Papatya Gönlüm

Hayatı Eve Sığdır Sığdırabilirsen !

İnce bir çizgideyiz hemde öyle uzun bir çizgi kii .Sesizliğimiz doğanın bize haykırışında mı? Sen düşün. Hayatı eve sığdıracak kadar bıktı mı dünya bizden. İşte o anda pencereni açıp ciğerlerine çektiğin havayı hissettiğinde yaşadığını fakettin mi? Toprağın o yağmur sonrası kokusunu, özgürce koşup ıslandığın günleri. Yoksa bu insanın doğaya ihanetinin gözyaşımı bilinmez. Binaların manzara olduğu , değeri bilmem kaç lira olan arabaların oyuncak, insanlarında sorgusuz süalsiz robotlaşmasını izlediğimiz bir son .. final filmi gibi..
Değer kelimesinin maddileştiği, insanlığın en ucuzluklarla birbirini kandırdığı bir dünyadayız. Peki dünya her geçen gün zarar veren bu insan oğluna dur demeyecek mi?
Biz pamuğa fasulye diken yeşili seven çocuklar olarak büyüdük , Peki şu umarsızca doğanın bağrını yakan yıkan nesil kim ? Kim ödüyecek cezasını.. "Bak şu da geçsin yapıcam , bakk şu karantinada geçsin değerini biliceğim " duyuyorum duyuyoruz..
Ne zaman üstüste geldi her şey o zaman dedik , doğa bize bir şey demek istiyor. O zaman kulak verdik. Şimdi sevdiğimiz her şeyden mahrum kalmak zorundayız. Bilinmez bir boşlukta kalmak seni endişelendirmesin. Bir şeyleri ciddiye al ki. Kaybettiğinde her şey için çok geç olmasın .
Hayat eve sığar diyip ekranlarda kolay kolay konuşanlar mı dersiniz , hani derler ya senin tuzun kuru o misali..
Sor bir işçi babaya, akşamlara kadar sırtında yük taşıyan hamala , evinin kirasını yetiştirmeye çalışan emekçiye , göz yaşını saklayan çalışmak zorunda olan elleri nasır tutmuş amcaya.
Hayat eve sığar mı??
Yürek dayanmaz ..ne zaman bu kadar acımasız olduk. Bilmiyorum hem doğaya hemde kendi kendimize . Şuan çıkan bir virüsten dolayı evlerimizdeyiz. "Mecbur işine gitmesi gerekenlerede keşke bir çözüm yolu bulunsa" iç sesim böyle diyor. İçimiz acıyor. Kendimizi oyalamanın yollarını bulmak yerine geç kaldığınız her şeye bir dönüp bakmanızı istiyorum . Bir yerde bir parça eksik yada bunu biz görmedik , görmezden geldik..
Saygı.. yeni nesile eklenmemiş bir değer sanki.
Yada biz gittikçe normalleştiriyoruz. Ne doğaya ne düşünceye, ne yaşlıya ne büyüye hiçbir şeye saygı kalmamış. Her şey böyle giderken ne bekliyorduk doğanın buna tahammül etmesini mi? Sen trafikten şikayet ederken, onlarca yollar , köprüler yapılırken susuşunu mu? Ehh hadi ordan der işte sana ..
Ne kadar geç olsa da artık bilinçli bir toplum olarak ilerlemeyiz , biliyorum çok zor ama evde kalmalısın. Doğaya katkın olsun çünkü ona
bir özür borçlusun...