İnsan ne zaman kendinden emin olur, Ne zaman "işte bu, kendime güveniyorum, insanlara da güveniyorum" der. O zaman biri çıkar yine yıkar tüm duvarları, onca emeklerin çöker gider sanarsın.Sen bırakmazsın ortada parçalarını, duvarın tuğlalarını yeniden örersin, acımazsızca yine yıkabilirler fakat bile bile güvenirsin sağlam dersin yıkamaz kimse. İnanırsın, kendini inandırırsın. Biz buna büyük yüreklilik diyoruz.Bazı insanlar bizim gibi olmayabilir, herkes aynı değildir, düşünceler, duygular, bakış acısı...
Ve en önemlisi vicdan, kalp herkese nasip oluyor da işte vicdan biraz zor. İnsan, vicdanında ki afetlere dayanır da ayakta durur, soğuk bir laf çarparsa yüreğine işte o zaman hasta olur. Ve kalp hasta olursa acımasız olur. Hayat ya işte...
Bazen de farkında olmadan kırıyoruz, yıkıyoruz. Sanki hayat ince bir çizgi dümdüz yürüyemiyoruz. Hep bir zikzak çiziyoruz, kolay affediyoruz, acaba tekrar kırılırmıyız bilmiyoruz. Resmin bütününü görüp ufak güzellikleri kaçırıyoruz, Açıkcası yarınlarda değil de dünde kalıyoruz. Her şeyi bir yana bırakalım da hayat kısa ve Cemal Süreyya 'nın dediği gibi "Kuşlar Uçuyor " ufak ayrıntılara takılıp geçici olsada o güzelliğin tadını çıkarmak, aynı zamanda bazı şeyleri kırmadan incitmeden yaşamak lazım. "Yaşamak lazım" ne kadar kolay söylüyoruz kalbimizi dinlemiyoruz , laf ya işte yaşıyoruz.
Herşeye rağmen tüm güzellikleriyle, aç kollarını kucakla seni seveni de, sevmeyeni de.Çünkü hayat çok kısa ; kırıldıysan söyle, seviyorsan söyle, önce kendini sev, sonra güven, merhametli ol , kalbinin sesine ses ver, Vicdanının yelkenlerini gururuna açma, bırak rüzgara.Ve yaşa hemde dolu dolu..
Yaşarken deniz kokan huzuru farket, çünkü kıyına vuran dalgaların getirdiklerinden sen meshulsun.
Sinem KABASAKAL
STAI LEGGENDO
Papatya Gönlüm
PoesiaEvett papatya okuyucum, evet sen sen sana sesleniyorum! Şimdi bir sayfa çevirmelisin hayatında. Her mısra da farklı biri olmalı, yeniden doğmalısın. Çığlığını duymayan kulaklara, lal olmuş dillere ses olmalısın... Ve Papatyalar gibi olmalısın öyl...
