Trauma

Hoofdstuk 16

Ik slikte langzaam de laatste pil door, mijn zicht wazig. Mijn hand zakte loom naar beneden, mijn gedachten gingen trager. Dit was verrassend aangenaam, dat sterven. Leuker dan Mylene en Karl hadden meegemaakt, bedacht ik me. Snel zou ik bij hen zijn. Ik wankelde naar de slaapkamer en probeerde op het bed te gaan zitten. Helaas waren mijn zintuigen al te loom en ging ik gewoon in de lucht zitten, vallend op de grond. Ik voelde de pijn zelfs niet meer. Ik zakte langzaam weg in een droomloos buitenbewustzijn. 

Chelsey's POV 

Wow hevige nacht zeg.. dacht ik bij mezelf. Ik trok m'n naveltruitje nog wat hoger zodat mijn bh bijna zichtbaar werd en duwde m'n rokje tot onder m'n heupen. Ik pakte de sleutel uit mijn zwarte lak tasje en stak hem in de deur. Vreemd, onze deur was al open... Ik duwde er tegen en wagelde het huis binnen. Ja, ik was dronken, so? Het was niet heel erg, ik kon nog helder denken. 

Ik opende de deur van mijn kamer en trok m'n bloedrode pumps uit. Ik wilde net mijn nagels gaan lakken toen ik een geluid hoorde, een harde klap tegen de grond. Vreemd? Jane en Thomas waren op school en mijn ouders waren naar hun werk. 

Ik stond op en liep door het huis, mijn oren gespitst. Ik keek in de badkamer, waar ik een leeg doosje paracetamol vond. Vreemder. Ik ging naar Thomas' kamer, zijn deur stond open, dit was een perfecte gelegenheid om eens rond te neuzen. Op zijn bed lag een schriftje. Ik opende het en begon te lezen wat er allemaal in stond. Ik kreeg er tranen van in mijn ogen, zo heftig was het. Wow. Had Thomas dit geschreven? Nee, waarschijnlijk zijn vriendin Jane. Beetje een saaie griet, maar opzich was ze nog wel aardig. 

Ik liep naar de andere kant van het bed, om te zien of ik nog iets boeiend zou vinden, maar in plaats daarvan schrok ik me bijna dood. Daar op de grond lag... Jane? Ze had mijn paarsblauwe topje aan zonder mouwen, gecombineerd met een donkerblauwe broek, met daaronder mijn versleten allstars... Wat een foute combinatie. 

Ik tikte op haar schouders, in de hoop haar wakker te maken, maar geen reactie. "What the fuck?" fluisterde ik.

"Jane?" zei ik nu iets harder. Geen reactie.

"Jane!" riep ik. Nog steeds geen reactie.

Er drong iets tot me door, de klap, de lege paracetamols... Uh-oh dit was foute boel. Ik gritste mijn telefoon uit m'n zak en typte 112 in. Na drie keer bellen werd er opgenomen.

"Hallo hoe kunnen we je helpen?" zei een vrouw

"Mijn..." wat was Jane van me? Een vriendin? Ze woonde bij ons en ze droeg m'n kleren, wat was ze?

"... zus ligt hier bewuteloos. Ik denk dat ze geprobeerd heeft zelfmoord te plegen."