El mekteb? (Voltooid)

Deel 17

Ik had geen idee waar ik naartoe rende maar dat boeide me eigenlijk niet, ik was eindelijk verlost van mevrouw heks en Soufian..

Na een half uur verder gerend te hebben kwam ik aan bij een winkeltje. Ik besloot om naar binnen tegaan en wat te eten te halen want ik had best veel honger en had toevallig wat geld in mijn bh.

"Assalaam Oualaykom." zei ik. "Alaykom Salaam." zei een bekende stem. Ik draaide me om en zag Naoufal, mijn oude klasgenoot. "S.. Sanae ben jij dat?" vroeg hij verbaasd.

"Jaaaa Naoufal ik ben het." zei ik blij. "Wat doe jij hier in Marokko?" vroeg hij toen.

Ik vertelde hem het verhaal over heks en Soufian. "Sanae als ik hun pak he dan zijn ze dood." zei hij boos.

Hij zag er best leuk uit. Een witte nike t-shirt, een zwarte jean en louboutins.

"Sanae je komt nu mee naar mijn huis ik woon daar met mijn vrouw en kind." zei hij.

"Ben je al getrouwd? Mabroukk kleintje." zei ik blij.

We liepen naar zijn auto en reden naar zijn huis. We kwamen aan bij een mooi donkerbruin/wit huis met drie verdiepingen.

Hij belde aan en een mooie dame met zwarte hijaab en zwarte abaya deed de deur open. Naoufal gaf haar een kus op haar hoofd en legde haar uit wat er was gebeurd.

"Aawh hbiba kom binnen je bent welkom." zei ze lief. Ik groette haar met 4kusjes en liep naar binnen. Naoufal dronk een glas water en ging weer weg.

We liepen naar de woonkamer. Alles was goud/zwart. "Ma Shaa Allah je hebt een prachtig huis." zei ik met een glimlach. "Chokran hbiba we hebben er veel moeite voor gedaan." zei ze lachend.

We gingen zitten. "Safiyaah, kom is schat." riep ze. "Ja mevrouw Amira wat is er?" vroeg ze zacht. "Maak alstjeblieft ne3ne3 atay en breng koekjes." zei ze lief. Safiyaah groette mij met 4kusjes en liep weer naar de keuken.

"Ik ben Amira zoals je al hebt gehoord en ik ben verhuisd naar Marokko met mijn man Nafoual twee jaar geleden. We hebben een zoontje Maher van drie maanden." zei ze zacht.

Amira heeft zo'n lieve stem had ik opgemerkt.

"Ik ben Sanae, ik ben verloofd met Yassin. Ik heb een tweelingbroer Sabir, een zusje Nisrine en een broertje Zayd. Nisrine en Zayd zijn pas drie weken oud. Mijn moeder heeft longkanker en is heel ziek. Ik ben bang dat ze mijn bruiloft niet meer kan meemaken. Heel bang zelfs. Mijn gezin is heel dierbaar voor me." zei ik toen.

"Hbiba je gaat zo snel mogelijk terug naar Nederland naar je familie. Ik ga ervoor zorgen." zei Amira. Ik keek haar dankbaar aan.

Safiyaah kwam binnen met thee en koekjes. Ik begon gelijk te eten. "Je hebt honger hé." zei Amira lachend.

Ik werd rood en knikte rustig. "Aicha en Soufian gaven me bijna geen eten."

"Safiyaah schat maak alstjeblieft een kiptajine voor ons." zei Amira toen lief.

We hoorden babygehuil. "Kom je mee naar boven?" vroeg Amira. Ik knikte en liep haar achterna. We liepen een deur binnen waar Ma Shaa Allah op stond.

We zagen een klein babytje in de wieg huilen. "Ma Shaa Allah wat een mooi kindje." zei ik zacht. Ik dacht gelijk aan Nisrine en Zayd. Mijn schatjes wat mis ik ze.

Ik kreeg tranen maar veegde ze snel weg. Straks zou Amira denken dat ik jaloers was. "Nee schat je mag je gevoelens uiten. Ga maar huilen." zei ze.

Wat is Amira toch een vrouw met een hart van goud.

Wanneer gaat Sanae haar familie terugzien? Is de moeder van Sanae overleden? Gaat alles goed met Nisrine en Zayd? Wat gaan Soufian en Aicha doen nu Sanae weg is?