Mavinin her tonunu severdim ben. En çok ta gökyüzü mavisini. Bir de denizin mavisi var. Bana hiç denk gelmedi tertemiz bir deniz, hep bir bulanık, hep bir derindi. Oysa bir deniz kızı gibi, ne kadar engin denizlere açılsam, deniz hep hırçın dalgalarını gösterdi bana. Sahile vurdum her seferinde. Bana ait değilsin dercesine.
Ne kadar huzuru hissetsende denize bakarken, ait olmadığın kıyıdaysan, uzaksa sana yıldızlar ve gökyüzü kadar masum değilse deniz, işte o zaman sen yanlış limanda huzuru bekliyorsun demektir. Ama bir yanın vardır hani "mavi huydur ya sende " canını yakan, seni sırılsıklam eden, yoran denizden zor vazgeçersin.
"Deniz taşlarını biriktirir, onları tekrar denize hediye edersin, o almaz atar, hayasızca yüzüne " düşün öyle fedakarsın işte.
Bir yelkenli görürsün denizin ortasında, yapayanlız kalmışken. O da almaz seni, o da başka limanlara aittir, o da bırakır. Denizin ortasında öylece kalırsın. O kadar kırarlar ki seni deniz kızı
olduğunu unutur, boğulursun, yüzemezsin.
Ne kendin olabilirsin ne de denizin. Işte böylece karaya oturur. Maviye uzaktan bakarsın, çünkü bilirsin ki ; deniz olmakta zor, denizin olmakta...
Şimdi mavinin her tonunu sevmem, en çokta sen gibi bakanını, en çokta can yakanını...
09/08/2015
"Bazen renkler, bazen ufacık bir nüans bize birilerini hatırlatır. Kendin olmayı bırakır, başkalarının istediği gibi olmaya çalıştığın an, duygularının kölesi olursun, savrulup durursun"
⏩Değerli okuyucularım, dostlarım , kendinize iyi bakın, Hoşçakalın (:
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Papatya Gönlüm
PoetryEvett papatya okuyucum, evet sen sen sana sesleniyorum! Şimdi bir sayfa çevirmelisin hayatında. Her mısra da farklı biri olmalı, yeniden doğmalısın. Çığlığını duymayan kulaklara, lal olmuş dillere ses olmalısın... Ve Papatyalar gibi olmalısın öyl...
