El mekteb? (Voltooid)

Deel 14

We stapten de auto in en Yassin reed ergens naartoe. Heel de reis heerste er doodse stilte.

"Yassin waar gaan we naartoe?" vroeg ik zacht. Hij negeerde me en reed verder.

Ik pakte mijn telefoon en ging op instagram. Ik zag dat Yassin een foto had geplaatst van Nisrine en Zayd en erbij had geschreven:" trotse neef." Hij had mij op Nisrine getagd en Sabir op Zayd.

Ik like-te het en reageerde met: "Beautyfull little brother and sister Ma Shaa Allah♡!"

Ik hoorde Yassins telefoon een geluidje maken. Hahahah dat komt zeker omdat ik had gereageerd.

Ik besloot om hem te appen.

Ik: "Yassin waarom ben je boos?"
Ik zag dat hij z'n telefoon had gepakt en begon te typen. Gelukkig stond het stoplicht op rood.

Yassin manlief♡:" Sanae stop aub met vragen stellen je maakt me gek."
Ik:" Sorry ik bedoelde het niet slecht.

Hij liet me op blauw en ging weer verder rijden.

Hij reed een druk straatje in waar de ikea stond. "Wij gaan vandaag spullen kopen voor ons huis." zei hij uiteindelijk zonder emotie.

We liepen de Ikea binnen en keken een beetje rond. Ik liep naar de badkamer artikelen en Yassin bleef een beetje hangen bij de eettafels.

Ik zag een complete badkamer met spiegel, kastje etc. "Yassinn kom is!" riep ik enthousiast.

Ik liep zonder te kijken richting Yassin en zag wat ik nooit had willen zien. Yassin oh Yassin waarom doe je me dit aan? We zouden over minder dan een maand trouwen.

Ik liep naar Yassin en ***** toe en spuugde op hun. "Yassin tfoe 3lik. Daarom deed je zo afwezig, je verheugde je om alleen te zijn met deze slet. Dat verklaart een hoop. Mijn moeder is ernstig ziek en ligt in het ziekenhuis en jij zit hier te kloten?" zei ik schreeuwend.

"Sanae het is niet wat het lijkt.. Sanae?" zei hij zacht.

Ik liep boos weg en hoorde Yassin mijn naam nog roepen.

Ik voelde 2 sterke armen om me heen en draaide me om. Ik keek hem aan, met een blik. Een verdrietige, boze en teleurgestelde blik in één.

"Yassin alstjeblieft laat me met rust. Ik ben niet meer met je verloofd en ik wil niet meer met je praten. Beslema Yassin." zei ik zacht.

"Sanae.." zei hij nog met een brok in zijn keel. Ik liep weg naar de bushalte en wachtte op de bus.

Mijn ogen vulden zich met tranen. Een lief oud Nederlands vrouwtje kwam naast me zitten. "Vertel is schat waarom huil je?" vroeg ze lief.

Ik keek haar aan en schudde mijn hoofd. "Er is niks."
'Nee vertel, je kan me vertrouwen.'
'Oké beloof me dat u het aan niemand verteld.'
'Ik beloof het je.'

Ik vertelde haar het verhaal. Ze keek me aan en zei:' Sanae toch. Kom met me mee naar huis een kopje thee drinken.'

Ik met mijn domme hoofd vertrouwde haar en liep met haar mee..

Ow lieve Sanae. Bereid je voor. Je leven word een nachtmerrie..