Trauma

Hoofdstuk 11

"Jane, opstaan liefje." fluisterde Thomas in mijn oor.

Ik opende langzaam mijn ogen, die pijn deden van het huilen. Ik keek Thomas met grote ogen aan en boog me voorover om hem te kussen. Zodra mijn lippen de zijne raakte, vergat ik even al mijn zorgen. Hij was als een drug voor me.

Hij eindigde de kus veel te snel naar mijn zin en zei: "Goedemorgend schone slaapster."

Ik glimlachte licht en zwaaide een been uit bed. Ik slenterde naar de badkamer en keek in de spiegel. Er zaten grote donkere kringen onder mijn ogen, ze zaten er al veel te lang, alsof ze getatoeërd waren.

Voor de rest zag mijn gezicht er grauw en levenloos uit, ik was eerder een lelijke slaapster.

Ik draaide da kraan open en spletste wat water in men gezicht. Dat voelde zo goed dat ik maar ineens een hele douche nam. Het koude water stroomde over men lichaam en ik ontspande al men spieren.

Na een tien tal minuten stapte ik uit de douche. Ik kamde mijn haren en deed ze samen in een staart. Veel kleren had ik niet, maar Thomas' zus Chelsey had gezegd dat ik haar kleerkast altijd mocht gebruiken. De kleren waren niet echt mijn stijl, maar het was beter dan naakt naar school.

Ik stapte de badkamer uit met alleen een handdoek om me heen en snelde naar Chelsey's kamer. Thomas zag me staan en grijnsde verrukt. Ik liep gegeneerd verder. Ik wist dat hij er klaar voor was. Seks. Het was er bijna tot gekomen die dag dat ik hem ontmoet had, maar net op tijd had ik het kunnen stoppen. Zo wilde ik mijn maagdelijkheid niet verliezen, en bovendien was ik er niet klaar voor, na alles wat er gebeurd was.

Ik klopte zachtjes op Chelsey's deur, niet in de verwachting dat er iemand zou zijn. Zij was wat je noemt een 'out-of-control-teenager'. Ze feestte tot in de middag en kwam dan thuis om de hele dag te slapen. Ze had de meest opzichtelijke make-up en haar kleren zouden niet misstaan bij een prostituee. Maar opzich was het wel een lief meisje.

Ik ging haar kamer binnen en zoals verwacht was er niemand. Ik opende haar kast en probeerde een redelijk normaal kledingstuk te vinden. Ik moest het maar doen met een flashy-roze naveltruitje en een jeans vol met gaten. De jeans was iets te lang dus flapte ik hem twee keer om. Als schoenen nam ik zwarte lakpumps, ze zaten iets te strak, maar het was beter dan niets.

Ik ging terug naar de badkamer en bekeek het geheel. Mijn bruine haar was in krullen opgedroogd. Ondaks de fancy kleren zag mijn gezicht er nog steeds afzichtelijk uit. Ik kon make-up proberen, maar daar had ik het fut niet voor.

Ik pakte mijn leren vestje en stapte de deur uit met Thomas aan men zij.

We liepen zwijgend naar school, onze handen in elkaar verstrengeld. Hij vroeg niet hoe ik me voelde en dat was maar beter ook, want ik voelde me verschrikkelijk.

Aangekomen op school nam ik de vertrouwde starende blikken in ontvangst. Ze keken me allemaal aan. Sommige met een blik vol medelijden, maar de meesten waren toch jaloezie. Jaloezie omdat een getraumatiseerd meisje wel aan Thomas kon komen en zij niet.

Ik negeerde het gestaar en ging naar mijn locker. Ik typte de code in: 01122007, de geboortedatum van Karl. Ik hield de tranen binnen en staarde moedeloos in mijn kluisje. Ik pakte wat ik nodig had en slenterde naar men eerste les: chemie.

Ik zat overal naast Thomas, die verschrikkelijk slim bleek te zijn. Opletten zat er voor mij niet in, dus elke keer als er een leerkracht mijn naam zei, tikte Thomas me zachtjes aan en fluisterde hij het antwoord in mijn oor.

De uren vlogen voorbij en de laatste bel ging al snel. We hadden vandaag maar een halve dag. Iedereen was opgewonden toen de bel ging, behalve ik. Ik stond traag op en keek Thomas aan. Hij wist waar ik heen wilde en hij voelde zelf ook het grote verlangen om haar te zien. Joke. Mijn enige vriendin, die in coma lag.