Papatya Gönlüm

Kendimden Özür Diledim

      Bugün içimden kocaman bir yük atmışcasına ferahtı içim, ne kazanacak ne de kaybedecek birşeyim yoktu, zaten ben hiç bir zaman bir yarış içinde değildim .Karşıma çıkan insanlardan ne bekliyordum, ne alıyordum düşünmeden beklentisizce karşılık verdim. Evet belki vicdanımı önüme alıp düşündüm, affettim çoğunu. Çünkü affetmek allaha mahsus dedim, Merhametimi hep avcumda tuttum. Elimi uzatıp kalplere dokunmak için. Değer verdim, hep kıymet bildim. Düşünmeksizin alttan aldım, insanlık bende kalsın dedim. Hiç düşünmedim bende kalanı, benden gideni...

İncindikçe bazen sustup yada gerektiğinden fazla konuşup sorunları çözmeye çalıştım hep çabaladım. Kendime bakıpta ne kadar yorulduğumu anlamadım. Haksızlık ettim kendimden ödün verdim. Kendimi ne kadar çok sevsemde, başkalarını mutlu etmem gerekiyormuş gibisinden düşünüp, kendimi unutmuşum meğerse. Güçlüydüm herşeyin hakkından gelebilir , herşeye rağmen ayakta kalabilirdim. Ne zaman gözyaşlarımı tutmaya çalışsam, güler "Ah gülmekten gözümden yaş geldi " derdim. Güçlü olmak istemiyordum belki de ama hayat buna zorluyordu.Bağıra çağıra çok az söylemişimdir kızgınlığımı. Kırmıyım diye , kimbilir kaç parçaya bölündüm. Hatalarını görmezden geldim çoğu kez, yüzlerine vurmadım diye belki de hatasız zannettiler kendilerini, dönüpte bende hata aradılar. Bense hiç düşünmedim ne kadar incindiğimi Allaha havale ettim hep . Oysa ne kadar da doğruymuşum, hiç farketmeden yorulmuşum...
       Bir kez de kendime dönüp bakmamışım ne kadar değerliyim diye. Değer görmedikçe önemsiz hissetmişim kendimi. Mutlu ediyim derken, mutlu olmayı unutmuşum belki de. Vicdanıma kulak vermişim kendime hiç acımamaşım. Sus dedikçe içime, içim ırmaklar gibi çağlamış hiç farketmeden. Sabrım sus demiş susmak en güzel cevap. Fakat bu sırada dinlemeyi unutmuşum kendimi. İyi zannetmişim karşıma çıkan herkesi, öyleymiş gibi yapıp, rollerine eşlik etmişim.Asıl ben iyimişim bunu unutmuşum.

Eveet birşeyler kaybetmişizdir iyiliğimizden belki bugün, güvenimizi, samimiyetimizi, insanlara olan inancımızı, ama iyi niyetimizi kaybetmedik henüz...

   İşte bu yüzden kendime haksızlık ettim, şimdi tüm herşey için kendimden özür diledim. İçimdeki çırpınan kuşu özgür bıraktım.
Kendimden özür diledim bugün varlığımın armağanı saydım, tüm bana gelen güzellikleri.
Kendimden özür diledim, değerimi bilmeyen gönüllerin ipini serbest bıraktım gökyüzüne,
Ve bugün kendimden özür diledim, kendime haksızlık ettiğim için, hiç kimseye edemeyeceğim kadar...

Huzuru yakalayın, Sağlıcakla kalın, Kendinize iyi bakın, Hoşçakalın (:

                                                    Sinem KABASAKAL