En Güzel İmtihanimsin .

4.bölüm

Rüzgar'dan

Aşk olduğunu nasıl anlar insan, nasıl sever sevdiğini...

Kendi gözünden bile sakınmaz mi?

Kendi nefesini bile tutmaz mi o yokken yanında...

Güneşini kaybetmiş bir dünya gibi kalamazmi ortada...

Karanlığına ışık olmuş bir kişiyi kaybetmez mi?

Sevdiğini kaybetmiş insan umutlarını ,sevinçlerini,hayallerini kaybetmiş olmaz mi?

Seven insan;her gün biraz daha ölmüş gibi olmaz mi.

Kalbi sökülmez mi,

Aşkını kaybeden bir insan 'hayatını' kaybetmez mi?

¤¤¤¤¤
Gözlerimi dikmiş bir karşımdaki
Daha yeni kurtardığı masumane güzellige bakıyor birde daha yeni eli elime değdiği zile bakıyordum ama o bana bakmak yerine yerde ki taşları incelemeye almıştı.

"Nasılar"

Biraz kafasını kaldırmıştı ama gene yüzüme doğrusu gözlerime bakmıyordu.

"Ne nasılar"

"Incelemeye aldığın kaldırım taşları"

"Ne alaka ya"

Sinirli halî en uysal haliydi
     masumane güzelliğin

Tam cevap verecektim ki laflar ağzında tıkalı kaldı.
Kapı açılmış içerden 'biricik' annem
Makbule cadısı yanımıza doğru gelerek uyuz bir şekilde sırıtı.

"Gelmek için Davetiyemi bekliyorsunuz, Rüzgar Bey ne yazık ki elimizde kalmadı."

"Sen git biz geliyoruz."

Bu kadından nefret ettiğim kadar kimseden nefret ettmedim bu kadın nefretin ete kemiğe bürünmüş halliydi.
Hala sırıtmaya devam ederek

"Bu güzel kızımız kim"
diye sordu, ona ne ise mal ne olacak.
Fırsatçı kadın.

"Bilmiyorum birazdan öğreniriz"

Diyerek onun gibi sırıtarak içeri girdim.Ve masumane güzellikte arkamdan ağır adımlarla geliyordu,
makbule cadısının ne yaptığına bakmadım bile çünkü ben karşımda duran masumhane güzelliğe bakmakla meşguldum
Merdivenlerden tam çıkıyordu ki

"Geldik burası."
Diyerek geldimiz evini gösterdi o sırada makbule cadisi da konuşmaya başladı.

"Kızım sen nereden bilirsin bu evi."

Benim güzelliğim cevap verdi.

"Çünkü burada oturuyorum         efendim."

Allahım şu musumane güzelliğe bak ne kadar kibar tıpkı ben :)

"Sen Hafiz'nin aldığı evlatlık kız mısın?"

Ya yemin ederim mal bu kadın mal mal mal...

Ya bi insan öyle bir anda sorulurmu...

Masumane güzelliğim bir an kırılmış gibiydi çünkü bir an gözleri gözlerime değmiştı buruk ve kırık bakıyordu, hüzün vardı.
O güzel gözlerinde, boynunu büktü bir anda yorgun bir yolcu gibi.

Ve benim kalbim parçalandı,
Nasıl bir yaşamı ve hayatı vardı.
Bence yaşadıkları zordu ama nasıl böyle güçlü duruyordu.
Çok merak etmiştim güçlü ve kendinden emin.
Aklımda tek bır şey daha vardı.
demek o da benim gibi yarım dı.
Ama olsun iki yarım bir bütün ederdi demi ama.
Bizde yarımlanmış kalplerimizi bir bütün yapardık...