Ah şu papatyalar,
Koşa, koşa topladığım.
Nefes, nefese kaldığım çayırlar.
"Bunlar anneme" derdim ya hep,
Her seferinde, solup giderdi kopardıklarım. Gönlüm solmuş papatyalar hep,
Şimdiler de içime bir umut suyu serper sol yanım.
Her damlası deva olur, kalbimi sarar
Her zerresi işler yüreğime
Sevdam, canım, çocuksu yanım
Papatyalarım ;
Kıyamadığım..
Şu masanın üzerinde duran günlüğüm,
Yazacaklarım, biriktirdiğim
Geçmişim , herşeyim..
Varla yok nedir? bilen hallerim
Küçücükken büyümüş yüreğim.
Işıklarını söndürmeyin sokağımın,
Oyunlarım var, içinde mızıkçılığım.
Şimdi sevinçlerime eşlik etmeli şarkılar,
Şu bayram sabahı, bir avuç dolusu şeker
Bir bakış , samimi bir gülüş yeter
Zile basıp kaçar şimdilerde duygularım.
Ahh şu Sol yanım !
Topla Papatyalarımı,
Al çocukluğumu,
Herşeyimi koy sol yanına,
bir de tutam da "sen" ekle,
Çocuksu yanıma...
YOU ARE READING
Papatya Gönlüm
PoetryEvett papatya okuyucum, evet sen sen sana sesleniyorum! Şimdi bir sayfa çevirmelisin hayatında. Her mısra da farklı biri olmalı, yeniden doğmalısın. Çığlığını duymayan kulaklara, lal olmuş dillere ses olmalısın... Ve Papatyalar gibi olmalısın öyl...
