8 maanden later;
"Sanae je mag persen." Zei de dokter. Ik haalde diep adem en perstte voor de laatste keer. Ik deed mijn ogen dicht en haalde een diepe zucht. "Gefeliciteerd, het is een meisje!" Riep ze blij.
Ik kreeg tranen in mijn ogen en veegde die weg. Al deze zware zwangerschapsmaanden heb ik mijn familie of vrienden niet gezien. Ze deden bot tegen me. Vooral Yassin. Ik vergeef het ze nooit.
Ik keek naar mijn kleine dochtertje. Ze had de ogen en het neusje van Yassin. Zo klein en zo onschuldig. Ik gaf haar een kus en gaf haar aan de dokter. "Je mag zo naar huis schat, moet ik iemand voor je bellen?" Vroeg ze. Ik schudde mijn hoofd. "Maar je kan niet alleen rijden." Zei ze. "Ik neem de bus wel." Antwoorde ik.
Ze knikte verbaasd. Ik keek naar mijn kleine Sabrine en legde haar in de maxi-cosi. Met hulp van de dokter liep ik naar beneden. "Dankjewel voor je hulp." Zei ik. Ik deed de maxi-cosi in de kinderwagen en zette een eerste stap naar buiten. Het was prachtig weer. Een zomerse dag.
"Sabrine?" Vroeg ik aan mijn schatje. Ze was zo klein en zo lief. Ik kon niet stoppen met naar haar kijken. Ik kon dit niet. Ik kan niet alleen naar huis. Ik mis Sabir, ik mis mijn vader. Ik mis zelfs mijn moeder.
Ik liep langzaam naar de bushalte en wachtte daar op de bus. Een oud vrouwtje kwam naast me staan. "Ma sha allah, mooi kindje." Zei ze lachend. Ik lachtte oprecht. "Chokran geltoe." Zei ik.
Na ruim een kwartier gewacht te hebben was de bus er eindelijk. De bus naar mijn oude woonplaats. Ja lieve mensen, ik ga mijn ouders bezoeken.
Ik staptte uit en liep langzaam naar mijn ouderlijk huis. Ik hoorde stemmen. Enorm veel stemmen. Zal ik het doen? Zal ik aanbellen?
YOU ARE READING
El mekteb? (Voltooid)
Random"El mekteb." Twee woorden, een betekenis. Wat staat er geschreven? Het leven van Sanae el Moumen. Trouwen? Werken? Kinderen? Alles is el mekteb. Alles is geschreven. Alles is el Mekteb. Sanae is een 23 jaar oud meisje, die word uitgehuwelijkt door...
