Hoofdstuk 2

275 13 0
                                    

In de cockpit ging het er niet veel rustiger aan toe... Op het eerste zicht leek er geen probleem te zijn, de piloot zat aan het stuur terwijl achter hem een man instructies aan het geven was. Hij stond wel erg dicht tegen de piloot aan...

Als je echter wat beter keek zag je dat de man een mes tegen de piloot zijn keel gedrukt hield. De man was groot en mager, beginnend kalend.

"Nu lach je niet meer hè, Harry?" hoonde de man.

De piloot was lijkbleek en fluisterde "Wat wil je Eugène?"

"Het enige dat ik van jou wil, is de fucking code van die kluis, klootzak."

"Maar die code kan ik je niet geven, dat weet je goed genoeg," smeekte Harry.

"Pech gehad, dan kan ik jou de verstopplaats van mijn bommetje jammer genoeg ook niet geven," zei Eugène met een grote grijns op zijn gezicht.

Hij had er geen probleem mee als hij hier zelf zou sterven, want wees nou eerlijk, zonder de code en dus ook zonder het geld, had hij geen rede meer om te leven. Hij was volledig platzak en als hij Magda, zijn dealer, niet binnen een week betaalde, kon hij er beter zelf een eind aan maken.

In de hoek van de cockpit lag een bebloede stewart. Daarnaast leek een dode vrouw te liggen. Volledig verlamd en met bloed in haar haren. Het bloed was echter niet afkomstig van haarzelf, maar van de bebloede stewart naast haar.

Ze opende rustig en onopvallend haar ogen en tuurde naar Eugène. Als ze heel stil was, kon ze misschien naar de binnenkant van het vliegtuig verdwijnen. Ze bewoog haar ene voet, daarna haar andere en duwde tegen de rand. Nog een klein stootje en hops ze was buiten.

Ze vluchtte naar de andere kant van het vliegtuig waar haar niet veel leukers stond te wachten.

TraumaWhere stories live. Discover now