Afilli cümlelere gerek yoktu,
Kadın düpedüz çıkmaz sokağın sonunda bekliyordu. Kaldırımları papatya açmış, penceresi küçük evler vardı, birde düşünceleri hapsolmuşum beyinler... , Adım atıyordu yeni yapılmış yollara sonunu bilmediği yollar cazip geliyordu, Tıpkı şu korku filmlerindeki heyecanlı sahneler gibi. Dengesiz di hava ,ruh hali ondan farksız. Uykuları karışık, savruk kendi başına buyruk...
İtaat sevmez rüzgarın üstüne üstüne giderdi. Bu yol nerede biticek bilmiyordu , çıkmaz sokaklar gibi kaldırımda oturmaya benzemiyordu. Kendi dünyasındaki kaosun içindeki en masum kalmış çocuksu yanıydı. Kadın, papatya severdi, kaldırım kenarında çıkmış bir demet papatya gibiydi. Öyle saf , öyle narin. Aynı zamanda betonlaşmış kalplerin,kaldırımların arasında hala varolmayı başaran. Güçlüsün Kadın. Papatya yüreğine sağlık 🌼
YOU ARE READING
Papatya Gönlüm
PoetryEvett papatya okuyucum, evet sen sen sana sesleniyorum! Şimdi bir sayfa çevirmelisin hayatında. Her mısra da farklı biri olmalı, yeniden doğmalısın. Çığlığını duymayan kulaklara, lal olmuş dillere ses olmalısın... Ve Papatyalar gibi olmalısın öyl...
