္း သူရွိရာ နာေရးအခန္းအနားသို႔ေရာက္ေတာ့... ဒီေန႔က ေနာက္ဆံုး အရိုးျပာ က်ဲမည့္ ေန႔ပင္ေရာက္ေနျပီ.... ေဆး႐ံုတြင္ မိဘႏွစ္ပါးလံုး အေရးေပၚလူနာအျဖစ္ ကုသေသာ္လည္း မေတာ္တဆျဖစ္ၿပီး ၂ရက္ေျမာက္ေန႔မွာပင္ နွစ္ဦးစလံုး ဆံုးပါး သြားခဲ့သည္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေနာက္က်မွ သိခဲ့ရသည္...