GÜNAH KEÇİSİ:Sil Baştan

Bölüm 2 Şehir Ayısı!

Canlar ve yeni bölüm :D Fazla bekletmek istemedim her zamanki gibi,umarım beğenirsiniz.Yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyor olacağım <3 Medyadaki şarkıyı hemen başlatmayın canlar,ben size söyleyeceğim zaten.Yalnız bölümü okuduktan sonra,şarkının klibini izlemenizi tavsiye ederim :D Ben çok güldüm şahsen :D 

Keyifli okumalar canlar,kendinize iyi bakın <3 

Esin'den Devam....

Sakarlık lügatımda var olan bir şey değildi fakat sanırım yanılmıştım.Önüme döndüğümde yere çömelen bir çocuk,elindeki kamera parçalarını inceliyordu.

"Allah kahretsin!"

Saniyeler sonrasında yanıma gelen Leyla,nefes nefese kalmıştı.Önüme düşen saçlarımı geriye atarak,yere çömeldim.

"Çok özür dilerim...Bilerek..."

"Bilerek yapmadığına eminim!"

Çocuk konuşurken bile yüzüme bakmamıştı.Elindeki kamera parçalarına odaklamıştı kendini.Bu kadar sert davranmasına gerek var mıydı?Bilerek yapacağım bir şey değildi sonuçta.

"Yardım edebileceğim bir şey varsa..."

"Kaç gündür bu ödevle uğraşıyordum.Dengesizin biri gelip mahvetsin diye mi!"

Dengesiz mi?

"Söylediklerin hoş şeyler değil.Özür diledim değil mi?"

"Esin sakin ol..."

"Leyla lütfen."

Ses tonumu hafif yükseltmiştim.Ardından da ayağa kalkmıştım.Son parçaları da eline alarak ayaklanan çocukla bu kez göz teması kurabilmiştim.Koyu kahverengi gözler benimkileri delecekmiş gibi bakıyordu adeta.Hafif kıvırcık ve gür saçlarını geriye atmaya çalışmıştı.Fakat rüzgar o kadar şiddetliydi ki buna izin vermemişti.

"Senin yüzünden bir haftalık emeğim boşa gitti!Hala kendini savunacak bir şeyler arıyorsun."

Ses tonunun şiddeti benimkiyle eş değerdi.

"Bunun için çok üzgünüm.Kendimi savunmuyorum,olan şeyi söylüyorum sadece.İzin verirsen yardım etmek istiyorum."

Karşımdaki çocuk,boşta kalan elini ağzına götürerek sırıttı.

"Yardım ve sen öyle mi?Bir faciaya daha tanık olmaktansa kendi işimi kendim hallederim."

Bu çocuğa iyilik yaramıyordu.Sürekli bir ters cevap.Yine de sabırlı olmak zorundaydım.İlk günden arıza çıkartmak istemiyordum.

"Bak gerçekten yardım etmek istiyorum."dediğimde yüzüme alayla baktı.

"Sen ciddisin?"

"Oradan bakınca aksi bir şey mi görüyorsun?Ciddiyim,yardım etmek istiyorum.İstemeyerek de olsa buna ben sebep oldum.Telafi etmek istiyorum."

"Yardım etsen bile bir faydası olmaz.Bir haftalık ödevi,bir güne sığdırmak imkansız."

"Denemeden bilemeyiz değil mi?"

"Evet ama..."

"O zaman anlaştık.Öğleden sonra burada buluşalım."

"Bir dakika..."

"Haydi Leyla gidelim artık."

Çocuğun lafını bilerek kestim.Leyla'nın elinden tutarak,okulun giriş kapısına doğru yürümeye devam ettim.