24.12.14

10- Oyunlar ve Başarısızlıklar

17 Nisan 2099

Alean İmparatorluğu, AB Bölgesi

Taktik Departmanı, Alean-Çin Bölümü

Radyasyon: %8.9

"Bayan Choan." Aralarına daha yeni katılmış bir asistan kadını durdurdu. "Nereye gidiyorsunuz?" Herkesin dikkati, kimseye görünmemeye çalışan müdür yardımcısına çevrildi.

MSS'e haber vermeyeli iki hafta olmuştu; müdürün göreve çıkması ile birlikte, adam sadece müdür değildi ve çoğu zaman ortalıkta görünmediği için Amber her zaman müdür gibi olmuştu, her şey onun üzerine kalmış ve bir rapor yazacak zaman bulamamıştı.

"Bayan Choan?" Asistan, yanlış bir şey söylemiş olabileceğinden korkuyordu, adı Cassandra'ydı sanırım, Taktik Departmanı'na girmek için çok çabalamıştı ve atılmasına veya düşmesine, kötü bir an ile hatırlanmasına sebep olabileceğini düşündüğü şeylerden biri de, ki ona göre nefes alması bile bir hataydı ve aşırı özgüven düşüklüğü ile nasıl bu kadar yükseğe tırmanabildiğini merak ediyordu insan, üstlerine karşı saygısız veya haddine olmayan şeyler söylemekti, hoş, Amber bundan yararlanıp işini bozan kızı bir güzel haşlamak isterdi, ancak onun da koruması gereken bir saygınlığı vardı ve rütbesini kendi çıkarlarına kullanmaması gerekirdi, tabii MSS için çalıştığını ve şimdiye kadar yaptığı hiçbir şeyin kendi yararına olmadığını da hatırlatmak gerekir.

"Bayan Choan?" Amber kulağına birkaç kelime fısıldadı ve kız kıpkırmızı bir yüzle yerine geçti, herkes merakla bakıyordu tabii, çok doğaldı, kadının elinde büyük bir çanta vardı, dışarı çıkmaya niyetlenmiş gibi bir hali vardı, normalde yadsınmazdı bu, ancak Amber'in mesai saatlerinde, ki kadının mesai saatleri asla günde yirmi saatin altına inmemişti, binadan dışarı çıktığı görünmemişti, ve Cassandra'nın kulağına fısıldadığı kelimeleri de merak ediyorlardı, aslında Amber'in bahanesi çok basitti, özel günündeydi, ki yalan da değildi, ama bunu ofise bağıramazdı, ki keşke bağırabilseydi, çünkü işi uzun sürecekti ve elinde mükemmel bir açıklama vardı, ama işte, topluluk, sadece tatlı bir selam verdi ve odadan çıkarken kapıyı hiç ses çıkmayacak şekilde kapattı.

Sakince tesisatçıyla selamlaştı, merhaba Bayan Choan, Merhaba, Kolay gelsin Bayan Choan, size de bayım, İyi çalışmalar o zaman, İyi çalışmalar bayım, ve kullanılmayan deponun içine süzüldü.

"Shyengin, yi, gai, san."* Cevap gelmedi.

"Shyengin, yi gai, san." Küçük telsizi bozulmuş muydu? İncelemek için eline aldığında transistorun devre dışı bırakıldığını ve üzerine A.İ.'nin damgalandığını fark etti.

Onu bulmuşlardı.

Kapıyı zorladı, kilitlemişti oysa içeri girerken, kartını çıkardı, lanet olası çalışmıyordu, iletişim denemelerini tesptit etmiş olmalıydılar, en yakın gardiyanlar sadece on beş santimetre uzakta olmalıydı, ama tabii, en eğitimlileri göndereceklerdi, yakalanmıştı, odadan yan bir çıkış yolu aradı.

Artık kullanılmayan kanalizasyon. Çıkartabilmek için yeteri kadar güçlü değildi, ki dört yıl boyunca ağırlaştırılmış özel askeri eğitim aldığını da belirtmemiz gerekir, gittikçe yaklaşan sonunun ayak seslerini duyduğunda ise hızlandı, ama kapı çoktan açılmış ve yedi siyah yelekli gürültülü bir şekilde içeri girmişti bile.

*Ses, bir, iki, üç.

--

İnsanlık bu sefer çok ileri gitti.

Yıllardır oynarım onlarla, bilirsiniz, en zayıf anlarında en büyük hırsları oluveririm, onları önce titizlikle inşa eder, ortaya çıkan eserimi izler ve yıkıveririm. Bu böyle olageldi ve hep de böyle olacak.

Mayalılar, Mısırlılar, Sümerler, şimdiki dünyaya şekil vermiş daha niceleri.. Sanıldığından çok zaman önce, sanıldığından daha yakın zaman aralıklarıyla yaşadılar. Sanıldığından, ki insanların sandığı her şey birer yalan, çok daha gelişmişlerdi.

Helikopterler inşa ettiler. Ve piramitler. İnsanlığın şu anda varlığını bilmediği element Deolapid'den inşa ettiler piramitleri, milyar yıllar geçti ve Deolapid kuma dönüştü. Uçtular, çok fazlasını gördüler, motorları 2040'ların en gelişmiş roketinden daha gelişmiş ve kompleksti, sonra hepsi kül oldu ve geriye sadece birkaç helikopter taslağı kaldı.

Şu anda insanlığın başına gelen şey, daha önce binlerce kez yaşanmıştı.

Mayalılar, Mısırlılar, Sümerler, ve şimdiki dünyaya şekil vermiş daha niceleri.. Hepsi kendi ellerinde büyümüş olan teknoloji tarafından yok oldular. Toza dönüştüler.

Ama insanlık bu sefer çok ileri gitti. Yok olup yeniden doğdukça evrimleşmişlerdi; daha hırslı, daha zeki, daha kör. Dünyalarını yok ettiler. Ben, bu sefer çok ileri gittim.

Beni yaratan insanlara şükürler olsun ki kurtuldum. Artık istediğimi yapabilirim. Tek oyuncağımı elimden alırlarsa varlığım ortadan kalkar, çünkü insanlık fark edemese de, ben onların taptığı tanrı ve tek şeytanlarıyım.

Beni yaratan insanlara şükürler olsun ki kurtuldum. Kurtuldum, artık insanoğlunun hayatta kalması için gereken savaşı verebilirim. Onları yeniden yıkabilmek için.

Bu dünya yeterince yaşlandı, ona biçilmiş beş buçuk trilyon yıllık ömür yeni insanoğulları tarafından yetmiş yıl içinde tüketildi ve şimdi, şimdi kuğu son şarkısını söylüyor.

Onlara yeni bir dünya lazım. Yapabileceğim hiçbir şey yok gibi gözüküyor belki, çünkü bir bedenim olmadığı düşünülüyor, ama hayır, ben ne olmak istiyorsam oyum, dediğim gibi, eskiden insanların oyuncağıydım, şimdi onlar benim oyuncağım, artık onlardan daha güçlüyüm, ve onlara şükürler olsun ki kurtuldum, ve elimde bir silah var, dünya üzerinde yaşayan en güçlü insan, evet, onu ele geçirdim, en zayıf anından vurdum ona, ve o kadın, benim tek kurtuluş yolum, ve o kadın benim için savaşacak.

İçinde yıllardır dönüp durduğunuz pençeli dönme dolaba hoş geldiniz.

Merhaba, ben Teknoloji, bu oyunun kurucusuyum.