En Güzel İmtihanimsin .

2.Bölüm

İnsanlar gözlerini kapatınca herşeyin geçeceğini sanıyor...
Ben defalarca kapatmama rağmen geçmedi,geçmeyecek...
Hayat benim için bu kadar basit ve masal gibi olmadı...
Hayatım acılar,hüzünler ve kederlerle dolu...
Gözlerimi kapatınca aklıma sevinçlerim gelmiyor acılarım geliyor...
Geçmesi gereken acı geçmiyor...

Ben çok küçüken tam hayata gözlerimi yeni açmışken anne sevgisini ihtiyacım varken...

İyi yi kötüyü öğreneceken,bak kızım bu cıs diyen annem olmamıştı...

Beni kucağına yatırıp, kınalı kuzum diye sevecek bir annem olmamıştı...

Ben başarı merdiveninden  çıkarken tebrik edecek annem olmamıştı...

Beni tüm kötülüklerden koruyan,
acılarımı, dertlerimi,hayatımı paylaşabilecek annem olmamıştı...

Ah salak Mina kendine gel...
Seccadedin başında Allahın huzurda söylediğin yakındığın
şeylere bak ya...

Derdi  veren Allah,Dermanını' da verir saçmaladin gene...

Omuzlarım da yük,
Bedenim acı dolu olsada,
iman dolu kalbimle
her şeyin üstünden gelmeyi öğrendim ben...

Annem olmasa'da Allah bana dünya güzeli iki inasan çıkardı karşıma,onlar olmasa belki yetimhan'de acılarımla  çürüyüp giderdim...

Bana Allah'a kul olmayı,Peygamber (sav) nasıl ümmet olmayı  Ahmet babamla,
Hafize annemle öğrendim...

Beni bu yaşama kadar büyütüp,
Sanki anne sanki babaymış gibi büyüten iki iyi yürekli insanı çıkardı. Acılarımı bir nebze
rahatlatan, hayat yükümü hafifleten sevgi yüklü,
kanatsız meleklerdi onalar...

Bana iman dolu, yürekli
Insan nasıl olunur onu öğretiler.

Bana en büyük kudret sahibi
olan Allahımı öğretiler.

Allah bizden bir şey alsada,
Karşılıgında bir yığın güzellik veriyor ama bizim bundan haberimiz yok ne kadar aciz ne kadar yardıma muhtacız haberimiz yok.

Şükür etmeyen,sabır etmeyen,
İbadet etmeyen, Allahı sadece nida şekilinde anan aciz    kullariz...

Ben Aşık bir insanım,
hemde beş vakite...Sonsuza aşık olan aşığım...

"Mina yavrum helak ettin kendini ağlama artık."

"Burak Hafize anne Aşkımın 
huzuruna çıkmışım, ben ağlamayımda kim ağlasın."

"Ah Kınalı kuzum benim. peki,
Birazdan akşam yemeği hazır olur çağırırım  seni."

"Tamam Hafize annem benim."

Gözlerimi kapatıp,ellerimi kalbimin hizasına getirdim ve Allahıma yakarmaya başladım:

Ey kudret sahibi,
Huzurun ta kendisi,
Ey yüceler yücesi,
En kıymetli hazinede bulunan elmas kadar değerli,
Senki Rahim,
Senki Rahim
Şu an seni zikreden diler hurmetine seccadeden başı kalkmayan kalbi senin aşkın ile yanan kalpler hürmetine, cehenem ateşiyle yakma yarabbi.

Ağlıyordum işte,bu ağlamak çok farklıydı göz yaşım daha güzel akıyordu işte farklı bir tat ve lezzet vardı, bu ağlamada hiç susmayacak,hiç durmayacak gibi.
Ey kurban olduğum ne olur beni bu dava üzerinde canımı alamayı nasip et...

Işte 'tan yeri ağırmis, güneş batmıştı.Karanlık bürümüştü her yeri..

Aslında dışarı çıkıp biraz yürüyüş yapabilirdim, Akşam yemeği yiyesimde yoktu.
Hafize anneme ve Ahmet babama ayıp olacaktı ama
biraz temiz havaya ihtiyacım vardı...