En Güzel İmtihanimsin .

36.Bölüm

Bu bölüm de her daima beni destekleyen ve yanımda olan güzel insana gelsin @ılknurGner

Zordur haram diye sevdandan uzak kalmak ,
Zordur haram diye aşık olduğun gözlere bakamamak ,
Zordur haram diye özlem kaldığın kokusunu koklayamamak ,
Zordur vallahi zordur seviyor iken haram diye uzak kalmak ,
Zordur yarım, zordur sevda ile yanan yüreğini susturmak inan zordur...

Minadan ;

Gelmiştik işte az kalmıştı kızımı yavrum diye bağırıma basmaya az kalmıştı şu kapı kadar mesafe vardı aramız da.

Şu kapının ardında acı vardi.
Özlem vardi, bi küçük yüreğin çiğliği vardi ,
Şu kapının ardı farklı bir dünya acı ile harman olmuş duvarlar vardi , saatler olsa bile ailesinden uzak kaldığı için çırpınan küçük bir can vardi...
Şu kapının ardı vicdansızlaga adım atmış bir insan demeye şahit gerektiren biri vardi...
Çok şey vardi bu kapının ardında çok .
Açılsa herşeyin uçup gideceği daha güzel şeyler olacak şeyler vardi...
En önemlisi şu kapının ardında benim canım vardı canım...

Rüzgar'a baktığımda polis memurunu dinlemiş içeriye girmemiştı.
Polis. Bizi her ihtimale karşı görünmeyen bir yere götürmüştü o iğrenç yaratık çıkınca bizi göremeyeceği ama biz onu göreceğimiz bir yere çakıl taşları ile dolu bu yerde dizime batan çakıl taşları gibi Eslemin yokluğuda yüreğime batıyordu...
Çakıl taşlarıni severdim normal de farklı şekileri olur onları toplayıp oynamak bana zevk verir di ama şimdi zevk aldığım şeylerden zevk almamı daha çok sağlayan kişi yoktu.
O kadar hissisizdim ki ,

Abim hala bana sarıldigini hissetmiyecek kadar hissizleşmiştim.

Evden bir çığlık daha kopunca artık Rüzgarin sabrınin taşıdığını durup tüm sınırı ile baktığı kapıdan anlamıştım.
Bende yüzümü abimin döşune gömmüş bir yandan ağlıyor bir yandan da ağlamanın verdiği etki ile titriyordum.

Kafamı bir anlığına kaldırınca Rüzgarın
Tüm gücü ile koşup kapıyı kirdigini gördüm içerden cam kırılma sesi gelince artık dayanacak gücüm kalamayıp bir zamanlar sevdiğim ama şimdi acı veren çakıl taşların üzerine bıraktım aciz ve güçsüz bedenimi.

Abim bana yaklaşıp anlıma kocaman sevgi yüklü bir öpcük kondurup ;

"Bekle guzellim bakıp geleceğim tamamı."

Gene dilim lal olmuştu yüreğimin gönlümün durduğu gibi.yanlızca kafa salladım evet anlamında.

Dizlerimi kendime çekip kafamı dizlerime gömmüş salaniyordum.

Biri yanıma gelip minnacık eli ile hem bedenimi hem yüreğimi sarinca bunun Eslemim olduğunu anladım yüreğimin kanayan yaralarini saran küçüğümün olduğunu ,

Kaldırinca kafamı yüzünün bazı yerlerinde morluk dudağınin yanında ise kanayan bir yara.

Içim yanmışti sarıldım ona tüm acılari bana geçsin der gibi kötü anıları gönlünden yüreğinden hafızasindan sileyim der gibi.

Oda bana sarılmış hıçkıra hıçkıra ağlıyordu bu ağlamak farklıydi çünkü Eslem ilk defa anne diye ağlıyordu o ağladıkca ben ağlıyordum.
Kelimeleri artık tükenmeme sebeb oluyordu.

'Annem.' diyordu 'sen burada olsan bana sarsılan herşey geçer.'
Diyordu biliyordum ben yıllar geçesede 30 yaşına gelsede yarım yerini hiçbir zaman dolduramıyacaktim küçüğüme yetmeyecektım.

Hala anne diye ağlıyordu yandım Allahım yandım Rabbim dağlandı yüreğim.
Bu isyan değil Rabbim sen bana sabır ve dayanma gücü ver.

Kucağıma yatırdığım küçüğümü seviyordum saçını okşayıp sakinleştirici kelimeler döküyordum ama olmuyordu hala anne diye ağlıyor yüreğimin canımın çekilmesini sağlıyordu.