En Güzel İmtihanimsin .

16.Bölüm

Neler atlatmadi bu günüller iman ile yenilme di bu yürekler...

¤¤¤¤¤¤
Rüzgar'dan
Bir kaç gün sonra

Hastaneden çıkalı baya olmuştu babam Eslemi öğrenmiş bizim evde kalmasıni istemişti aramız yavaş yavaş düzeliyordu inşAllah daha da güzel olacaktı...

Benim hayatta bağlayan yaşama sevincimi artıran diğer bi olay ise Babamın Makbule cadisini başka eve yerleştirmiş olmasıydı.
Ama hala nikahları vardı yanı hukuken halen evlilerdi.
Babama neden böyle bir şey yAptığını sorduğumda köyde laf çıkıp namusuna laf gelmesin diye böyle bir şey yaptigini soylemişti

Bizde babamla gençlik çağlarım da yapamadığım şeyler yapmaya karar vermiştik oturduğum koltukta bunları düşünürken telefondan bugün tarihi gözüme çarpmiştı.

Bugün 8 mayıstı bu tarih yüreğimi yangın yerin çevirmiştı,Bugün Anneler günü idi.

Annesi olan çocuklar için harika bir gün olan anneler günü benim için tam bur acıdan ibaretti.

Kalkıp üzerimi giyinmeye, ne zamandır gidemediğim annemin mezarına gitmeye karar vermiştım.

Tam kalkıyordum ki Eslem odasından yüzü asık bir şekilde yanıma geldi.

"Rüzgar abi bugün anneler günü ve benin anneme bu anneler gününde ona çiçek alacağıma söz vermiştım."

Mavilerinden yine yaşlar akıyirdu bu kez ağlama demiyecektim çünkü benim içimde bir yerlerde ölen çocuk canlanmis bağıra çağra ağlıyor dışarı vurmuyordu.

" hadi küçüğüm hazırlan gidiyoruz .

"nereye Rüzgar abi."

"Hadi küçük gidince öğrenirsın."

O odasına girdi bende odama girip üzerimi değiştirdim saçımı düzeltim kardolabina koyduğum Eslem için aldığım pembe kaski çıkardım ve işte annemi görmeye hazırdım.

Kapıdan çıkıp dar koridordan Eslemin odasına geldim.Kapıyı tıklayıp içeriye girdiğimde üzerini giyinmiş saçlarıni bağlamaya çalışıyordu bende elindeki tarağı alıp
Ipek gibi kumral saçını taramaya başladım.

Tarama işlemi bitikten sonra özenle toplayıp saçına bağladım kendine aynadan bakınca şok şeklinde kalakaldı.

"Rüzgar abi harika olmuş teşekkür ederim."

"Önemli değil küçük hadi gedelim."

Minacik ellerini ellerini alınca sanki dünyaları vermişim gibi ziplamaya başladı.

"Nereye gidiyoryz Rüzgar abi."

"Gidince öğreneceksın Küçüğüm az sabır et."

"Peki Rüzgar abicim."

"Eslem."

"Efendim."

Yere çöküp arkama sakladığım kaski başına geçirdim Sevinçten havalara uçup tekrar tekrar teşekkür ediyordu.
Pembe en çok sevdiği renkmis
Kaski aldığım yerdeki bayan küçük kız çocukların pembe renge bayıldığını söylemiştı zaten.

"Önemli değil küçük sevmene sevindim."

Ayakkabılarını giydirmiş dışarı çıkmıştık bile cebime atığım motorsikletın anahtarini alıp yerine taktım Eslemi öne oturttup fazla haraket etmemesini söyledim bende arkasına binip sakın bir hızla çiçekciye sürdüm.
Çiçekcinin önünde durduğumda.
Eslem: